Εγκαίνια Αγίου Χαραλάμπους Ιτέας

   Τά Ἐγ­καί­νια τοῦ   με­γα­λο­πρε­ποῦς Ἱεροῦ Να­οῦ  Αγίου Χαραλάμπους και Αποστόλων Πέτρου & Παύλου στην Ιτέα  τέλεσε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας κ.κ. Γεώργιος καθώς και ο Ποιμενάρχης μας, Μητροπολίτης Φωκίδας  κ.κ.  Αθηναγόρας  το Σάββατο 12 Μαίου.

    Μετά ἀπό πολλά χρόνια κόπων καί δυσκολιῶν ὁ νε­όδ­μη­τος  ἱερός Να­ός που αποτελεί ἕ­να θαυ­μά­σιο ἐκ­κλη­σι­α­στι­κό κτί­σμα, ἀ­λη­θι­νό στο­λί­δι τῆς Ιτέας, ἀλ­λά καί ὁ­λό­κλη­ρης της περιοχής, ἐγκαινιάσθηκε μέ μαρτυρικά λείψανα γιά νά τελοῦνται τά μυστήρια τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου.

  Την Παρασκευή  το απόγευμα μεταφέρθηκαν ἐντός ἱερᾶς λειψανοθήκης τά μαρτυρικά λείψανα. Μετά τήν ὑποδοχή  ἐναποτέθηκαν ἐπί τῆς Ἁγίας Τραπέζης, καί ἐψάλη ἡ εἰδική Ἀκολουθία τῆς ὑποδοχής, ἡ ὁποία περιέχει Μαρτυρικά καί ἄλλα τροπάρια, ἐντός τοῦ ἱεροῦ Βήματος.

Ἐν συνεχείᾳ ξεκίνησε ἡ τέλεση τοῦ Με­γάλου  Ἑ­σπε­ρι­νοῦ τῶν Ἐγ­και­νί­ων, χοροστατοῦντος τοῦ τοῦ Σε­β. Μη­τρο­πο­λί­του μας κ. Αθηναγόρα μέ τή συμμετοχή πολλῶν –πλέον τῶν εἴκοσι– πρεσβυτέρων καί πλήθους πιστῶν.

Ἐνωρίς του Σαββάτου ξεκίνησε ἡ Ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου μέ τούς κανόνες τῶν Ἐγκαινίων. Χοροστάτησαν  οι δύο  Μητροπολίτες, πλαισιούμενοι  ἀπό όλο το ιερατείο.

 Μέ τήν ἀπόλυση τοῦ Ὄρθρου, γύρω στίς 8.30 π.μ. ξεκίνησε ἡ τε­λε­τή τῶν Ἐγ­και­νί­ων. Μετά τήν σύντομη προσευχή μπροστά στήν Ἁγία Τράπεζα, κατά τήν ὁποία οι  Αρχιερείς δεήθηκαν  στόν Κύριο νά ἀναδείξει τους πιστούς  μιμητές τῶν ἁγίων Μαρτύρων, ἐξήλθε  πομπή ἀπό τό Ναό. Ὁ Σεβασμιώτατος Θηβών & Λεβαδείας κρατοῦσε στά χέρια του τά Ἅγια Λείψανα, προπορεύθηκαν  οἱ Ἱερεῖς μέ τό ἱερό Εὐαγγέλιο, καί ἀκολουθοῦσαν ὅλοι οἱ Χριστιανοί.
Πραγματοποιήθηκαν τρεῖς λιτανεῖες γύρω ἀπό τό Ναό. Στό τέλος τῶν δύο πρώτων λιτανειῶν  ἀναγνώσθηκαν δύο ἀποστολικά καί δύο εὐαγγελικά ἀναγνώσματα. Μέ τό τέλος τῆς τρίτης λιτανείας, ἔγινε ἡ εἴσοδος στό Ναό μέ ἕνα ἰδιόμορφο τρόπο. Οἱ πόρτες ἦταν κλειστές. Ὁ Σεβασμιώτατος πρόσταξε αὐτόν πού ἦταν πίσω ἀπό τίς πόρτες νά τίς ἀνοίξει στό Βασιλιά τῆς δόξης, λέγοντας τά λόγια τοῦ προφητάνακτα Δαβίδ:

«Ἄρατε πύλας, οἱ ἄρχοντες ὑμῶν,
καί ἐπάρθητε, πύλαι αἰώνιοι,
καί εἰσελεύσεται ὁ Βασιλεύς τῆς δόξης».

