Δρόλαπας: επτά χρόνια μετά το κάψιμο του Δελφικού Ελαιώνα... εγκατάλειψη και σιωπή!...

 

Ο Ελαιώνας Άμφισσας μιλάει από μόνος του

                                            του Νίκου Δρόλαπα

        Πέρασαν εφτά ολόκληρα χρόνια από τη μεγάλη πυρκαγιά της 05-08-2013, τότε που κάηκε η καρδιά του Ελαιώνα Άμφισσας και  του  Δελφικού Τοπίου, από τότε που από Μνημείο έγινε χωράφι, παραμένοντας στην ίδια κατάσταση όπως την πρώτη μέρα της φωτιάς, αδιάψευστος μάρτυρας της ανικανότητας όσων πολιτικών είχαν την ευθύνη της πορείας αυτού του τόπου.

       Και δεν γίνεται αναφορά μόνο σε εκείνους που κατέκαυσαν τον Ελαιώνα με την αδιαφορία τους και τους αδόκιμους χειρισμούς τους τις κρίσιμες ώρες, ή, στους επόμενους που πέρασαν για τη περιοχή, απλά, ως διερχόμενοι, αλλά και τους σημερινούς, οι οποίοι επιμελώς επιλέγουν τη σιωπή, δεν εγγίζουν τα προβλήματα, δεν λογοδοτούν, αδυνατούν να επιλύσουν τα σοβαρά ζητήματα της περιοχής, ενώ ταυτόχρονα συγκαλύπτουν και τις ευθύνες των υπολοίπων, ώστε και εκείνοι να κάνουν το ίδιο…με αποτέλεσμα να την πληρώνει ο τόπος.

        Όσο απίστευτο κι αν ακούγεται, ακόμη δεν έχουν εξασφαλίσει το νερό για την άρδευση του Ελαιώνα, αν και πέρασαν πάνω από δεκαπέντε χρόνια !

       Το έργο, έπρεπε να έχει τελειώσει από το 2017 και ακόμη βρίσκεται στη μέση και ο χρόνος θα δείξει εάν και κατά πόσον έχουν εφαρμοστεί οι προδιαγραφές, αν και πότε θα λειτουργήσει…

        Κανείς δεν έχει απαντήσει που οφείλονται οι μακροχρόνιες διακοπές των εργασιών, αν είναι εγκεκριμένες και αν όχι, αν έχουν ληφθεί μέτρα και έχουν επιβληθεί ποινικές ρήτρες κατά του εργολάβου και αν, με ποία επί πλέον ποσά έχει επιβαρυνθεί το έργο από αναθεωρήσεις… 

        Η κατασκευάστρια εταιρεία δεν δίνει σε κανένα λογαριασμό, παίρνει η ίδια πρωτοβουλίες σε ότι αφορά το έργο, με θεατές τις εποπτεύουσες και επιβλέπουσες το έργο υπηρεσίες.

       Ακόμη και για τη πολύ σοβαρή τροποποίηση της μελέτης του έργου, με τη κατάργηση της μιας από τις δύο υδροληψίες που είχαν προβλεφθεί για την υδροδότηση του έργου, η μία κοντά στην Άμφισσα και η άλλη πάνω από το Χρυσό, η εταιρεία κάνει ότι θέλει.

       Ένας θεός ξέρει, αν δεν προκύψουν και νέα προβλήματα από τις μεγάλες υψομετρικές διαφορές και την ενοποίηση των δύο κλάδων… 

       Εισέπραξε η κατασκευάστρια εταιρεία ποσό επτά εκατομμυρίων ευρώ, επειδή το έργο είχε δυσκολίες με τις σωλήνες και τα ελαιόδενδρα.

        Αν εισέπραξε η εταιρεία το ποσό αυτό για τον συγκεκριμένο λόγο, αυτό είναι πολύ σοβαρό, διότι, η εταιρεία κατά τη διεξαγωγή της δημοπρασίας για την ανάδειξη του εργολάβου κατασκευής του έργου είχε υποβάλει υπεύθυνη δήλωση, ότι, έλαβε πλήρη γνώση των συνθηκών του έργου και ότι τις αποδέχθηκε.

       Για τον λόγο αυτό, το Ελεγκτικό Συνέδριο αρνήθηκε να  εγκρίνει τη πληρωμή αυτή.  Το αίτημα όμως υποβλήθηκε εκ νέου και αφού δόθηκαν οι…δέουσες εξηγήσεις εγκρίθηκε η πληρωμή….

       Μετά από όλη αυτή την καταστροφή και τις  τόσες υποσχέσεις για την αποκατάστασή του Ελαιώνα, ούτε το Πυροσβεστικό δίκτυο δεν κατάφεραν να κατασκευάσουν και προσπαθούν να δικαιολογηθούν, ανεπιτρέπτως, ότι για τη πυρόσβεση θα χρησιμοποιηθεί το ίδιο το έργο της άρδευσης, το οποίο όμως, δεν έχει τις απαιτούμενες προδιαγραφές των υδροδοτικών πυροσβεστικών δικτύων, με πυροσβεστικούς κρουνούς κλπ.

       Ας απαντήσουν, οι πρώην και νυν αιρετοί του τόπου, αν όλα αυτά που τους απευθύνονται είναι αλήθεια ή ψέματα, κι αν δεν θέλουν ή δεν μπορούν να απαντήσουν ας αφήσουν ελεύθερες τις υπηρεσίες που εποπτεύουν να πουν την αλήθεια.

       Αν πρόθεση και κίνητρό τους για την αναρρίχησή τους στην εξουσία ήταν η προσφορά και όχι τα προνόμια και τα ωφελήματα της.

       Το ερώτημα που παραμένει αναπάντητο είναι ένα.

       Υπάρχει ελπίδα γι΄αυτόν το τόπο ;