Μιχάλης Ηλιάδης: Εκλογές...

        Εκλογές στις 20 Σεπτεμβρίου Ευκαιρία ανάταξης ή ολοκλήρωσης της καταστροφής; 

Το ξημέρωμα της 14ης Αυγούστου, παραμονή της Παναγίας, η κυβέρνηση που μπήκε πλέον στην μνημονιακή ομάδα ψήφισε τη συμφωνία με τους «εταίρους» , διαφωνώντας όμως με το κείμενο. Παραλογισμός ή απλά είμαστε στο ίδιο έργο θεατές όπως επί ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου; 

 Μεταλλάχθηκε ο κ. Τσίπρας – τα κατεστημένα μέσα ενημέρωσης επαινούν βεβαίως την στάση του και την χαρακτηρίζουν ωριμότητα και στροφή στο ρεαλισμό – και από σφόδρα αντιμνημονιακός υπέγραψε νέο μνημόνιο. Αυτός που πολλάκις δήλωνε ότι θα φέρει το τέλος των μνημονίων, τώρα έγινε υποστηρικτής του νέου, με το οποίο  όμως διαφωνεί και το οποίο αναγκάστηκε να υπογράψει για τη σωτηρία της Χώρας!!

Τα «λάθη» όμως, τα οποία αναμφισβήτητα έγιναν, δεν σου δίνουν καμία άφεση, όταν αφού μάθεις δεν αναδιπλώνεσαι ώστε να αλλάξεις πολιτική. Απλά αποδείχθηκε αφερέγγυος και λαοπλάνος. Ο  λαός τον εξέλεξε ώστε να τελειώνει  με τα μνημόνια κι αυτός τους έφερε ένα νέο μνημόνιο, «αριστερό» βεβαίως, αλλά πολύ σκληρό το, οποίο μας δένει ακόμα περισσότερο  στο άρμα των δανειστών. Αποδείχθηκε μια από τα ίδια γιατί δεν είχε το θάρρος να ελευθερώσει τη Χώρα και τους πολίτες της που του έδωσαν 62% στο δημοψήφισμα ή ήταν κι αυτός ένα πιόνι στην σκακιέρα των «προστατών» της Ελλάδος;

Ο κ. Τσίπρας παραιτήθηκε και οι εκλογές προκηρύχθηκαν για τις 20 Σεπτεμβρίου 2015. Πριν όμως ασχοληθούμε με το διακύβευμα των εκλογών, ας δούμε συνολικά πώς εξελίχθηκε η διακυβέρνηση της Ελλάδος από «πρώτη φορά αριστερά» κυβέρνηση, αρχίζοντας από την οικονομία.

Σύμφωνα με τα στοιχεία η μείωση του ρυθμού πτώσης του ΑΕΠ το 2014 (-0,2% στοιχεία Μαρτίου 2015 της ΕΛΣΤΑΤ) προδιέθετε ότι η χώρα πλησίαζε στον  «πάτο». Αυτό οφείλετο κυρίως στην κατανάλωση (περίπου 85%) μιας και δεν δημιουργήθηκαν επενδύσεις παγίου κεφαλαίου, ούτε νέες υποδομές, χωρίς δηλαδή κανενός είδους παραγωγική ανασυγκρότηση.

Οι προσδοκίες που καλλιεργήθηκαν από τη νέα κυβέρνηση, οι επανειλημμένες δηλώσεις του κ. Τσίπρα για το «σκίσιμο των μνημονίων», αλλά και η πραγματική αδυναμία των πολιτών, οδήγησαν σε μία «χαλάρωση» των φοροδοτικών υποχρεώσεών τους προς το κράτος, κατά τη διάρκεια του 1^ου εξαμήνου του 2015. Έτσι είχαμε κατάρρευση των δημοσίων εσόδων.

