Συλλυπητήρια ανακοίνωση ΚΚΕ για την απώλεια του Θύμιου Πολυζώη...

ΤΟΜΕΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΦΩΚΙΔΑΣ

 Ανακοίνωση για την απώλεια του συντρόφου Θύμιου Πολυζώη 

 

Τη Δευτέρα 20 Απρίλη, έφυγε από κοντά μας, πλήρης ημερών στα 98 του χρόνια, ο σύντροφος Θύμιος Πολυζώης.

Ο σύντροφος Θύμιος γεννήθηκε το 1923 στο Χρισσό Φωκίδας. Αγρότης στο επάγγελμα, παντρεμένος με τη Βασιλική, απέκτησε δύο κόρες, την Ελένη και τη Νίκη, και 4 εγγόνια. Οι γονείς του ήταν και αυτοί αγρότες. Οι δυσκολίες τα χρόνια εκείνα, ανάγκασαν τον Θύμιο από μικρό παιδί, 6 - 7 χρονών, να αρχίσει να δουλεύει. Μετέφερε ντομάτες κατά παραγγελία σε συγχωριανούς του για να βοηθήσει την οικογένεια του. Αργότερα και όσο μεγάλωνε ασχολήθηκε πιο ενεργά με τις αγροτικές εργασίες. Τα δύσκολα εκείνα χρόνια, πριν τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, τον έκαναν κοινωνικά και πολιτικά ανήσυχο και άρχισε να ψάχνει, όπως έλεγε και ο ίδιος, το «τι του έφταιγε και ενώ δούλευε όλη μέρα, δεν έμεναν πάρα ψίχουλα».

Εντάχτηκε στην ΕΠΟΝ όταν ήταν 19 χρονών και διετέλεσε γραμματέας της ΕΠΟΝ Χρισσού. Δραστήριος αγωνιστής, πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση με τον ΕΛΑΣ και τραυματίστηκε έξω από το χωριό Πενταγιοί. Ήταν ένας από του μαχητές στη σημαντική μάχη στις Καρούτες και κάθε χρόνο συμμετείχε και κατέθετε στεφάνι στην εκδήλωση που γίνεται στο χωριό. Μετέπειτα και αφού εντάχθηκε στις γραμμές του ΔΣΕ, συνέχισε να πολεμάει ακούραστα για την ελευθερία του λαού μας. Το ψευδώνυμό του στο βουνό ήτανε «Ζώης».

Μέσα σε εκείνους του θυελλώδεις καιρούς συναντήθηκε με την κομμουνιστική ιδεολογία, καθώς όπως έλεγε και ο ίδιος «εκεί που οι άλλοι στο ερώτημα γιατί δεν είναι νοικοκύρης ο λαός στον τόπο του, οι άλλοι απαντούσαν με μισόλογα και ανακρίβειες, ενώ οι κομμουνιστές απαντούσαν με αλήθεια και έργα». Μέσα σε αυτές τις συνθήκες γίνεται μέλος του ΚΚΕ, στις γραμμές του οποίου παρέμενε μέχρι σήμερα. 75 ολόκληρα χρόνια ενεργός πολεμιστής - στρατιώτης του Κόμματος σε μικρές και μεγάλες μάχες.

Μεταπολεμικά εγκαταστάθηκε στην Ιτέα συνεχίζοντας αυτό που ήξερε, τη δουλειά του αγρότη, ενώ απτόητος συνέχισε να παλεύει. Η στρατιωτική δικτατορία τον έστειλε εξορία στο Λακκί της Λέρου. Την περίοδο της εξορίας έκανε δουλειά μέσα στο στρατόπεδο και παράλληλα πάλεψε για την οργάνωση νέων αγροτών συγκεντρώνοντας πληροφορίες για νέους τρόπους καλλιέργειας διαφορετικών τύπων ελιάς. Συγκρούστηκε από τότε, μέσα στην εξορία, με τον ρεφορμισμό και τις λογικές που θέλανε να αναθεωρήσουν βασικές κομμουνιστικές αρχές.

Μετά την εξορία πρωτοστάτησε στην δημιουργία του Παραρτήματος ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ Φωκίδας, ενώ για χρόνια διετέλεσε Πρόεδρος στο Παράρτημα Ιτέας. Υπήρξε υποψήφιος και μέλος στην ΕΔΑ Ιτέας προ χούντας και υποψήφιος πρόεδρος της κοινότητας Ιτέας το 1982. Παντού όπου τον καλούσε το Κόμμα ήταν παρών με έντονη δράση στο αγροτικό κίνημα της περιοχής, ως μέλος της διοίκησης του αγροτικού συνεταιρισμού Ιτέας, του ΤΟΕΒ Χρισσού και αντιπρόεδρος στον αγροτικό σύλλογο Ιτέας - Κίρρας.

Μετά τη χούντα πρωτοστάτησε στο στήσιμο και στην ανασυγκρότηση των οργανώσεων του ΚΚΕ στη Φωκίδα, στην ανασύσταση της ΚΟΒ Ιτέας, της οποίας αποτέλεσε μέλος ως το θάνατο του. Διετέλεσε μέλος του γραφείου της ΚΟΒ και της Νομαρχιακής Επιτροπής Φωκίδας. Αντιπάλεψε σθεναρά τον οπορτουνισμό και υπήρξε πρωτεργάτης στη δράση και στη λειτουργία του Κόμματος μετά το 1990-91. Αγωνιστής μέχρι τα τελευταία του, πρωτοπόρος σε όλα, στον Ριζοσπάστη, στην οικονομική δουλειά, στις εκλογικές μάχες, λέγοντας πάντα «δίκαιος ο αγώνας μας αλλά δύσκολος».

Καλό ταξίδι σύντροφε.