Αφροδίτη Παπαθανάση: Επείγει μία οργανωμένη διαχείριση της προσφυγικής κρίσης...

 
                                ΚΙΔΗΣΟ:  Τομέας Προσφυγικού-Μεταναστευτικού          

    31.03.2016 

   Με πρωτοβουλία του Τομέα Προσφυγικού-Μεταναστευτικού, πραγματοποιήθηκε συνάντηση του προέδρου του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών και πρώην Πρωθυπουργού, Γιώργου Α. Παπανδρέου, με φορείς που διαχειρίζονται το προσφυγικό ζήτημα. 

   Υπήρξε η γενική διαπίστωση, πως τα προβλήματα που ζητούν άμεση αντιμετώπιση, στην ελληνική επικράτεια, επιβαρύνονται σημαντικά από τις υπάρχουσες συνθήκες που περιγράφονται από:

• τη διάχυτη ξενοφοβία, με πρόσφατο και ιδιαίτερα ανησυχητικό παράδειγμα αυτό που προκλήθηκε με αφορμή τη συμμετοχή της μαθήτριας αιγυπτιακής καταγωγής στη μαθητική παρέλαση
• το ελληνικό θεσμικό κενό και την ανυπαρξία πλαισίου στη διαχείριση της κρίσης, και ειδικότερα σε ό,τι αφορά
• τα εμπόδια στην ενεργή συμμετοχή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, που στερείται ακόμα και σήμερα αρμοδιοτήτων και πόρων, ελέω συγκεντρωτισμού της κυβέρνησης, και τέλος
• την πρόσφατη ευρωπαϊκή συμφωνία, που σημειώνει πολλά «γκρίζα σημεία» καθώς κινείται εκτός των αξιών του ανθρωπισμού και του Προσφυγικού Δικαίου.

   Η επιδίωξη όλων, αυτή την ώρα, δυστυχώς, μοιάζει να είναι αποκλειστικά η αποτροπή των ροών με κάθε κόστος, δημιουργώντας έναν φαύλο κύκλο ξενοφοβικών αντιδράσεων που εν τέλει λειτουργεί εναντίον της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αφού ενισχύει τις εθνικιστικές και αντιευρωπαϊκές πολιτικές δυνάμεις.

     Σημαντικό μέρος της συνάντησης αφιερώθηκε στα ζητήματα ενημέρωσης, τόσο των προσφύγων και μεταναστών που είναι στη χώρα, όσο και των γηγενών. Το σημαντικότερο πρόβλημα στην προσφυγική κρίση, είναι το έλλειμμα ενημέρωσης. Ποιος παράγει την πληροφορία, στο πλαίσιο ποιού στρατηγικού σχεδιασμού, πώς τη μεταδίδει και πώς χτίζει ένα πλέγμα εμπιστοσύνης και αξιοπιστίας που θα περιβάλει την πληροφορία που μεταδίδεται στις κοινότητες αλλοδαπών και μη. Δεν αρκούν οι προτροπές της αστυνομίας, που αποτελούν το μόνο δίαυλο επικοινωνίας του κράτους με τους πρόσφυγες, ελλείψει ευρύτερου στρατηγικού σχεδιασμού.

Περαιτέρω,

Συζητήθηκε η κυβερνητική αδράνεια, αν όχι επιβάρυνση, στα προβλήματα των υπαρχόντων θεσμικών εργαλείων:

• η διαχειριστική αρχή για τα ευρωπαϊκά κονδύλια, αντί να φέρνει χρήματα, κοστίζει σε πρόστιμα (που ανέρχονται σε €15εκατ. στο εξάμηνο) διότι έξι μήνες μετά την ίδρυση της δεν πληρεί ακόμα τους όρους που θα της δώσουν διαχειριστική επάρκεια για να μπορέσει να λάβει τα χρήματα
• η υποστελέχωση των αρμοδίων υπηρεσιών, τόσο στο κεντρικό κράτος, όσο και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση
• η πελατειακή πρόσληψη στις υπηρεσίες παροχής ασύλου, των πρώην επιτυχόντων του ΑΣΕΠ, ανεξαρτήτως αν μπορούν να ανταποκριθούν στο αντικείμενο της υπηρεσίας, αντί της προκήρυξης των θέσεων με κριτήριο το γνωστικό αντικείμενο που απαιτείται για ένα τόσο δύσκολο έργο
• την ενεργοποίηση των αφενός των δημοτικών και αφετέρου των μεταναστευτικών κοινοτήτων στο πλαίσιο μίας ευρύτερης εκστρατείας ενημέρωσης, συμμετοχής και αλληλεγγύης
• την πρόσβαση στο σύστημα ασύλου που για την ώρα μπορεί να γίνει μόνο για ΜΙΑ ώρα την ημέρα, μέσω ΜΚΟ - το σύστημα δεν ανταποκρίνεται σε κλήσεις από μεμονωμένους πρόσφυγες αν η κλήση δεν έρθει μέσα από τα γραφεία κάποιας οργάνωσης
• την ενίσχυση και την οργάνωση των δομών υγείας, τόσο για την προστασία των προσφύγων, όσο και για την αποφυγή δημιουργίας φόβου σε ό,τι αφορά την υγεία του γενικού πληθυσμού, ή πραγματικών προβλημάτων. Οι εμβολιασμοί on-camera είναι ‘επικοινωνία’ και δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση λύση.

