Ένα γράμμα από παλιά και από τα τωρινά στον Ηλία Κωστοπαναγιώτου…

Αυτό το γράμμα δημοσιεύτηκε λίγους μήνες πριν, όσους μας χωρίζουν από τις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές...

Το αναδημοσιεύουμε μόνο επιδή στον συγγραφέα του έχουν προστεθεί πολλοί περισσότεροι που θέλουν να στείλουν το ίδιο γράμμα στον γιατρό! ...

*  Όταν λάβαμε αυτή την επιστολή σκεφθήκαμε πολλές παραμέτρους σχετικά με την δημοσίευσή της. 

Τελικά αποφασίσαμε να μην αποκαλύψουμε τα στοιχεία του συντάκτη της για ευνόητους λόγους αλλά και για ένα ακόμη: επειδή από τα γραφόμενα και τα περιγραφόμενα έχουμε προσωπική εμπειρία! μαζί με πολλούς άλλους. 

 Ούτε και την δημοσιεύουμε επειδή ο γιατρός είναι προσωπικότητα στους επιστημονικούς, ερευνητικούς και πολιτικούς κύκλους της χώρας. Ούτε επειδή του ζήτησε ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας να συμμετέχει στο ψηφοδέλτιο. Ούτε  επειδή πιθανότατα θα υπουργοποιηθεί βγει δε βγει... αλλά επειδή για μια φορά οφείλουμε να εξάρουμε τον Άνθρωπο μέσα στα ανθρωπάκια του μικροπολιτικού ημετερισμού.

 Μαζί με τον αναγνώστη μας. λοιπόν, ευχαριστούμε κι εμείς προσωπικά τον γιατρό. 

Εκείνος ξέρει...

          Παρακαλώ θέλω να δημοσιεύσετε αυτό το γράμμα μου για τον γιατρό Ηλία    Κωστοπαναγιώτου 
που είναι υποψήφιος. Τα στοιχεία μου σας τα γράφω, αν θέλετε μη τα δημοσιεύσετε.
Ευχαριστώ. 
 Ένας αναγνώστης σας 


  
 " Ζω μόνιμα σε χωριό της Άμφισσας και πριν από χρόνια έπεσα θύμα φονικού τροχαίου με αποτέλεσμα να χάσω συγγενικό μου πρόσωπο και να τραυματιστώ σχεδόν θανάσιμα. Όσοι γιατροί αστυνομικοί μεταφορείς και νοσηλευτές με είδαν πίστεψαν πως είμαι νεκρός.
  Μετά από ένα γολγοθά μετακινήσεων και αναζήτησης νοσοκομείου κατάληξα μια άμορφη μάζα από σάρκες και θρυμματισμένα κόκκαλα στο Γενικό Κρατικό στην Αθήνα. Μου έκαναν πάρα πολλά χειρουργεία γιατί και τα όργανά μου ήταν σε κακό χάλι και έμεινα πολύ καιρό στην εντατική.
   
  Τις στιγμές που καταλάβαινα έβλεπα πάντα ένα άνθρωπο πάνω μου να με φροντίζει και να δίνει οδηγίες. Μετά από πολύ καιρό που συνήλθα οι δικοί μου και οι άλλοι ασθενείς που με φώναζαν Λάζαρο, ρώτησα ποιος είναι αυτός ο γιατρός που με τόση αυταπάρνηση και τόσο καιρό ήταν δίπλα μου συνέχεια. Μου είπαν ότι είναι ένας πατριώτης μου από το Λιδωρίκι… 

    Η επιστημονική κατάρτιση και η συμπεριφορά του ήταν πολύ διαφορετική και ανθρώπινη. Ξεχώριζε κατά πολύ από τις μέχρι τώρα προηγούμενες συμπεριφορές άλλων γιατρών που γνώρισα, με αντιμετώπισε με αξιοπρέπεια και σεβασμό κάνοντάς με να νοιώσω πολίτης πρώτης κατηγορίας. Νοιώθει κανείς πολύ αδύναμος και μόνος όταν δεν έχει την οικονομική άνεση να επιλέξει το καλύτερο δυνατό γι αυτόν.
    Η απλότητα, η ταπεινότητα, η κατανόηση, η ψυχολογική στήριξη, η θεραπεία ήταν ανάσταση για μένα. Πρώτη φορά γνώρισα κάποιον που πρώτα είναι άνθρωπος και μετά γιατρός.
Ήταν για μένα ένας άγγελος που στην πιο δύσκολη στιγμή  μου χάρισε την ελπίδα για ζωή. 

    Βγαίνοντας μετά από μήνες από το νοσοκομείο, είπα στους δικούς μου ότι ήθελα να δώσουμε κάτι συμβολικό στο γιατρό, ένα δώρο από ευγνωμοσύνη. Ο αδερφός μου μου είπε όμως, -μη τολμήσεις να του πεις τίποτα, αρνήθηκε οτιδήποτε και μάλιστα επειδή έμαθε ότι είμαστε σε οικονομική στενότητα, ούτε στο νοσοκομείο πληρώσαμε τίποτα! Τα μηνιαία έσοδά μας ήταν για την κάλυψη μόνο των βασικών αναγκών της οικογένειας. 

   Θυμήθηκα τι θα πει ανθρωπιά και αγάπη στον άνθρωπο. Βρήκα πραγματική ηθική και υλική στήριξη και θα το φωνάζω όσο ζω και όπου βρίσκομαι, γιατί ανήκει σε μια σπάνια κατηγορία που είχα ξεχάσει τον τελευταίο καιρό πως υπάρχει: αυτή των ανθρώπων με καρδιά και ψυχή. 

   Τώρα μετά από τόσα χρόνια, θέλω να ευχαριστήσω δημόσια τον γιατρό μου, που από την πρώτη κιόλας στιγμή που τον είδα κατάλαβα ότι είχα δίπλα μου έναν θαυμάσιο, εξαίρετο όχι μόνο γιατρό αλλά και άνθρωπο.

    Γι’ αυτόν τον υπέροχο άνθρωπο μπορώ να μιλάω και να γράφω ατέλειωτες ώρες. Δεν θα τον ξεχάσω ποτέ μέχρι που ζω. Καθημερινά παρακαλώ τον Θεό να τον έχει καλά, γιατί τέτοιοι άνθρωποι δυστυχώς είναι πολύ λίγοι. Δεν βρίσκω λόγια για να εκφράσω τα συναισθήματά μου γι’ αυτόν που τον θεωρώ σωτήρα μου. Δεν ξέρω με ποιό τρόπο θα μπορούσα να αποτυπώσω στο χαρτί τα όσα αισθάνομαι και νοιώθω. 

   Εύχομαι ο Θεός να τον έχει καλά ώστε να μπορεί να προσφέρει βοήθεια και σε άλλους ανθρώπους που τον έχουν ανάγκη. 
   Στις δύσκολες εποχές που ζούμε υπάρχουν άνθρωποι με Α κεφαλαίο, που νοιάζονται για τον συνάνθρωπό τους. 
Για μένα οι άγγελοι είναι αυτοί οι άνθρωποι. 

Ηλία, σ' ευχαριστώ..........