Ἀπό μέσα ἀκούσθηκαν τά λόγια πού οἱ  Ἄγγελοι ἔλεγαν μεταξύ τους κατά τήν ἀνάληψη τοῦ Κυρίου:

«Τίς ἐστιν οὗτος ὁ Βασιλεύς τῆς δόξης»;

Ὁ Σεβασμιώτατος ἀπάντησε καί πρόσταξε πάλι:

«Κύριος κραταιός καί δυνατός, Κύριος δυνατός ἐν πολέμῳ.
Ἄρατε πύλας, οἱ ἄρχοντες ὑμῶν,
καὶ ἐπάρθητε, πύλαι αἰώνιοι,
καὶ εἰσελεύσεται ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης».

  Ἀφοῦ ἐπαναλήφθηκε τρεῖς φορές  αὐτός ὁ διάλογος, ὁ Σεβασμιώτατος τήν τρίτη φορά διατράνωσε «Κύριος τῶν δυνάμεων, αὐτός ἐστιν ὁ Βασιλεύς τῆς δόξης» καί εἰσῆλθε θριαμβευτικά στό Ναό, τοποθετώντας τά σεπτά Λείψανα τῶν Ἁγίων Μαρτύρων στήν Ἁγία Τράπεζα. Τότε ἐψάλη καί τό ἑξῆς Ἀπολυτίκιο:
«Ὡς τοῦ ἄνω στερεώματος τήν εὐπρέπειαν, καί τήν κάτω συναπέδειξας ὡραιότητα, τοῦ ἁγίου σκηνώματος τῆς δόξης σου Κύριε. Κραταίωσον αὐτό εἰς αἰῶνα αἰῶνος, καί πρόσδεξαι ἡμῶν, τάς ἐν αὐτῷ ἀπαύστως προσαγομένας σοι δεήσεις, πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, ἡ πάντων ζωή καί ἀνάστασις».
Ἐν συνεχείᾳ ὁ Σεβασμιώτατος ἔριξε τρεῖς φορές Ἅγιο Μύρο στά Ἱερά Μαρτυρικά Λείψανα, εὐχόμενος νά εἶναι «Αἰωνία ἡ μνήμη τῶν κτητόρων τοῦ Ἁγίου Οἶκου τούτου». Ἀφοῦ τά ἀσφαλισε σέ εἰδική θήκη, τά τοποθέτησε στό κέντρο τῆς Ἁγίας Τράπεζας, στό εἰδικό ἄνοιγμα πού ὑπῆρχε γιά τό λόγο αὐτό καί ὀνομάζεται «φυτόν». Πάνω ἀπό τά Ἅγια Λείψανα ἔριξε μαρμαρόσκονη μέ κηρομαστίχη, καθώς καί τά γραμμένα ὀνόματα ζώντων καί κεκοιμημένων. Τό μίγμα αὐτό ἀποτελεῖτο ἀπό καθαρό κερί, μαστίχα, σμύρνα, ἀλόη, θυμίαμα, ρητίνη καί λάβδανο. Αὐτά συμβολίζουν τά μύρα μέ τά ὁποῖα ὁ Ἰωσήφ ὁ ἀπό Ἀριμαθαίας ἄλειψε τό Σῶμα τοῦ Κυρίου.
Ὅπως ἀνέφερε ὁ Σεβασμιώτατος, ἡ Ἐκκλησία καθόρισε νά ἐγκαινιάζεται κάθε χριστιανικός Ναός μέ τήν τοποθέτηση στήν Ἁγία Τράπεζα τιμίων Λειψάνων Ἁγίων Μαρτύρων, οἱ ὁποῖοι ἀπέδειξαν τήν ἀγάπη καί ἀφοσίωσή τους στόν Κύριο μέ τό μαρτύριό τους.
Ἀφοῦ σφραγίσθηκε τό «φυτόν», οι δύο Ιεράρχες  φόρεσαν  τόν λευκό χιτώνα, πού ὀνομάζεται σάβανο, σύμβολο τῆς σινδόνης μέ τήν ὁποία τυλίχθηκε τό Ἅγιο Σῶμα τοῦ Κυρίου καί διάβασαν  τήν εὐχή παρακαλώντας τόν Θεό νά ἀποστείλει τό Πανάγιο Πνεῦμα γιά νά ἁγιάσει τόν εγκαινιαζόμενο Οἶκο.
Κατόπιν εὐλόγησαν  μιά ποσότητα χλιαρού νεροῦ, σύμβολο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί τό ἔριξαν  σταυροειδῶς στήν Ἁγία Τράπεζα.

