Ν. Δρόλαπας: η μεταφορά της προτομής του 5/42 Δημητρίου Ψαρρού στη πλατεία Εθνικής Αντίστασης Άμφισσας...

      Οι  όποιοι ισχυρισμοί, ότι η συνύπαρξη της προτομής με το υπάρχον μνημείο θα επιφέρει αναζωπύρωση των παθών του παρελθόντος δεν ευσταθούν.  Δόθηκαν αγώνες ζωής για να κλείσουν οι πληγές του παρελθόντος , να γίνει πράξη η Εθνική Συμφιλίωση και να θεωρείται πλέον ως Ενιαία η Εθνική Αντίσταση, όπως στη κορυφαία αντιστασιακή πράξη της, την ανατίναξη της Γέφυρας του Γοργοποτάμου, για την επιτυχία της οποίας συνεργάσθηκαν ΕΛΑΣ  και  ΕΔΕΣ.  Άλλο αν μετά,  ακολούθησαν φρικτά λάθη, όταν οι πολιτικοί καθοδηγητές αγωνίζονταν για το ποιος θα επικρατούσε την επόμενη ημέρα της απελευθέρωσης.

   

Πρώτα ο Ελληνικός Πολιτισμός
                                                              Του Νίκου Δρόλαπα

  Με τη διατύπωση επιφυλάξεων από την αντιπολίτευση εγκρίθηκε από το Δημοτικό Συμβούλιο η μεταφορά της προτομής του επικεφαλής της αντιστασιακής οργάνωσης 542 Συντάγματος Ευζώνων Δημητρίου Ψαρρού στη πλατεία Εθνικής Αντίστασης στην Άμφισσα.

     Όμως, δεν είναι και λίγες οι υπερβολές που έγιναν και γίνονται στο όνομα της Εθνικής Αντίστασης.  Στην ομώνυμη πλατεία της Άμφισσας,  γνωστής  και ως πλατεία παιδικής χαράς, υπάρχει κάτι  το οποίο όλοι γνωρίζουν αλλά κανείς δεν μιλάει και πρέπει να αλλάξει τώρα, με την ευκαιρία της μεταφοράς εκεί της προτομής του Δ. Ψαρρού.

      Πρόκειται για το ορειχάλκινο τμήμα του υπάρχοντος μαρμάρινου Μνημείου με την αγχόνη και τον κρεμασμένο.   Το γλυπτικό αυτό έργο στο σύνολό του είναι έργο ροής.  Αναφέρεται σε τρείς χρονικές περιόδους θυσιών και αγώνων του Ελληνισμού. Δεν είναι δε τυχαίο το γεγονός ότι  ο κορυφαίος αυτός Γλύπτης της μεταπολεμικής  Ελλάδας  ΔΕΝ  υπογράφει  το ορειχάλκινο τμήμα με την αγχόνη και τον κρεμασμένο, που σημαίνει ότι το συγκεκριμένο στοιχείο του έργου δεν είχε την πλήρη αποδοχή του.  Ίσως, είναι αυτό το…κράτημα  που νοιώθει κανείς όταν το δει από κοντά.  Αυτό το κομμάτι του έργου, πιστεύουμε ότι πρέπει να αφαιρεθεί από το έργο, με τις υποδείξεις φυσικά σχετικών με το αντικείμενο Καλλιτεχνών.  Θα μπορούσε στη θέση του να επικολληθεί ένα ορειχάλκινο στεφάνι, ή  ότι καλύτερο αποφασισθεί, με γνώμονα πάντα τον απόλυτο σεβασμό προς τη σημασιολογία του Μνημείου, μακράν από πολιτικούς ή κομματικούς  επηρεασμούς.

 

     Με επιστολή του ο αείμνηστος Θύμιος Πανουργιάς προς την έγκριτη Εφημερίδα  « Αγιαθυμιώτικα  Νέα »  είχε εκφράσει την έκπληξή του για το μνημείο του ολοκαυτώματος της Αγίας Ευθυμίας στην ανατολική  είσοδο της Κοινότητας, όταν είδε τοποθετημένο στο ένα αντιαεροπορικό πολυβόλο. 

     Στεναχωρήθηκα πολύ,  έγραψε ο Γλύπτης , και  δεν μπόρεσα να κατανοήσω τι δουλειά  έχει σ΄αυτόν το χώρο ένα τέτοιο αντικείμενο, λέγοντας χαρακτηριστικά…. φροντίσαμε να μην υπάρχει η ένδειξη πόλεμος , πολλώ δε μάλλον τα « εργαλεία » του πολέμου, ο χώρος αυτός πρέπει να μείνει λιτός και απέριττος…,  και συνέχισε …..πρέπει να φύγει αυτό το αντικείμενο από τον Ιερό Τόπο, γιατί είναι ξένο σώμα και ως προς την αισθητική του Μνημείου και το πνεύμα του και ζημιώνει το χωριό στα μάτια των ξένων και ντόπιων επισκεπτών……

   

     Οι προτροπές αυτές του κορυφαίου Καλλιτέχνη συνδέονται άρρηκτα και με το Μνημείο της Άμφισσας  και συνηγορούν απόλυτα για την απομάκρυνση του κρεματορίου και του κρεμασμένου από το χώρο αυτό, όπως και του πολυβόλου από το Μνημείο της Αγίας Ευθυμίας και δεν χρειάζεται να προσθέσει κανείς τίποτα παραπάνω .

    Τα ίδια ισχύουν και για το Μνημείο των πεσόντων από τους Γερμανούς στον Καρακόλιθο,  με τα προτεταμένα όπλα και τις ξιφολόγχες, το οποίο ως έργο δεν είναι μόνο αντιαισθητικό, αλλά προδιαθέτει αρνητικά τις εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες,  ιδιαίτερα των Δελφών,  όταν αντικρίζουν αυτό το θέαμα, τη στιγμή που έρχονται να  επισκεφθούν τα Μνημεία της Αρχαιότητας  και των νεώτερων χρόνων της περιοχής μας.

     Η Ελλάδα ανά τους αιώνες έχει αντισταθεί με μεγάλες θυσίες κατά των κάθε είδους και προέλευσης κατακτητών.  Έχει αγωνισθεί όσο λίγοι λαοί  για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία.  Αυτούς τους αγώνες πρέπει να τιμούμε και να σεβόμαστε.

     Όμως, δεν πρέπει να λησμονούμε, ότι η Ελλάδα υπήρξε η κοιτίδα του Πολιτισμού και εναπόκειται σε όλους μας να τον διαφυλάξουμε και σωστά να τον προβάλλουμε.-