ΞΕΝΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:
Οι αιολικοί σταθμοί απειλή για τη βιοποικιλότητα της Οίτης - Άμεση αναθεώρηση του Ειδικού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασμού για τις ΑΠΕ
Το ότι είμαστε υπέρ των ΑΠΕ είναι ξεκάθαρο∙ όμως ξέρει κανείς κάποιον που να δηλώνει ότι είναι εναντίον των ΑΠΕ και υπέρ των ορυκτών καυσίμων;
ΕΙΜΑΣΤΕ λοιπόν υπέρ των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και, κατά συνέπεια, υπέρ των αιολικών πάρκων, αλλά με προϋποθέσεις και όρους!
Η ανάπτυξη των αιολικών σταθμών πρέπει να είναι συμβατή με την προστασία της φύσης και να μην αποτελούν απειλή για τη βιοποικιλότητα. Να κατασκευάζονται με τις λιγότερες και μικρότερες επιβαρύνσεις στο τοπίο και στο περιβάλλον, με σεβασμό στα οικοσυστήματα και με σεβασμό στην άποψη της τοπικής κοινωνίας. Το «σεβασμό στα οικοσυστήματα» είναι γεγονός ότι αλλιώς το αντιλαμβάνεται ο μηχανικός και αλλιώς ο βιολόγος… Το σημαντικό: δεν γίνεται να δεχόμαστε άκριτα και με απόλυτο τρόπο το «παντού αιολικά χωρίς καμιά συζήτηση»!
Θα πει κάποιος: βάζοντας προϋποθέσεις και όρους, οι στόχοι για το ενεργειακό μείγμα της χώρας και οι υποχρεώσεις απέναντι στην κλιματική αλλαγή, δεν πιάνονται. Ναι, να το συζητήσουμε∙ γιατί κάποιοι δεν θέλουν να συζητάμε! Το σημαντικότερο είναι να αλλάξουμε σταδιακά και γρήγορα το μοντέλο παραγωγής και κατανάλωσης και όχι να μείνουμε μόνο στην αλλαγή του ενεργειακού μοντέλου. Κι αυτό που πρέπει, και μπορούμε, επίσης να κάνουμε, είναι αφενός να προωθούμε με κάθε τρόπο τις ΑΠΕ και αφετέρου να συμμετέχουμε στο διάλογο για τη βελτίωση του σχεδιασμού, ώστε να μειώνονται ή και να εξαλείφονται οι όποιες επιπτώσεις από τα έργα των ΑΠΕ.
Η καλύτερη «ανανεώσιμη πηγή» ενέργειας παραμένει η οικονομία και η «όχι σπατάλη». Λογικά θα έπρεπε να επιμεριστούν οι στόχοι και το «φορτίο» ανά νομό και δήμο με στόχο και τη μείωση της σπατάλης. Είναι γεγονός ότι η κατανάλωση σε εθνικό επίπεδο τα τελευταία χρόνια, κυρίως λόγω της αποβιομηχάνισης, έχει μειωθεί. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει ακόμα σπατάλη, που θα μπορούσε να περιοριστεί.
Να επιμείνουμε στη διασπορά σε όσο γίνεται μικρότερους, ακόμα και οικιακούς, παραγωγούς και για όλες τις μορφές ανανεώσιμων πηγών, και να επιδοτούνται. Να προχωρήσουν οι Ενεργειακές Κοινότητες και να γίνουν εταιρείες λαϊκής βάσης, εταιρείες που να συμμετέχει και η αυτοδιοίκηση, και να μοιραστεί η "πίτα" της αγοράς, μειώνοντας παράλληλα την παρουσία των ξένων και των μεγάλων εταιρειών. Να γίνουν εργοστάσια παραγωγής υποδομών και ανταλλακτικών ΑΠΕ και όχι να εξαρτώνται τα πάντα από τα εργοστάσια της Γερμανίας, της Ισπανίας, της Δανίας, της Κίνας.
