Το ιδιαίτερο
ανάγλυφο του εδάφους της
Δεσφίνας ακόμη και σήμερα δημιουργεί δυσκολία στις προσβάσεις.
Τα παλιά χρόνια,
όπως είναι φυσικό, εκτός από την δύσβατη ανάβαση – κατάβαση μέσα και γύρω από
το χωριό, προκαλούσε κι άλλες παρενέργειες…
Ένας κτηνοτρόφος, πριν μερικές δεκαετίες, – και
δεν ήταν ο μόνος – είχε μάθει από
μικρός να ανεβοκατεβαίνει στις απότομες πλαγιές… ανήφορο – κατήφορο κάθε μέρα…
κάποια στιγμή, κοντά στο πανηγύρι του Αη – Γιάννη, χρειάστηκε να κατέβει από το
χωριό στην Κίρρα, για να προσκυνήσει…
Στην Ιτέα τότε
ζούσε ένας Δεσφινιώτης στην καταγωγή, γνωστός του κτηνοτρόφου, τον οποίο και
είχε ενημερώσει τηλεφωνικά ότι θα
κατέβαινε στην περιοχή…
Κάποια στιγμή, μέσα στη νύχτα, του τηλεφωνεί ο κτηνοτρόφος , κλαίγοντας …
-
Τι είναι; Τι
έπαθες μωρέ; Ρωτά ο εκ Δεσφίνης Ιτιώτης.
- Ρε Μήτσο,
μπορείς να έρθ’ ς να μι πάρ’ ς; Δεν
νογάω να περπατώ στο ίσωμα κι κομπλάρω, αδερφέ μ’ !….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου