Δρόλαπας: ο Περιφερειάρχης συνταυτίστηκε με το τοπικό σύστημα εξουσίας της Φωκίδας και δεν άγγιξε τους τομείς αποτυχίας των φίλων του…ο πολιτικός πολιτισμός δεν συνάδει με σκληρές τιμωρητικές συμπεριφορές, επαγγελματικούς αποκλεισμούς και φίμωση της ελεύθερης γνώμης…!

Ποίος, για τη Φωκίδα! 

Του Νίκου Δρόλαπα 

   Ήδη, έχουν περάσει τριάμισι χρόνια. Αν αφαιρέσουμε και τον προεκλογικό χρόνο των προσεχών Δημοτικών και Περιφερειακών εκλογών, δεν μένει παρά ελάχιστος χρόνος και για τη Φωκίδα δεν έχει γίνει τίποτα.  Ούτε από τη Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας,  ούτε από τον Δήμο.  Χάθηκε ακόμη μία πενταετία με ξεχασμένη και εγκαταλειμμένη  τη Φωκίδα.

      Η αδυναμία παραγωγής έργου από τους διοικούντες έχει αναχθεί σε διαχειριστική ενασχόληση επαγγελματικού βιοπορισμού.  Οι αιρετοί μας βολεύθηκαν σε θέσεις αξιωμάτων, βόλεψαν τους συγγενείς και τους ‘’ημετέρους’’ και περνούν τον καιρό τους, με το αζημίωτο, απολαμβάνοντας τα προνόμια της εξουσίας. Δεν ενδιαφέρθηκαν για τη τύχη και τη πορεία αυτού του τόπου βλέποντας το χρόνο να κυλάει σε βάρος του.       

      Κανένα έργο πνοής δεν έχουν να παρουσιάσουν.  Κανένα αναπτυξιακό έργο για να βγει η Φωκίδα από την απομόνωση.  Μόνο λόγια και δημόσιες σχέσεις.  Μικροέργα δυσανάλογου κόστους, αμφίβολης ποιότητας και απ΄ευθείας αναθέσεις, χωρίς διαγωνισμό, χωρίς διαφάνεια, μόνο για τους κολλητούς, τους ίδιους και τους ίδιους.

      Με αυτή τη πορεία,  καταρρέουν και οι τελευταίες ελπίδες για κάτι καλύτερο.  Κάποιες προσδοκίες που είχαν διαφανεί με τη κάθοδο του κ.  Κώστα Μπακογιάννη στις Περιφερειακές εκλογές του 2014 εξανεμίσθηκαν  με το πέρασμα του χρόνου.

      Στην αρχή,  πίστεψαν πολλοί ότι θα κόμιζε το καινούργιο,  ότι θα κάλυπτε και το μεγάλο κενό που επί χρόνια υπήρχε στη Φωκίδα από άξιους και  ικανούς αυτοδιοικητικούς.  Αλλά η Φωκίδα ατύχησε και πάλι. 

  Ο  κ. Περιφερειάρχης,  κατά την ευρύτερη πολιτική έννοια, συνταυτίστηκε με το εδώ τοπικό σύστημα εξουσίας, χωρίς τίποτα να αλλάξει επί το βέλτιστο, τουλάχιστον, για τη Φωκίδα, η οποία παραμένει στο επίκεντρο του εν ενδιαφέροντός μας.  

   Όχι βέβαια  ότι δεν μας αφορά τι γίνεται στην υπόλοιπη Περιφέρεια.  Απλά, δεν μπαίνουμε στη λογική της σύγκρισης με τους άλλους Νομούς που την απαρτίζουν ή τις άλλες Περιφέρειες της χώρας,  σε σχέση με τις αναπτυξιακές τους επιλογές,  τα έργα, ή,  τις απορροφήσεις από τα χρηματοδοτικά προγράμματα .

     Αποτελεί κοινή πεποίθηση, ότι οι μέχρι τώρα παρεμβάσεις της Περιφέρειας στη Φωκίδα, --   για πρωτοβουλίες του Δήμου Δελφών ούτε συζήτηση --,  δεν έχουν  θετικό πρόσημο, ενώ,  δεν θα απείχε της πραγματικότητας η εκτίμηση ότι υπήρξαν και επιλογές με αρνητικές επιπτώσεις.

     Ένα σημείο το οποίο δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής είναι και το αδιαμφισβήτητο γεγονός,  ότι ο κ. Μπακογιάννης απέφυγε επιμελώς να αγγίξει τους τομείς στους οποίους οι φίλοι του, νυν και  τέως  αυτοδιοικητικοί της Φωκίδας, απέτυχαν παταγωδώς.  

      Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το Γηροκομείο Άμφισσας, το οποίο εγκατέλειψε τη στιγμή κατά την οποία περίμενε το φιλί της ζωής για να λειτουργήσει εκ νέου, είτε αυτοτελώς, είτε κατ΄επέκταση του Γηροκομείου της Ιτέας. 

      Εγκαταλείφθηκε πλήρως  ο καμένος Ελαιώνας Άμφισσας, η αποκατάστασή του, η διασφάλισή του από νέα καταστροφή. Ούτε το νερό για την άρδευσή του δεν εξασφαλίσθηκε.

      Στα συρτάρια της λησμονιάς ο δρόμος Άμφισσα – Χιονοδρομικό Παρνασσού, οι άχρηστες μελέτες στα υπόγεια της Αντιπεριφέρειας, πρώην  Νομαρχίας Φωκίδας,  κ.ά.    

      Στα αρνητικά της Περιφέρειας και του Δήμου Δελφών χρεώνεται η αισθητική και λειτουργική ζημία που θα υποστεί το μνημειακού χαρακτήρα παραδοσιακό κτίριο του 1^ου  Δημοτικού Σχολείου  Άμφισσας, για να κατασκευασθεί μπροστά στη πρόσοψή του το Ειδικό Σχολείο. Πού πήγε όλη η ευαισθησία για τους μικρούς μαθητές, περιορίζοντας τους ελεύθερους χώρους στο ελάχιστο, όταν αδιαφορούν ακόμη και για την ασφάλειά τους, αρνούμενοι να λάβουν μέτρα μείωσης των ταχυτήτων στο κοινό δρόμο τεσσάρων Σχολείων ;        

     Όσο η Φωκίδα παραμένει αποκλεισμένη από τον έξω κόσμο, δεν πρόκειται να βγει από το τέλμα που την έχουν οδηγήσει οι άτολμες πολιτικές.

    Ποτέ, ούτε και τώρα, σε κανένα προϋπολογισμό, σε καμία μελέτη δεν προωθήθηκε ο διαγώνιος δρόμος Θερμοπυλών – Ιτέας  – Αντιρρίου, ούτε ο δρόμος Αθηνών – Δελφών.  Ο διαγώνιος ήρθε στο προσκήνιο με τα εγκαίνια της Ιόνιας οδού και τη πραγματοποίηση των Αναπτυξιακών  Συνεδρίων των Περιφερειών, αναζητώντας το περιεχόμενο των προτάσεών τους για το Συνέδριο.  Και πάλι όμως, επιλέγουν με 12,5 εκατ. ευρώ να φθάσουν μέχρι τα μεταλλεία βωξίτη με τη κατασκευή του ανισόπεδου κόμβου, όταν έχουν διαθέσει μόνο για ασφαλτοστρώσεις τα τελευταία τρία χρόνια  4,8  εκ. ευρώ .  

     Η Φωκίδα όμως δεν έχει ανάγκη την επισκευή του εργοταξιακού δρόμου των βωξιτών, τον οποίο αποκαλούν ευφυώς, πλην όμως  παραπλανητικώς,  ως « έργο Σταθμό για τη Φωκίδα ».  

     Η Φωκίδα περιμένει έναν νέο σύγχρονο οδικό άξονα, έναν αυτοκινητόδρομο νέας γενιάς, που θα περιορίζει τις αποστάσεις και θα μειώνει το κόστος των μεταφορών, με νέες χαράξεις, μεγάλες ευθυγραμμίες, τούνελ εκεί που χρειάζονται, αφήνοντας το παλαιό οδικό δίκτυο, όσο μείνει ανέπαφο, για τη τοπική κυκλοφορία.     

      Αυτά όμως τα θέματα απαιτούν συνεχή προσπάθεια, μόχθο, είναι δύσκολα.  Βέβαια,  πιο εύκολες είναι οι γενικόλογες δηλώσεις  για  πολιτικό πολιτισμό,  κοινωνική συνεννόηση, συναίνεση  και πολιτικές  συνεργασίες,  που είναι και χρήσιμες, φθάνει να τα πιστεύει όποιος τα λέει γιατί,  ο επικαλούμενος πολιτικός πολιτισμός δεν συνάδει με σκληρές τιμωρητικές συμπεριφορές, επαγγελματικούς αποκλεισμούς, φίμωση της ελεύθερης γνώμης και άλλα τινά και η εκλεκτή ομήγυρης των αιρετών μας πρέπει να το γνωρίζει !