Πέρα από τη μείωση της κατανάλωσης, της εξοικονόμησης, της εγκατάστασης μικρών ΑΠΕ στα σπίτια μας, της θερμομόνωσης, της αλλαγής προτύπων, ένα άλλο κλειδί είναι και η εγκατάσταση των ΑΠΕ κοντά στους χώρους όπου γίνεται η κατανάλωση της ενέργειας πχ Αττική, Θεσσαλονίκη, Πάτρα. Να αναλάβουν το μέρος της ευθύνης που τους αναλογεί οι πόλεις, να είναι κοντά στα αστικά και τουριστικά κέντρα. Να δούμε κατά προτεραιότητα ΑΠΕ που δεν έχουν μεγάλο περιβαλλοντικό αποτύπωμα. Με λίγα λόγια, θα πρέπει να είναι σε προτεραιότητα οι τύποι ΑΠΕ οι λιγότερο επιβλαβείς στο τοπίο και στη φύση, όπως η γεωθερμία, τα ηλιακά συστήματα, οι πλωτές ανεμογεννήτριες κ.α. Και φυσικά η ανάπτυξη και επιδότηση οικιακών συστημάτων μικρής κλίμακας και η οικολογική και ενεργειακή κατασκευή για οικονομία στην κατανάλωση.
Το θέμα είναι: ΑΠΕ με σοβαρό εθνικό σχέδιο και όχι όπου και ό, τι βολεύει τις εταιρείες, που βλέπουν κυρίως τις μετοχές τους στο χρηματιστήριο του Μονάχου και του Λονδίνου. Θα προτιμούσαμε ουσιαστική αύξηση του ποσοστού των ΑΠΕ στο συνολικό ενεργειακό τζίρο της χώρας και όχι να διαμορφώνουν το παιχνίδι και να βάζουν τους στόχους οι εταιρείες με συνεχείς αντιπαραθέσεις μεταξύ τους για το μοίρασμα της πίτας της ενέργειας μεταξύ των διαφόρων λόμπι: οι ανεμογεννητριάδες, οι φωτοβολταικοί, οι των ΜΥΗΕ, οι των βιοκαυσίμων, να μην αδικηθούν κάποιοι από το μοίρασμα∙ κι εμείς να κάνουμε απλά τους διαιτητές. Γιατί αυτό γίνεται. Διαιτητές είναι η ΡΑΕ και το ΥΠΕΝ…
Ακόμα περισσότερο τώρα, που κύλισε αρκετό νερό στο αυλάκι και φάνηκαν οι αρνητικές πλευρές και οι κίνδυνοι από την εγκατάσταση των αιολικών πάρκων, πρέπει να επανεξεταστούν πολλά από αυτά που λέγονταν πριν λίγα χρόνια. Να υπάρξει πρόβλεψη για τη διαφύλαξη των φυσικών οικοσυστημάτων και της βιοποικιλότητας και άμεση αναθεώρηση του Ειδικού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασμού για τις ΑΠΕ αποκλείοντας παρθένες περιοχές και σημαντικά φυσικά οικοσυστήματα, όπως είναι οι κορυφές των βουνών, οι περιοχές χωρίς δρόμους και οι βραχονησίδες. Να ξεκινήσει μια ανοιχτή ειλικρινής συζήτηση για όλες τις παραμέτρους, τις εμπειρίες και τα αποτελέσματα αυτής της ως τώρα πολιτικής. Όσο δεν συζητάμε, αφήνουμε να γίνονται πράγματα από ανθρώπους που υπηρετούν συμφέροντα και σκοπιμότητες ή ανθρώπους που έχουν λειψή ενημέρωση και διαστρεβλώνουν τα πράγματα.
Επίσης μεγάλο θέμα αποτελεί το γεγονός ότι, χωρίς να έχει μελετηθεί όπως πρέπει το περιβάλλον στην Ελλάδα, επιχειρούνται σημαντικές παρεμβάσεις. Γίνονται ΜΠΕ χωρίς να έχουν στοιχεία από μελέτες πεδίου ή μπαίνουν σε Προστατευόμενες Περιοχές χωρίς Διαχειριστικά Σχέδια. Στην Οίτη, για παράδειγμα, εκκρεμεί η έγκριση της Ειδικής Περιβαλλοντικής Μελέτης(ΕΠΜ) καθώς και το Προεδρικό Διάταγμα, που θα καθορίσουν τα όρια του Εθνικού Δρυμού, αλλά και τις χρήσεις της ευρύτερης περιοχής.
Και ερχόμαστε λοιπόν τώρα στην Οίτη. Στον χάρτη της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας (ΡΑΕ) στην Οίτη εμφανίζονται τέσσερις αιολικοί σταθμοί:
(Α) Στην περιοχή «Τούρλα – Βλιτοτσούμαρο» είναι ο πρώτος, συνολικής ισχύος 34,5MW και 15 ανεμογεννητριών, όπου:
- Στις 10-12-2008 η εταιρεία υπέβαλε αίτηση για άδεια παραγωγής αιολικού σταθμού στη θέση «Τούρλα – Βλιτοτσούμαρο» σε μια έκταση 1.412 στρεμ.