Μέ λευκά καθαρά σαπούνια o κκ Γεώργιος τήν ἔπλυνε καί μέ σφουγγάρια τή στέγνωσε, ψάλλοντας τόν 43^ο Ψαλμό: «Ὡς ἀγαπητά τά σκηνώματά Σου, Κύριε τῶν δυνάμεων».
Ἐν συνεχείᾳ ὁ Σεβασμιώτατος ράντισε πάλι τήν Ἁγία Τράπεζα μέ εἰδικά ἀρώματα ψάλλοντας τό «Ραντιεῖς με ὑσσώπῳ καί καθαρισθήσομαι…», καί δοξάζοντας τόν Θεό σταύρωσε τήν Ἁγία Τράπεζα μέ Ἅγιο Μύρο που εἶναι ἡ δύναμη τοῦ Θυσιαστηρίου, ἡ ὁποία ἐνεργοποιεῖται μέ τή χάρη τῶν Ἱερῶν Λειψάνων.
Κατόπιν καθαγίασε πάνω στήν Ἁγία Τράπεζα τά Ἱερά Ἀντιμήνσια. Τό κάθε Ἀντιμήνσιο μόλις καθαγιασθεῖ ἀπό τόν Ἐπίσκοπο εἶναι μιά μικρή Ἁγία Τράπεζα.
Ἀκολούθως ὁ Σεβασμιώτατος κκ Γεώργιος τοποθέτησε τίς εἰκόνες τῶν τεσσάρων Εὐαγγελιστών, ἀποτυπωμένες σέ ὕφασμα στίς τέσσερις γωνίες τῆς Ἁγίας Τραπέζης, ἐπειδή μέ τά Εὐαγγέλιά τους συνέβαλαν στή στερέωση τῆς Ἐκκλησίας. Σκέπασε τή μαρμάρινη πλάκα της μέ ἕνα λευκό ὕφασμα, πού ὀνομάζεται «κατασάρκιο». Ὅπως ἐπισήμανε ὁ ἴδιος, αὐτό τό ὕφασμα ποτέ δέν βγαίνει ἀπό τήν Ἁγία Τράπεζα. Καί πάνω ἀπό αὐτό τοποθετήθηκαν τά καινούργια ἐπίσημα καλύμματα,  ψάλλοντας τόν 62^ο Ψαλμό: «Ὁ Κύριος ἐβασίλευσεν, εὐπρέπειαν ἐνεδύσατο…».
Ἐν συνεχείᾳ πρώτος ὁ Σεβασμιώτατος κκ Αθηναγόρας κρατώντας στά χέρια του ἕνα κοντάρι, στό ἄκρο τοῦ ὁποίου ὑπῆρχε σφουγγάρι μέ κηρομαστίχη καί Ἅγιο Μύρο, σχημάτισε τό μονόγραμμα τοῦ Χριστοῦ (ΧΡ)  και στην συνέχεια ο Μητροπολίτης κκ Γεώργιος ολοκλήρωσε το σφράγισμα στά τέσσερα σημεῖα τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ. Κατόπιν ἄναψε τήν Κανδήλα καί εὐλόγησε, ψάλλοντας τόν πρῶτο στίχο τῆς δοξολογίας: «Δόξα Σοι τῷ δείξαντι τό Φῶς…».
Ἡ τελετή τῶν Ἐγκαινίων ὁλοκλήρωθηκε μέ τήν ἀφαίρεση τοῦ σάβανου, πού φοροῦσαν  οι Αρχιερείς  σέ ὅλη τή διάρκεια τῆς τελετῆς, καί τήν ἔνδυσή τους  μέ τά ὑπόλοιπα Ἀρχιερατικά ἄμφια, ὥστε νά τελεστεῖ ἡ πα­νη­γυ­ρι­κή πρώ­τη Ἀρχιερατική θεί­α Λει­τουρ­γί­α στόν νέο Ἱερό Ναό μέ τήν ὁποία κατακλείεται ὁ Ἐγκαινιασμός τοῦ Ναοῦ.

