ΝΙΚΗΤΑΡΑΣ Ο ΤΟΥΡΚΟΦΑΓΟΣ: ...οι Πολιτικοί. Δεν υποφέρεσθε πλέον...
...που να ήξερε για τον "ιό της κατίνας" που αναπτύσσεται στους απογόνους κάθε που παίζεται στην "ελληνική" τηλεόραση ο ελληνοφάγος σουλεϊμάν....
Καταγράφουμε μια παντελώς άγνωστη ατάκα του Νικηταρά του Τουρκοφάγου που μνημονεύει ο Φωτάκος, ο γραμματέας του Κολοκοτρώνη και από τους πιο έγκυρους ιστοριογράφους της Ελληνικής Επαναστάσεως. Η φράση αυτή του Νικηταρά, ουδέποτε διδάχθηκε σε κάποια βαθμίδα της Ελληνικής Εκπαιδεύσεως, και θα καταλάβετε αμέσως το γιατί.
Όπως, λοιπόν, καταγράφει ο Φωτάκος, όταν ξέσπασε ο Εμφύλιος μεταξύ Πελοποννησίων και Ρουμελιωτών πολιτικάντηδων, ο Νικηταράς μαζεύει στο Ανάπλι τους βουλευτές που πλακωνόντουσαν εξαιτίας του μετέπειτα πρωθυπουργού Ανδρέα Μεταξά και τους λέει…
«Το Γένος θέλει ό,τι θέλομεν εμείς οι Στρατιωτικοί και πάρετε τα μέτρα σας οι Πολιτικοί. Δεν υποφέρεσθε πλέον διά την διχόνοιάν σας, με την οποίαν θέλετε να αφανίσετε το Γένος. Από αυτά που ακούω και βλέπω, θα γίνει αφεύκτως Γκοβέρνο Μιλιτάρε (ελληνιστί= Στρατιωτική Κυβέρνησις)»!...
Η Ελληνική κυβέρνηση, επί Όθωνα, τον συνέλαβε το 1839 και τον καταδίκασε, αν και παντελώς αθώο, σε ενάμιση χρόνο φυλακή, με τη κατηγορία της «προδοσίας».
Μετά από 1,5 χρόνο τον ελευθέρωσαν και κατάντησε ζητιάνος στα σοκάκια του Πειραιά.
Η αρμόδια αρχή η οποία χορηγούσε πόστα είχε ορίσει στον ήρωα επαίτη μια θέση κοντά στην εκκλησία της Ευαγγελίστριας και του επέτρεπε (!) να επαιτεί κάθε Παρασκευή! Αυτή ήταν η ανταμοιβή του.
Όταν αυτά έφτασαν στα αυτιά του πρέσβη μιας Μεγάλης Δύναμης (της Ρωσίας), αυτός πήγε κατ΄ εντολήν της Ρωσικής κυβέρνησης, στο πόστο όπου επαιτούσε ο μεγάλος οπλαρχηγός.
Μόλις ο Νικηταράς αντελήφθη τον ξένο μάζεψε αμέσως το απλωμένο χέρι του.
"Τι κάνετε στρατηγέ μου;" ρώτησε ο ξένος
"Απολαμβάνω ελεύθερη πατρίδα" απάντησε υπερήφανα ο ήρωας.
"Μα εδώ την απολαμβάνετε καθισμένος στον δρόμο;" επέμενε ο ξένος.
"Η πατρίδα μού έχει χορηγήσει σύνταξη για να ζω καλά, αλλά έρχομαι εδώ για να παίρνω μια ιδέα πώς περνάει ο κόσμος" απήντησε περήφανα ο Νικηταράς.
Ο ξένος κατάλαβε και, διακριτικά, φεύγοντας άφησε να του πέσει ένα πουγκί με χρυσές λίρες.
Ο Νικηταράς άκουσε τον ήχο, έπιασε το πουγκί και φώναξε στον ξένο: " Σου έπεσε το πουγκί σου. Πάρε το μην το βρει κανένας και το χάσεις!!!"
Στις 25 (ή 27) του Σεπτέμβρη του 1849, ο γενναιότερος των γενναίων, πεθαίνει ξεχασμένος, τυφλός και πάμφτωχος...
Μετά από 1,5 χρόνο τον ελευθέρωσαν και κατάντησε ζητιάνος στα σοκάκια του Πειραιά.
Η αρμόδια αρχή η οποία χορηγούσε πόστα είχε ορίσει στον ήρωα επαίτη μια θέση κοντά στην εκκλησία της Ευαγγελίστριας και του επέτρεπε (!) να επαιτεί κάθε Παρασκευή! Αυτή ήταν η ανταμοιβή του.
ΝΙΚΗΤΑΡΑΣ
Όταν αυτά έφτασαν στα αυτιά του πρέσβη μιας Μεγάλης Δύναμης (της Ρωσίας), αυτός πήγε κατ΄ εντολήν της Ρωσικής κυβέρνησης, στο πόστο όπου επαιτούσε ο μεγάλος οπλαρχηγός.
Μόλις ο Νικηταράς αντελήφθη τον ξένο μάζεψε αμέσως το απλωμένο χέρι του.
"Τι κάνετε στρατηγέ μου;" ρώτησε ο ξένος
"Απολαμβάνω ελεύθερη πατρίδα" απάντησε υπερήφανα ο ήρωας.
"Μα εδώ την απολαμβάνετε καθισμένος στον δρόμο;" επέμενε ο ξένος.
"Η πατρίδα μού έχει χορηγήσει σύνταξη για να ζω καλά, αλλά έρχομαι εδώ για να παίρνω μια ιδέα πώς περνάει ο κόσμος" απήντησε περήφανα ο Νικηταράς.
Ο ξένος κατάλαβε και, διακριτικά, φεύγοντας άφησε να του πέσει ένα πουγκί με χρυσές λίρες.
Ο Νικηταράς άκουσε τον ήχο, έπιασε το πουγκί και φώναξε στον ξένο: " Σου έπεσε το πουγκί σου. Πάρε το μην το βρει κανένας και το χάσεις!!!"
Στις 25 (ή 27) του Σεπτέμβρη του 1849, ο γενναιότερος των γενναίων, πεθαίνει ξεχασμένος, τυφλός και πάμφτωχος...
Τους παμεγίστους αυτούς Ηρωες πρέπει ΜΟΝΟ να τους Τιμούμε ως Αγίους του Έθνους. Και να μή τους συγκρίνουμε καν με τους τότε πολιτικούς και πολύ περισσότερο με τους τωρινούς.....που το ΠΟΥΓΚΙ το πιάνουν πρίν πέσει............
ΑπάντησηΔιαγραφή