- Στις 12.07.2010 υπέβαλε αίτηση στο Δασαρχείο Λαμίας για τον χαρακτηρισμό των 1.412 στρεμ.
- Στις 4.10.2010 η ΡΑΕ εκδίδει την υπ’ αριθ. 1608/2010 απόφαση χορήγησης άδειας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.
- Στις 22.12.2010 εκδόθηκε η αριθμ.πρωτ.9668 ΠΡΑΞΗ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΕΚΤΑΣΗΣ, με την οποία η έκταση χαρακτηρίστηκε ως δασική.
- Στις 22.11.2011 το Δημοτικό Συμβούλιο Λαμίας κατά πλειοψηφία γνωμοδοτεί θετικά στη ΜΠΕ για το έργο παίρνοντας υπόψη και την απόφαση της συνέλευσης των κατοίκων του Νεοχωρίου Υπάτης, στα γεωγραφικά όρια του οποίου ανήκει η συγκεκριμένη περιοχή, με τον τότε δήμαρχο να λέει το αμίμητο: «δεν έχει και κάτι ιδιαίτερο η περιοχή, όπως λένε βρύα και λειχήνες». Χερσαίο οικοσύστημα Αρκτικής, με ελάχιστη χλωρίδα και πανίδα… λέω εγώ. Ποιος; η Οίτη!
- στις 29.2.2012, με το αρ. πρωτ. 102 έγγραφό του, ο Φορέας Διαχείρισης του Εθνικού Δρυμού της Οίτης γνωμοδοτεί αρνητικά στη ΜΠΕ
- Στις 13.2.2014 το Κεντρικό Συμβούλιο Περιβαλλοντικής Αδειοδότησης (ΚΕΣΠΑ) λαμβάνοντας υπόψη τη γνωμοδότηση του Φορέα Διαχείρισης, ανέβαλε τη λήψη απόφασης, καθώς, σύμφωνα με την υπ’ αριθμ 1422/2013 απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, απαιτείται Ειδική Ορνιθολογική Μελέτη (Ε.Ο.Μ.) για την εξέταση της δυνατότητας αδειοδότησης αιολικών πάρκων εντός περιοχών που χαρακτηρίζονται ως Σημαντικές Περιοχές για τα Πουλιά (IBAs), όπως είναι το όρος Οίτη, που δεν υπήρχε στην υποβληθείσα Μ.Π.Ε.
- Τον Νοέμβριο του 2016 η εταιρεία προσκόμισε Ειδική Οικολογική Αξιολόγηση (Ε.Ο.Α.) του έργου, προκειμένου να ολοκληρωθούν οι διαδικασίες λήψης απόφασης του Κ.Ε.Σ.Π.Α. Για τη συγκεκριμένη E.O.A. ο Φορέας Διαχείρισης γνωμοδότησε αρνητικά (ΑΔΑ: 7ΝΥ946Ψ84Ζ-42Ω), αφού δεν ελήφθησαν υπόψη τα αποτελέσματα από το έργο «Παρακολούθηση ειδών και τύπων οικοτόπων», που ολοκληρώθηκε το 2015 στην περιοχή ευθύνης του Φ.Δ., καθώς και τα δεδομένα από την Επικαιροποίηση της Ειδικής Περιβαλλοντικής Μελέτης για την Οίτη, που υλοποιήθηκε εντός του 2015.