Η κυβέρνηση κατά τη διάρκεια της «διαπραγμάτευσης», θεωρούσε ότι ο χρόνος που περνάει είναι υπέρ της  - σύμφωνα με τα λόγια του ίδιου του πρώην πρωθυπουργού – τόσο λόγο των ιδεοληψιών (δημοκρατική Ευρώπη), όσο και λόγο άγνοιας των βασικών κανόνων μιας διαπραγμάτευσης. Αποπειράθηκε η κυβέρνηση να διδάξει «δημοκρατία» σε εκπροσώπους θεσμών, που έχουν ρίζες στη δεσποτική μοναρχία και μάλιστα έχοντας ένα χρέος σχεδόν 0.5 τρις €. Αποπειράθηκε να τους απειλήσει με έξοδο από την Ευρωζώνη, ενώ εκείνοι ήταν ήδη έτοιμοι. Συγχρόνως πλήρωνε τις υποχρεώσεις στους δανειστές σαρώνοντας όλα τα χρηματικά διαθέσιμα της Ελλάδος. Η αμείλικτη πραγματικότητα ήταν τελικά ότι οι ξένοι είχαν το πάνω χέρι. Όταν η κυβέρνηση προκήρυξε το δημοψήφισμα, η ΕΚΤ δεν αύξησε τον ELA, εφαρμόζοντας αλά καρτ τους κανονισμούς, με σκοπό τον εκβιασμό του Ελληνικού λαού. Συγκεκριμένα, η ΕΚΤ ανέβασε στο 45% τη μείωση (haircut) των εγγυήσεων των Ελληνικών ομολόγων, οπότε δημιουργήθηκε χρηματοδοτικό κενό. Έτσι οδηγηθήκαμε στο κλείσιμο των τραπεζών για ποσό 2 δις €. Όλες αυτές οι εικόνες ντροπής με τις ουρές των συνταξιούχων στα ΑΤΜ έγιναν για 2 δις €. Επιβλήθηκε ο έλεγχος των κεφαλαίων (capitalcontrol) για να αποφευχθεί η κατάρρευση των τραπεζών.

Το κλείσιμό τους όμως δημιούργησε ένα πραγματικό σοκ στην Ελληνική οικονομία. Οι αρνητικές προσδοκίες, ο φόβος για τις καταθέσεις, τα τεράστια προβλήματα στις επιχειρήσεις, το κλείσιμο των χρηματιστηριακών εταιρειών, τα προβλήματα στις συναλλαγές των πολιτών έδωσαν την εντύπωση ότι ο έλεγχος έχει χαθεί και οδήγησαν σε καταστροφή. Μόνο το λιανικό εμπόριο μετρά πτώση τζίρου 70%, ενώ επιχειρήσεις έκλεισαν ή έθεσαν σε υποχρεωτική άδεια τους εργαζομένους. Το πραγματικό κόστος του κλεισίματος των τραπεζών, θα φανεί στο τέλος του έτους και μπορεί να φτάσει σε 5% μείωση του ΑΕΠ, παρά την πολύ καλή τουριστική σεζόν. Αυτό είναι μία πραγματική συμφορά. Εκεί που πλησιάζαμε στον «πάτο», το σοκ που προανέφερα άνοιξε νέο «πάτο» στην Ελληνική οικονομία.

Εδώ πρέπει να σταθούμε και στις επιμέρους ευθύνες της κυβέρνησης. Ο έλεγχος των κεφαλαίων, αναγκαίος λόγω της έλλειψης ρευστότητας, είναι ένα πολύπλοκο θέμα και απαιτεί μελέτη, εξειδίκευση και οργανωμένο σχέδιο, κάτι στο οποίο δεν μας είχε συνηθίσει η προηγούμενη κυβέρνηση. Απαιτούνται πολλές σελίδες με αναλυτικές εξηγήσεις στους περιορισμούς καθώς και ταξινόμηση των επιχειρήσεων αναλόγως της οικονομικής τους δραστηριότητας. Όλα αυτά δεν έγιναν με απίστευτο κόστος για την οικονομία. Μετά από 40 περίπου ημέρες το χρηματιστήριο των Αθηνών άνοιξε με ένα τεράστιο «κραχ». Στις αρχές του Αυγούστου οι τραπεζικές μετοχές έχασαν σε τρεις ημέρες το 90% της αξίας τους. Για την ιστορία να θυμίσω, ότι ο DOWJONES στις ΗΠΑ έχασε 90% κατά τη διάρκεια της κρίσης του 1929 σε διάστημα 2.5 ετών. Τι άραγε προοιωνίζουν αυτά που συνέβησαν στο Ελληνικό χρηματιστήριο, τι προεξοφλείται; Προφανώς η ολοσχερής καταστροφή που έρχεται, η πλήρης χρεοκοπία. Ας αναλογιστούμε τώρα και την επίδραση των νέων υφεσιακών μέτρων (μείωση συντάξεων, αύξηση ΦΠΑ, αύξηση φορολογίας,…) στην Ελληνική οικονομία. Απλά είναι μία νέα ώθηση στο βάραθρο της καταστροφής.

