Βιρτζίνια Γουλφ: Στην Φωκίδα, τον Μάη...

Virginia Woolf (1882-1941)
"στην Ελλάδα είμαι ήρεμη
κι ευτυχισμένη"

19 Απριλίου 1932

 ~ Βιρτζίνια Γουλφ: Στην Ελλάδα, τον Μάη

...τώρα καθόμαστε εδώ, αλλάξαμε θέση, λόγω του ήλιου, καθήσαμε ψηλότερα κάτω απ' την ελιά' κι έχω βγάλει για πιο δροσιά τα παπούτσια μου -, αυτό που συμβαίνει τότε είναι ότι μας πλησιάζουν οι χωρικοί κι αρχίζουν να μας μιλάνε, σαν να 'μαστε παλιοί φίλοι, για το ένα καί το άλλο.

  Χτες βράδυ, στο ύψωμα πάνω απ' τους Δελφούς, στο φως του δειλινού, ενώ η Ιτέα άρχιζε να τρεμοσβήνει δίπλα στη θάλασσα, στον κόλπο ένα καράβι, στο βάθος τα χιονισμένα βουνά, μπροστά μας απλωσιές καταπράσινες και κοκκινωπές, όπου κατσίκια και πρόβατα έβοσκαν, και τ' αυτοκίνητα περνούσαν αργά στο δρόμο που ξετυλιγόταν κάτω απ' τα πόδια μας, χτες βράδυ που καθόμασταν εκεί, ήρθε τρέχοντας προς το μέρος μας το κορίτσι που βόσκει τις γίδες, σαν για να μαζέψει το κοπάδι της, αλλά στην πραγματικότητα μόνο για να μας μιλήσει.
  Ούτε φόβος ούτε αμήχανα γελάκια ούτε ντροπές. Στάθηκε μπροστά μας σαν να 'ταν κάτι το φυσικό.
  Η Μάρτζερυ τής έδωσε τα κιάλια για να κοιτάξει, πρώτα απ' την καλή, ύστερα απ' την ανάποδη.
  Ύστερα μας είπε πώς λέγονται διάφορα πράγματα. Skotos {σκουτί} λέγεται το τραχύ χοντρό πανωφόρι της, ouranos o ουρανός, lullulin {λουλούδι} το λουλούδι, το ρολόι μου λέγεται orologe, το αυτοκίνητο — δε θυμάμαι...
(απόσπασμα)