- Στις 9-7-2017, με το αρ. πρωτ.: 917 έγγραφό του το Δ.Σ. του Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού Οίτης, Κοιλάδας Σπερχειού και Μαλιακού Κόλπου, γνωμοδοτεί αρνητικά επί της τελικής Ειδικής Οικολογικής Αξιολόγησης (ΕΟΑ) για το έργο «Αιολικός Σταθμός Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΑΣΠΗΕ) συνολικής ισχύος 34,5 MW και των συνοδών υποστηρικτικών έργων αυτού στη θέση “Τούρλα-Βλιτοτσούμαρο” (ΑΔΑ: 72Θ846Μ9Υ4-ΑΩΘ), αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι:
«4. …βρίσκεται σε εξέλιξη η διαδικασία εκπόνησης Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών (Ε.Π.Μ.) και η κατάρτιση σχεδίων Προεδρικών Διαταγμάτων (Π.Δ.) και Σχεδίων Διαχείρισης όλων των περιοχών του δικτύου Natura 2000 της χώρας. Ο Φ.Δ. έχει αποστείλει το αρ. πρωτ. 226/11-7-2016 έγγραφό του προς το Τμήμα Βιοποικιλότητας & Προστατευόμενων Περιοχών με το οποίο ζητάει την έγκριση της Ε.Π.Μ. για το όρος Οίτη που επικαιροποίησε πρόσφατα (2015) και την έκδοση σχετικού Π.Δ. για τον χαρακτηρισμό της προστατευόμενης περιοχής ως Εθνικό Πάρκο. Το εν λόγω αιολικό πάρκο χωροθετείται στην προτεινόμενη Ζώνη Β-Περιφερειακή Ζώνη του Εθνικού Πάρκου Οίτης, στην οποία δεν επιτρέπονται τέτοιου είδους δραστηριότητες. Για τον λόγο αυτό, κρίνεται σκόπιμο από τον Φ.Δ. αν και δεν υπάρχει προς το παρόν νομική δέσμευση καθώς πρόκειται για μια διαδικασία εν εξελίξει, η Διοίκηση να ευθυγραμμίζεται από τώρα προς τις κατευθύνσεις των πιο πάνω ρυθμιστικών κειμένων (ΕΠΜ και ΠΔ)...»
Ύστερα από τα παραπάνω παραμένει σε εκκρεμότητα η έκδοση απόφασης για την άδεια εγκατάστασης…
(Β) Στο χάρτη της ΡΑΕ εμφανίζονται και τρεις ακόμα αιολικοί σταθμοί: στον Πύργο με 8 α/γ, στο Πυργάκι με 6 α/γ και στο Ξηροβούνι με 8 επίσης α/γ. Οι σταθμοί αυτοί είναι ακόμα στο πρώτο στάδιο, αυτό της αξιολόγησης. Για τους τρεις αυτούς σταθμούς δεν έχουμε ιδιαίτερα στοιχεία. Έχουμε μόνο την απόφαση 78473/9270/15.12.2011 του Δασαρχείου Λαμίας για την άδεια τοποθέτησης ανεμολογικού ιστού στην κορυφή Πυργάκι, στα 1860 μέτρα. Όμως και οι τρεις αιολικοί σταθμοί είναι, όπως και ο «ΤΟΥΡΛΑ – ΒΛΙΤΟΤΣΟΥΜΑΡΟ», στα όρια του Εθνικού Δρυμού, σε απόσταση αναπνοής και εντός της σημαντικής περιοχής για τα πουλιά IBA_GR104. Είναι πολύ κοντά στον αρχαιολογικό χώρο του Ναού της Πυράς του Ηρακλή και η πρόσβαση αναγκαστικά θα γίνεται μέσα από τον πυρήνα του Εθνικού Δρυμού.
Ας αναλογιστούμε μόνο τα συνοδά έργα στο στάδιο της εγκατάστασης. Αναφερόμαστε στη διάνοιξη δρόμων πρόσβασης, την εσωτερική οδοποιία με εκσκαφές και εκβραχισμούς, την προσωρινή εγκατάσταση εργοταξίου, την ανέγερση οικίσκου ελέγχου, το υπόγειο ή εναέριο δίκτυο μεταφοράς (πυλώνες) για τη σύνδεση με το δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας, την ανέγερση υποσταθμού ανύψωσης τάσης κλπ. Αυτές οι παρεμβάσεις θα προκαλέσουν υποβάθμιση, κατακερματισμό και απώλεια των φυσικών βιοτόπων των οργανισμών.
Όσο επίσης οι δύο Δήμοι, Λαμίας και Δελφών, και η Περιφέρεια Στερεάς δεν έχουν στο πρόγραμμά τους ΣΧΕΔΙΟ για την προστασία και την ανάδειξη της Οίτης και της ευρύτερης περιοχής ως ένα συγκριτικό πλεονέκτημα, μια περιοχή για ήπιο οικοτουρισμό, για ορεινό ορειβατικό πεζοπορικό και φυσιολατρικό τουρισμό, η περιοχή διαρκώς θα συρρικνώνεται και θα απειλείται με εγκατάλειψη.