Γνωρίζει άραγε ο ελληνικός λαός ότι με τη νέα συμφωνία η Ελλάδαθα δανειστεί περίπου 86 δις € για να ξεπληρώσει προηγούμενα χρέη και να ανακεφαλαιοποιήσει τις τράπεζες; Συγκεκριμένα 25 δις € περίπου θα γίνουν εθνικό χρέος, προκειμένου να χρηματοδοτηθούν οι ιδιωτικές τράπεζες. Άραγε αυτό περίμενε ο λαός μας από την «πρώτη φορά αριστερά» κυβέρνηση;

Ακόμα και στην περίπτωση που θα λυθούν τα προβλήματα μεταξύ των δανειστών και θα συμφωνήσουν όλοι στη συμμετοχή στο νέο πρόγραμμα, αυτό στην πράξη δεν πρόκειται να εφαρμοστεί. Οι πολίτες δεν έχουν πλέον τη δυνατότητα να πληρώσουν. Η υστέρηση εσόδων θα εκτροχιάσει το πρόγραμμα σε λίγους μήνες και ο φαύλος κύκλος θα διαιωνίζεται με την πατρίδα μας να κατρακυλά στο σπιράλ του οικονομικού και όχι μόνο μαρασμού.

Διότι δεν είναιμόνο η οικονομία που διαλύεται. Η εισβολή εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων και λαθρομεταναστών έχει παραλύσει κυρίως τα νησιά μας αλλά και ολόκληρη τη χώρα. Δυστυχώς διαπιστώνουμε ότι «αριστερή» κυβέρνηση σημαίνει ανοχύρωτη Χώρα, χωρίς κοινωνική και εθνική ασφάλεια. Τα σήματα που έστελναν από τον Μάρτιο οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, το κλείσιμο των κέντρων κράτησης και τα ιδεολογήματα των ανοιχτών συνόρων, μαζί με την παντελή έλλειψη αποτροπής της εισόδου από τη θάλασσα, διαμόρφωσαν τη σημερινή κατάσταση. Η καθημερινή ζωή των νησιωτών μας και όχι μόνο πλήττεται βάναυσα, καθώς και η κοινωνική συνοχή, ενώ απειλείται η ασφάλεια και η έννομη τάξη. Δημιουργείται δε το εύλογο ερώτημα πόσοι άραγε από τους οπαδούς του Τζιχάντ έχουν ήδη μπει στην πατρίδα μας;

Στα έργα και τις ημέρες της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ πρέπει να προσθέσουμε την ψήφιση της απόφασης για την ανέγερση τζαμιού στην Αθήνα, μαζί με την ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι, καθώς και την ουσιαστικά άκριτη απόδοση της Ελληνικής ιθαγένειας σε αλλοδαπούς.

Βρισκόμαστε λοιπόν μπροστά σε πρόωρες και με ελάχιστο χρόνο προετοιμασίας εκλογές, τις οποίες προκάλεσε ο κ. Τσίπρας. Κυρίως για να απαλλαγεί από τους συνεπείς αριστερούς του κόμματός του και να μπορέσει, αν όχι μόνος, σε συνεργασία πιθανότατα με κάποια από τα κόμματα τα οποία μέχρι πρότινος ξόρκιζε, να εφαρμόσει τις υποχρεώσεις του τρίτου μνημονίου, το οποίο υπέγραψε, για να μας σώσει κι αυτός. Για τον Ελληνικό λαό όμως , δεν έχει σημασία πώς αυτοχαρακτηρίζεται ο κ. Τσίπρας, όπως και ο καθένας από τους διάφορους πολιτικάντηδες, αλλά το τι κάνει. Δεν μπορεί να μιλάει για απαγκίστρωση από το μνημόνιο που υπέγραψε, γιατί απλά θυμίζει τον κ. Κουβέλη που με το σύνθημα αυτό συμμετείχε στην τρικομματική συγκυβέρνηση με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.Δεν μπορεί να μιλάει για διαπραγμάτευση γιατί αυτή αποδείχθηκε κενό γράμμα.