   Το προσφυγικό δεν έχει και δεν θα έχει άμεση λύση, τόσο για την Ευρώπη, όσο και για την Ελλάδα. Αντιθέτως, εντύπωση όλων, ήταν πως θα υπάρξει περαιτέρω επιδείνωση. Αυτό, θα έπρεπε να κινητοποιήσει την κυβέρνηση αντί να χρησιμοποιείται ως προπέτασμα καπνού για την αδράνεια της.

     Συγκεκριμένα, η κυβέρνηση οφείλει να λάβει αποφασιστικά θέση στο πρόβλημα, χωρίς να σύρεται από μικροπολιτικές ισορροπίες, να αναλάβει την ευθύνη για τις φαβέλες που δημιουργήθηκαν και να προχωρήσει σε κεντρικό σχεδιασμό με χρονοδιάγραμμα και βήματα, που θα περιλαμβάνει:

• τη δημιουργία πολιτικών ένταξης που θα αποδυναμώσουν τις ξενοφοβικές φωνές που κυνικά εργαλειοποιούν το φόβο, σπέρνοντας μίσος
• την ενίσχυση των αρμόδιων υπηρεσιών με εξειδικευμένο προσωπικό
• την αναδιοργάνωση στον τρόπο λειτουργίας των δομών παροχής ασύλου, εξασφαλίζοντας την ελεύθερη πρόσβαση στο σύστημα και την έγκαιρη επεξεργασία των αιτημάτων
• τη μεταβίβαση αρμοδιοτήτων του κράτους στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, με την απαραίτητη μεταβίβαση ελληνικών και ευρωπαϊκών πόρων, στο πλαίσιο του κεντρικού σχεδιασμού, με ρήτρες εκπλήρωσης και δομές παρακολούθησης έργου
• την ενεργοποίηση της αρμόδιας Διαχειριστικής Αρχής, με διαχειριστική επάρκεια για την άντληση των ήδη διαθέσιμων ευρωπαϊκών πόρων και τη διεκδίκηση νέων, για στοχευμένες δράσεις κάλυψης των αναγκών όπως αυτές θα προκύπτουν
• την ένταξη της δράσης των ΜΚΟ στον κεντρικό σχεδιασμό και τη διασφάλιση λειτουργίας τους εντός πλαισίου
• την αναδιοργάνωση και ενίσχυση των δομών υγείας για την κάλυψη των έκτακτων αναγκών για την κάλυψη όλων
• το χτίσιμο εμπιστοσύνης προς κάθε κατεύθυνση, ούτως ώστε να καμφθούν η παραπληροφόρηση, ο φόβος και οι αντιδράσεις στις λύσεις, όπως το άνοιγμα κενών στρατιωτικών (και μη) κτηρίων για τη δημιουργία θέσεων που δεν θα είναι στην ύπαιθρο

   Χρειαζόμαστε μία οργανωμένη διαχείριση της κρίσης, διοικητική αναδιάρθρωση/αναβάθμιση των αρμοδίων υπουργείων, ώστε να μπορέσουμε να εξασφαλίσουμε τα στοιχειώδη θεμελιώδη δικαιώματα σε όσους που θα παραμείνουν στη χώρα μας.

    Αυτό πρακτικά σημαίνει προσπάθεια ένταξης στην ελληνική κοινωνία. Σημαίνει, πρόσβαση αρχικά σε υπηρεσίες υγείας, εξασφάλιση διαμονής - σίτισης, πρόσβαση στην εκπαίδευση και την αγορά εργασίας.

     Μόνο έτσι θα αντιμετωπιστεί η καθημερινότητα, με ψυχραιμία και αποτελεσματικότητα, δίνοντας παράλληλα προοπτική για όλους, καλύπτοντας τα σημερινά κενά που είτε αντιμετωπίζονται σπασμωδικά από οργανώσεις, είτε αφήνουν χώρο για την ανάπτυξη νέων κυκλωμάτων διακινητών και εκμετάλλευσης αυτής της πραγματικής ανθρωπιστικής κρίσης, σε ελληνικό - ευρωπαϊκό - έδαφος.