Και τελικά με ανησυχία ρωτάμε:
ποιος έχει σήμερα το τιμόνι της Οίτης; Σίγουρα όχι οι Δήμοι και η Περιφέρεια. Γιατί αν το είχαν, θα έπρεπε να είχαν ήδη εκπονήσει το Διαχειριστικό Στρατηγικό Σχέδιο για την Οίτη. Αντί γι’ αυτό, σφυρίζουν αδιάφορα∙ και τους αρέσει. Όπως λέει και μια κινέζικη παροιμία: «Αν δεν ξέρεις πού είσαι και πού θέλεις να πας, όπου και να βρεθείς, καλά θα σου φαίνεται». Άρα σωστά συμπεραίνουμε ότι το τιμόνι το έχουν οι εταιρείες: οι μεταλλευτικές, οι των αιολικών, οι των ΜΥΗΕ.
Έχει ενδιαφέρον να θυμίσουμε -για να έχουμε υπόψη σε ποιες εταιρείες αναφερόμαστε- ότι η ΡΑΕ εξέδωσε άδεια παραγωγής για τον αιολικό σταθμό στη θέση «Τούρλα - Βλιτοτσούμαρο», όπως αυτή εκπροσωπείται νόμιμα και με μετοχική σύνθεση, και η χρηματοδότηση εξασφαλίζεται μέσω των εταιρειών... [1. Δικαιούχος της άδειας Δικαιούχος της άδειας είναι η εταιρεία με την επωνυμία .... όπως αυτή νόμιμα εκπροσωπείται και με μετοχική σύνθεση: 100% 2. Πρόσωπο φυσικό ή νομικό που εξασφαλίζει τη χρηματοδότηση του έργου σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ. 3 του άρθρου 3 του ν. 3468/2006, όπως ισχύει http://www.rae.gr/old/lic/licenses/RAE_1608-2010.pdf].
Η καθυστέρηση της έγκρισης της υποβληθείσας Ειδικής Περιβαλλοντικής Μελέτης και της θέσπισης Εθνικού Πάρκου Οίτης δίνει φυσικά τη δυνατότητα στις διάφορες εταιρείες να σχεδιάζουν «χωρίς τον ξενοδόχο». Ανάθεμα αν ξέρουν τα στελέχη των εταιρειών πού είναι η Οίτη. Στο μεταξύ η χώρα μας είναι διαρκώς στο στόχαστρο της ΕΕ και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου επειδή δεν προστατεύει επαρκώς τους φυσικούς οικοτόπους και τα είδη.
Διαβάστε εδώ ένα απόσπασμα από το εξαιρετικό κείμενο για την Οίτη με τίτλο: «Οίτη: ένα βουνό ιδιαίτερου φυσικού κάλλους» της Δρ Αλεξάνδρας Σολωμού, Ερευνήτρια Βαθμίδας Δ ́ Ινστιτούτο Μεσογειακών και Δασικών Οικοσυστημάτων [https://dasarxeio.com/2020/01/16/74754/] «Το μεγαλύτερο μέρος της Οίτης καλύπτεται από δάση κεφαλληνιακής ελάτης (Abies cephalonica, οικογένεια: Pinaceae). Μικρότερη έκταση καταλαμβάνουν, στα χαμηλότερα υψόμετρα, δάση αείφυλλων πλατύφυλλων (αριές, πουρνάρια, φιλλύκια, κουμαριές, γλιστροκουμαριές), δάση πλατύφυλλης δρυός και μικτά δάση ελάτης-δρυός στα νότια και δυτικά τμήματα του ορεινού όγκου.
Πάνω από τη ζώνη των δασών, στα εκτεταμένα οροπέδια αναπτύσσεται πλούσια λιβαδική βλάστηση καθώς και μορφές προσκεφαλιαίων θάμνων από κέδρα και αστραγάλους.
Σε πετρώδεις πλαγιές του βουνού υπάρχουν αιωνόβια άτομα μαλόκεδρου, Juniperus foetidissima (οικογένεια: Cupressaceae), ένα είδος κέδρου (αρκεύθου) που αγαπάει το μεγάλο υψόμετρο. Τέλος, κοντά στα ρέματα απαντώνται κυρίως πλατάνια, ιτιές και σκλήθρα.
