Στην Βουλή η κατάργηση της Γραμματικής

Θυμάστε  ένα κείμενο που υπογράφεται από μία δασκάλα δημοτικού σχολείου της Ραφήνας , για το βιβλίο της Γραμματικής της Ε΄και ΣΤ΄τάξεις του δημοτικού, το οποίο είχαμε αναρτήσει εδώ και καιρό.

Στο κείμενο αυτό, όπως σημειώνουν οι 140 γλωσσολόγοι, με τον τίτλο «Η ελληνική γλώσσα πρέπει να μείνει ανέπαφη» η δασκάλα του δημοτικού σχολείου κατηγορεί τους συγγραφείς του εγχειριδίου ότι καταργούν από την ελληνική γλώσσα τα φωνήεντα ήτα, ύψιλον και ωμέγα, καθώς και τα σύμφωνα ξι και ψι, ενώ προσθέτουν τον (κατά τη γνώμη της) «δίφθογγο» ου καθώς και τα δίψηφα μπ, ντ και γκ. 

Τώρα λοιπόν η Ν.Δ. και το ΚΚΕ αλλά κι εκατόν σαράντα καθηγητές Πανεπιστημίου, εξειδικευμένοι στην ελληνική γλώσσα υπογράφουν αναλυτικό κείμενο για το θόρυβο που έχει ξεσηκωθεί σχετικά με τους φθόγγους και τα φωνήεντα της γλώσσας μας.  
Οι ειδικοί επιστήμονες, αναφέρονται στις απόψεις της δασκάλας χαρακτηρίζοντας τις, ως παρανόηση βασικών κανόνων της γραμματικής της Νέας Ελληνικής Γλώσσας και το όλο ζήτημα ανησυχητικό διότι, όπως λένε , αποπροσανατολίζει δασκάλους γονείς και μαθητές.

Σχετικά με την Ν.Δ. μάλιστα, απαντήσεις από τον υπουργό Παιδείας Κωνσταντίνο Αρβανιτόπουλο ζητεί με ερώτηση που καταθέτει ο Βύρων Πολύδωρας, για το θέμα που έχει ανακύψει με τα φωνήεντα και τα σύμφωνα στο βιβλίο της Νέας Ελληνικής Γραμματικής της Ε’ και ΣΤ’ Δημοκτικού. 

Η ερώτηση:

«Σε πρόσφατα δημοσιεύματα και σε πολλούς ιστότοπους του διαδικτύου, διαβάσαμε την είδηση μετά ποικίλων σχολίων πως στο βιβλίο της «Νέας Ελληνικής Γραμματικής» για την Ε’ και ΣΤ’ Δημοτικού διδάσκεται πλέον πως τα φωνήεντα είναι πέντε και τα σύμφωνα 18. Συγκεκριμένα και σύμφωνα με καταγγελία του συλλόγου δασκάλων Ανατολικής Αττικής καταργούνται το «η» και το «ω», προστίθεται ως φωνήεν ο δίφθογγος «ου», καταργούνται τα διπλά σύμφωνα «ξ» και «ψ» ενώ προστίθενται ως νέα και αυτόνομα σύμφωνα το «ντ», το «μπ» και το «γκ». 

Ταυτόχρονα, η νέα διδασκαλία της «Νέας Ελληνικής Γραμματικής» εισάγει την αμφίβολη συζήτηση για φθόγγους φωνηεντικούς (!) με πέντε λατινικά γράμματα (a, e, i, o, u) και για 12 γράμματα, εκ των οποίων 7 είναι μονά γράμματα (ε, ο, η, ω, α, ι, υ) και πέντε διγράμματα (ει, οι, υι, αι, ου). Προφανώς αναφέρεται σε πέντε (από τις οκτώ κύριες) παλαιές διφθόγγους, χωρίς να μας φωτίζει κανείς γιατί παραλείπονται οι άλλες τρεις κύριες (αυ, ευ, ηυ) αγνοώντας ή παραμερίζοντας τις τρεις καταχρηστικές.

