Α. Παπαθανάση: Μια σοβαρή και εθνικά υπεύθυνη κυβέρνηση δεν θα εξέθετε ποτέ την χώρα στην περιπέτεια των Capital Controls...

  Μετά την απόφαση του ΔΣ της ΕΚΤ - απόφαση που απαιτούσε την ολοκλήρωση της αξιολόγησης που σέρνονταν επί μήνες - δίνεται η δυνατότητα της επανασύνδεσης του ελληνικού τραπεζικού συστήματος με φθηνότερες πηγές ρευστότητας της ΕΚΤ. Δυνατότητα που έχει όλη η υπόλοιπη Ευρώπη, ώστε να χρηματοδοτούνται οι επιχειρήσεις με φθηνά κεφάλαια. 

Τα οφέλη που προκύπτουν δεν αφορούν μόνο την μείωση του βάρους δανεισμού των τραπεζών από τον Έκτακτο Μηχανισμό Ρευστότητας (ELA), αλλά σηματοδοτούν και ενα πρώτο βήμα επιστροφής στην "κανονικοτητα" των δικαιωμάτων που η συμμετοχή μας στη ζώνη του Ευρώ, μας επιτρέπει.

Μια σοβαρή και εθνικά υπεύθυνη κυβέρνηση δεν θα εξέθετε ποτέ την χώρα στην περιπέτεια των Capital Controls, ειδικά σε περιόδους βαθιάς ύφεσης και υψηλής ανεργίας, ούτε θα στερούσε από τη χώρα την πρόσβαση στις μόνες πηγές φθηνής χρηματοδότησης και ρευστότητας για την οικονομία.

Από τους τελευταίους μήνες του 2014, όταν η Κυβέρνηση Σαμαρά έθεσε σε εφαρμογή το σχέδιο της αριστερής παρένθεσης και απέφυγε να ολοκληρώσει την πέμπτη αξιολόγηση, επιλέγοντας ξανά το πολυφορεμένο αντιμνημονιακό σακάκι, ως και σήμερα με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και τις ανερμάτιστες επιλογές της, η χώρα συστηματικά χάνει χρόνο και προσθέτει νέα βάρη στους πολίτες.

Τώρα, το επόμενο, απόλυτα  απαραίτητο και δύσκολο βήμα, είναι αυτό της άρσης των Capital Controls, που υπό προϋποθέσεις, μπορεί να συμβάλλει στην οικοδόμηση ενός κλίματος εμπιστοσύνης και σταθερότητας. Κλίμα απαραίτητο για να έρθουν στη χώρα επενδύσεις, βιώσιμη ανάπτυξη, κοινωνική δικαιοσύνη και μείωση της ανεργίας.

Για να συμβεί όμως αυτό, απαιτείται το αυτονόητο, δηλαδή ευρύτερες πολιτικές συναινέσεις για μια ατζέντα μεταρρυθμίσεων. Μεταρρυθμίσεων, που το ΚΙΝΗΜΑ πιστεύει ότι, πρέπει να έχουν και προοδευτικό πρόσημο.

Απαιτείται οι επικοινωνιακοί τακτικισμοί της σκληρής αντιμνημονιακής περιόδου των Ζαππείων και της μονομερούς διαγραφής των χρεών ή της κατάργησης όλων των συμβάσεων δανεισμού με ένα άρθρο, να εγκαταλειφθούν προς όφελος της πολιτικής ευθύνης.

Να συγκρουστούμε όλοι μαζί με τη γάγγραινα του πελατειακού κράτους, που ακινητοποιεί τις παραγωγικές δυνάμεις του τόπου.

Μόνον έτσι, θα αφήσουμε πίσω τις αδιέξοδες αντιλήψεις που ευθύνονται για τη διαχείριση μιας συνεχώς εντεινόμενης φτώχειας και θα ανοίξουμε το δρόμο για να συγκροτηθεί κοινό διαπραγματευτικό μέτωπο έναντι των πιστωτών μας, για ηπιότερη δημοσιονομική προσαρμογή έναντι μεταρρυθμίσεων, που θα αφήνουν οριστικά στο παρελθόν τις παθογένειες που μας οδήγησαν στην κρίση...