Η Οίτη κρύβει έναν ανεκτίμητο χλωριδικό πλούτο και για τον λόγο αυτό είναι γνωστή και ως «το βουνό των λουλουδιών». Η γεωλογική ιστορία της, οι ιδιόμορφες κλιματικές συνθήκες και η ποικιλομορφία του τοπίου έχουν δημιουργήσει μια εντυπωσιακή ποικιλία οικολογικών συνθηκών, ιδανικών για την εμφάνιση μεγάλης ποικιλίας φυτών. Μέχρι στιγμής έχουν καταγραφεί τουλάχιστον 1.153 είδη φυτών, μεταξύ των οποίων 79 ελληνικά ενδημικά και 2 τοπικά ενδημικά, δηλαδή είδη που απαντώνται αποκλειστικά στην Οίτη: η βερονίκη της Οίτης, Veronica oetaea (οικογένεια: Veronicaceae) και ένα είδος άγριου κρεμμυδιού, το Allium lagarophyllum (οικογένεια: Alliaceae). Περιλαμβάνει είδη, χαρακτηριστικά της ορεινής Στερεάς Ελλάδας αλλά και βορειότερων βουνών. Ιδιαίτερα εντυπωσιακά αγριολούλουδα είναι επίσης ο νάρκισσος των ποιητών Narcissus poeticus (οικογένεια: Amaryllidaceae) που ανθίζει στα οροπέδια μεγάλου υψομέτρου στις αρχές του καλοκαιριού και ο κόκκινος κρίνος Lilium calchedonicum (οικογένεια: Liliaceae) που φυτρώνει σε ξέφωτα του δάσους.
Στα δάση της Οίτης υπάρχει επίσης μεγάλη ποικιλία θηλαστικών, όπως λύκος, ζαρκάδι και αγριόγιδο καθώς και άλλα μικρότερα είδη θηλαστικών. Η Αρκούδα Ursus arctos (οικογένεια: Ursidae) έχει κάνει πρόσφατα την επανεμφάνισή της, προερχόμενη από την οροσειρά της Πίνδου και η Οίτη αποτελεί, ίσως, το νοτιότερο όριο εξάπλωσής της.
Το αγριόγιδο Rupicapra rupicapra (οικογένεια: Bovidae) είναι από τα ενδιαφέροντα είδη της Οίτης και κοσμεί τις άγριες χαράδρες της. Ο πληθυσμός του είναι μικρός και απειλείται από τη λαθροθηρία. Από τα είδη ερπετών και αμφίβιων, ξεχωρίζουμε τον αλπικό τρίτωνα Mesotriton alpestris (οικογένεια: Salamandridae), μάλλον κοινό στα λιμνία των μεγάλων υψομέτρων του βουνού και την κιτρινομπομπίνα Bombina variegata (οικογένεια: Bombinatoridae), ένα μικρό είδος φρύνου που επίσης απαντάται σε σχετικά μεγάλα υψόμετρα.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι η Οίτη φιλοξενεί χαρακτηριστικά πουλιά των ορεινών οικοσυστημάτων, όπως η πετροπέρδικα Alectoris graeca (οικογένεια: Phasianidae), ο χρυσαετός Aquila chrysaetos (οικογένεια: Accipitridae) καθώς και άλλα αρπακτικά πουλιά, μικροπούλια και δρυοκολάπτες. Στην Οίτη επίσης απαντάται ο αιγωλιός Aegolius funereus (οικογένεια: Strigidae), ένα μικρόσωμο είδος κουκουβάγιας που ενώ δεν είναι ασυνήθιστο στη Βόρεια Ευρώπη, έχει παρατηρηθεί ελάχιστες φορές στη χώρα μας. Η Οίτη είναι ένα από τα νοτιότερα σημεία παρουσίας του αιγωλιού και του σταχτή δρυοκολάπτη Picus canus (οικογένεια: Picidae)»
Εν κατακλείδι, η Οίτη είναι το βουνό με τη σπάνια χλωρίδα και πανίδα. Είναι το βουνό του Ηρακλή και του Γοργοποτάμου, το βουνό των λουλουδιών, της βερονίκης της Οίτης (Veronica oetaea), του αγριόγιδου, του χρυσαετού, του δρυοκολάπτη. Η αποφασιστική αντίδραση της τοπικής κοινωνίας και των ενεργών πολιτών στα σχέδια για την εγκατάσταση των τεσσάρων αιολικών σταθμών πρέπει να είναι η απάντηση!
Λαμία, Γενάρης 2020
* Στέφανος Σταμέλλος
h t t p : / / w w w . e - e c o l o g y . g r
Συνάντηση είχαν σήμερα στην Αθήνα ο Τοπικός Σύμβουλος Σερνικακίου Μαρίνος Λύτρας με τον Πρόεδρο ΕΑΝΚ Κωνσταντίνο Χαλιορή.