Επειδή δεν πρόκειται για μια απλή γλωσσολογική άποψη ή άσκηση. 

Επειδή κατά τα φαινόμενα είναι μέγα παιδαγωγικό λάθος να επιχειρείται ακουσίως ή εκουσίως μια τόση και τέτοια σύγχυση και ασάφεια στο θεμελιώδες μάθημα της διδασκαλίας των γραμμάτων της Ελληνικής γλώσσας με τη σύμμιξη Ελληνικών και λατινικών χαρακτήρων. 

Επειδή όλα δείχνουν και μας κάνουν να υποψιαζόμαστε πως τα πράγματα οδηγούνται και καθοδηγούνται ύπουλα και ταχέως στη λεγόμενη φωνητική γραφή και κατ’ επέκταση στην αντικατάσταση του ελληνικού αλφαβήτου από το λατινικό, όπως θεαματικά, προοιμιακά όσο και προκλητικά φαίνεται από τα εισαγόμενα νέα σύμφωνα «μπ, ντ, γκ».

Επειδή τα γράμματα, φωνήεντα και σύμφωνα και δίφθογγοι, είναι ο πυρήνας και η καρδιά του συστήματος σκέψεως, ομιλίας και επικοινωνίας που λέγεται Ελληνική γλώσσα και τυχόν τραυματισμός τους είναι αυτομάτως θανάσιμος για την ίδια τη γλώσσα. 
 

Επειδή ευτυχώς υπήρξε και υπάρχει ως οδηγός αξεπέραστος η Γραμματική του Αχιλλέως Τζαρτζάνου, ενώ τα πειραματικά κακέκτυπα γραμματικής αρκετή ζημιά έχουν επιφέρει στη γλώσσα μας χάριν της ματαιοδοξίας και της ιδιοτελούς καινοτομίας των «συγγραφέων». 

Επειδή το θέμα είναι σοβαρό και μέγα και δεν μπορεί να περιορισθεί στην αποκλειστική αρμοδιότητα καμμιάς «Επιτροπής» κανενός «Ινστιτούτου» και κανενός Πανεπιστημιακού «Τμήματος», αλλά πρέπει να θεωρηθεί ως εθνικό ζήτημα που αφορά όλη την ακαδημαϊκή κοινότητα και κατ’ εξοχήν την εμβληματική και ουσιαστική μονάδα κύρους όπως είναι η Ακαδημία Αθηνών, προφανώς όλους τους διανοούμενους και σε τελευταία ανάλυση όλον τον Ελληνικό λαό, παρεκτός του τραγικού γεγονότος ότι δεν υπάρχει άρθρο στο Σύνταγμα μας (όπως το 107 του Συντάγματος του 1952 το οποίο κακουργηματικά και ολέθρια κατηργήθη στο Σύνταγμα του 1975) που να προβλέπει την διατήρηση, την προστασία, το αναλλοίωτο και το απαραβίαστο της Ελληνικής γλώσσας ως αδιάσπαστου στοιχείου της εθνικής μας ταυτότητας και του Ελληνικού πολιτισμού. 

Ερωτάται ο Υπουργός: 

1. Ποια θέση παίρνει το Υπουργείο Παιδείας σχετικά με το θέμα;

2. Θα επιτρέψει την κυκλοφορία του εν λόγω βιβλίου της «Νέας Ελληνικής γραμματικής» και την επί τη βάσει τούτου διδασκαλία των μαθητών της Ε’ και ΣΤ’ Δημοτικού;

3. Άλλως, πώς σκέπτεται να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της καθημερινής κακοποίησης και κατ’ επέκταση της συνολικής υποβάθμισης της Ελληνικής γλώσσας από τα περισσότερα ΜΜΕ σε πολλές καλούμενες ψυχαγωγικές εκπομπές και τώρα από τα σχολικά βιβλία;»