Τα ψέματα λοιπόν τελείωσαν. Τόσο για τον ΣΥΡΙΖΑ, όσο και για τον «πατριώτη» κ. Καμμένο.

Τι θα επιλέξει άραγε ο Ελληνικό λαός;

Μήπως είναι λύση τα κόμματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αυτά που με τις εγκληματικές  πολιτικές που εφάρμοσαν στην προσπάθεια συντήρησης του κομματικού κράτους, αλλά και την υπακοή στους εντολείς τους, εντός και εκτός συνόρων, οδήγησαν την πατρίδα μας στα μνημόνια; Ακόμη και σήμερα το παλαιοκομματικό σύστημα προωθεί σε εκλόγιμες θέσεις γόνους πρώην πολιτικών. Τίποτα δεν διδάχθηκαν, τίποτα δεν μπορούν να προσφέρουν πλέον. Μήπως το Ποτάμι, του «πάση θυσία συμφωνία», εκφραστής συγκεκριμένων ολιγαρχικών συμφερόντων αλλά με «προοδευτική» φρασεολογία; Ή μήπως διάφοροι λεβέντες από το παρελθόν που τώρα δήθεν τους ανακάλυψαν τα κανάλια, γιατί προφανώς «προσκύνησαν», αλλά και τους χρειάζεται το πολιτικό σύστημα σαν βαλβίδες εκτόνωσης της οργής των πολιτών, μη απειλώντας ουδόλως το κατεστημένο; Προφανώς ακραίες εθνικιστικές και ρατσιστικές ομάδες δεν θα έπρεπε επίσης να βρίσκονται στις επιλογές του Έλληνα ψηφοφόρου.

Πρέπει ο λαός μας να απαλλαγεί οριστικά από το υπάρχον πολιτικό σύστημα. Πρέπει να βάλει τέλος στην παρακμή της Ελλάδας. Αυτό διακηρύττουμε από το 2008. Μόνο τότε θα θέσει τις βάσεις για την ανάκτηση της Εθνικής του κυριαρχίας αλλά και της οικονομικής του ανάπτυξης. Αυτό προϋποθέτει προσεκτική παρατήρηση, αλλά και ενδοσκόπηση, ώστε να αντιληφθούμε ότι η απώλεια της ταυτότητάς μας, της Ρωμηοσύνης, και ο μιμητισμός παρακμιακών προτύπων που οργανώθηκε από το πολιτικό σύστημα μας οδήγησε στις αδιέξοδες ατραπούς του σήμερα. Εύκολα κατόπιν συνειδητοποιεί κανείς την ανείπωτη και πολύπλευρη καταστροφή που έφεραν στον τόπο οι υποτελείς κυβερνώντες που ανέλαβαν την διακυβέρνηση της χώρας, ανελλιπώς μετά τη δολοφονία του πρώτου και μοναδικού κυβερνήτη μας του Ι. Καποδίστρια.

Αν δεν ξυπνήσει ο Ελληνικός λαός ώστε να στείλει στα αζήτητα της ιστορίας όλο το υπάρχον πολιτικό σύστημα, δεν θα δει Θεού πρόσωπο. Απλά  θα σφραγίσει με την ψήφο του την καταστροφή της Ελλάδος.

Η λύση όμως υπάρχει.Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ θα είναι παρούσα και σε αυτόν τον εκλογικό αγώνα,  με πολλές θυσίες, αλλά με ολοκληρωμένες θέσεις και προτάσεις εξόδου από την πολύπλευρη κρίση που βιώνουμε, οι οποίες στηρίζονται στην πολιτική του Γένους μας.

Προτάσεις για να ξεπεράσουμε την παρακμή.

Είμαστε παρόντες και καλούμε τους Έλληνες να αγωνιστούμε όλοι μαζί, με τη βοήθεια του Θεού,  για να πάρουμε πίσω την πατρίδα μας.

Ο Πρόεδρος

Μιχαήλ Ε. Ηλιάδης