  Αὐτό τό σάβανο τεμαχίστηκε  σέ πολλά μικρά κομματάκια καί ἐμβαπτίστηκε μέσα στήν κηρομαστίχη πού περίσσεψε καί δόθηκε ι ὡς εὐλογία τῶν πιστῶν σε όλους τους απρισταμένους.
Ἀκολούθως ξεκίνησε ἡ πα­νη­γυ­ρι­κή Αρχιερατική πρώ­τη θεί­α Λει­τουρ­γί­α, ἱ­ε­ρουρ­γοῦν­των αμφοτέρων των  Μη­τρο­πο­λιτών.

 Εξαιρετικά συγκινητικός ήταν ο Θηβών &  Λεβαδείας  τόσο κατά την ομιλία του όσο και κατά την προσφορά δώρων στον κκ Αθηναγόρα, στον Αρχιερατικό Επίτροπο της Μητροπόλεως Φωκίδας  και στον Ιερό ναό του Αγίου Χαραλάμπους.

 Ο  Σεβασμιώτατος τίμησε τόν Ἐφημέριο  τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ  Π. Δημήτριο Θεοφίλου εκφράζοντας τόν ἔπαινο καί τήν εὐγνωμοσύνη τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας πρός τόν ταπεινό –μέ ὅλη τή σημασία τῆς λέξης– καί τόν εὐλαβή –μέ τήν πιό περιεκτική ἔννοια– λευίτη τῆς Ἐνορίας, ενώ δέν παρέλειψε νά εὐχαριστήσει  ὅλους ὅσοι κοπίασαν παλαιότερα, ὅσοι ἐργάστηκαν γιά τήν ἀνέγερση τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, ὅσοι προσέφεραν μέ ἀγάπη στόν Ἱερό Ναό.
 Ειδική αναφορά έγινε από όλους στον Πανοσιολογιώτατο Π. Νικόλαο Παρασκευά  ο οποίος πρωτοξεκίνησε την ανέγερση του Ναού.
 Στην συνέχεια ἐπεσήμανε τήν ἀνάγκη ἀνακαινίσεως τῶν Χριστιανῶν κυρίως στους τωρινούς δύσκολους καιρούς της δοκιμασίας. 

 Από την πλευρά του εκκλησιαστικού Συμβουλίου προσφέρθηκαν Εικόνες του Αγίου Χαραλάμπους και των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, καθώς και οικονομική συνδρομή για την φιλανθρωπική δράση των ιδρυμάτων της Μητροπόλεως Θηβών &  Λεβαδείας, ενώ σε όλους τους Ιερείς προσφέρθηκαν μικρά αναμνηστικά δώρα.

   Να σημειώσουμε ότι ο Ἐνοριακός ἱερός Ναός Αγ. Χαραλάμπους ἐπιτελεῖ σημαντικό ποιμαντικό ἔργο μέ τή λειτουργική ζωή  καί την  προνοιακή  δράση καθώς καί ἄλλες ποιμαντικές  δραστηριότητες  πού γίνονται ἀθόρυβα, στά πλαίσια μιᾶς ἀληθινῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινότητας.

 Πανηγυρίζει τήν 10^η Φεβρουαρίου, ἑορτή τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Χαραλάμπους καθώς και την 29η  Ιουνίου,  μνήμη των Αγίων Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου.

Ἀναμφιβόλως τά Ἐγκαίνια τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους  ἦταν μιά ση­μαν­τι­κό­τα­τη στιγ­μή τό­σο γι­ά τήν Ἐ­νο­ρί­α, ὅ­σο καί γιά ὁ­λό­κλη­ρη τήν πό­λη αλλά καί την Μητρόπολη,  κυρίως όμως ήταν μια λαμπρή όσο και σπάνια μυστηριακή τελετή που ενδυνάμωσε όσους την βίωσαν.