Μαριαλένα Μαμαρέλη: εδώ η Ιστορία καίγεται... επειδή οι πυροσβέστες δεν έχουν εντολή να ρίξουν νερό...;

  Εδώ η Ιστορία καίγεται...
                                                  
                                                              της Μαριαλένας Μαμαρέλη

    Τα στοιχεία λένε: ελαιώνας της Άμφισσας. Ο μεγαλύτερος ενιαίος ελαιώνας της Ελλάδας με τα γηραιότερα δέντρα. Χαρακτηρισμένος ως δελφικό τοπίο και προστατευόμενος από την UNESCO.

Τα γεγονότα λένε : Η Άμφισσα, 22 χλμ. από τους Δελφούς, παρότι διαθέτει παραδοσιακές συνοικείες, κάστρο και περιοχή όπου σώζονται τα πετρόχτιστά της ταμπάκικα έχει μηδαμινό τουρισμό, αφού προφανώς κανείς υπεύθυνος δεν ασχολήθηκε να τα προβάλλει, αντιθέτως, μοιάζει να κάνει τα πάντα για να τα υποβαθμίζει.

Ο ελαιώνας της με τα πολυάριθμα ελαιόδεντρα χιλιάδων ετών, τα αριστουργήματα σε μορφές, σε σχήματα και σήματα, να αποπνέουν δέος, σεβασμό και συγκίνηση είναι έρημος -με εξαίρεση κάποιους αγρότες την περίοδο της συγκομιδής της ελιάς-, καθώς κανείς, μα κανείς από τους κατοίκους δεν υποψιάζεται το αισθητικό, ψυχικό και βαθειά ανθρώπινο κέρδος που θα είχε η στοιχειώδης επαφή του με τον τόπο του και την πολιτιστική του κληρονομιά. Είναι οι κάτοικοι που λέγοντάς τους πως θα δουλέψω φέτος με τον πατέρα μου στις ελιές με κοιτούν με οίκτο και συγκατάβαση.

Το αρχαίο μονοπάτι Κίρρας -Δελφών, που διασχίζει τον ελαιώνα, ένας τόπος ζωντανού μύθου, μοναδική πηγή ιστορικού και αισθητικού πλούτου, έρημο, άδειο.

Η πλειοψηφία των κατοίκων της περιοχής αγνοεί πως η περιοχή της προστατεύεται από το 1987 από την UNESCO.

Οι υπεύθυνοι για τον τόπο, σε μια Ελλάδα που κάθε Καλοκαίρι πλήττεται από εκατοντάδες πυρκαγιές, δεν έχουν μεριμνήσει για την παραμικρή πυροπροστασία. Του τοπίου των Δελφών.

Κι αναρωτιέμαι :

Γιατί όταν ανάβει η φωτιά το πρωί της 5ης Αυγούστου, αφήνεται και μαίνεται κι εξαπλώνεται και φουντώνει όλη την ημέρα και οι πυροσβέστες δεν έχουν εντολή να ρίξουν νερό;

Πώς η φωτιά διασχίζει τον κεντρικό δρόμο, πλάτους περίπου 12 μέτρων, τη στιγμή που οι επίσημοι δρόμοι που ανοίγονται ως ζώνες πυροπροστασίας δεν ξεπερνούν τα έξι μέτρα, κι εδώ μιλάμε για άσφαλτο απ'όπου η φωτιά περνάει και κατακαίει καί τα απέναντι κτήματα;

Γιατί γίνεται στάχτη μια περιοχή επίπεδη και προσβάσιμη από πλήθος αγροτικών δρόμων;

Γιατί καταφθάνουν πυροσβεστικά οχήματα από τις γύρω περιοχές τη στιγμή που κανείς δεν υπάρχει να τα συντονίσει οπότε αχρηστεύονται;

Γιατί ριψοκινδυνεύουν οι αγρότες με τα τρακτέρ τους να σβήσουνε τα δέντρα, διασχίζοντας φλεγόμενες περιοχές και οι πυροσβέστες στέκουν παραταγμένοι και άπραγοι;

  Πώς γίνεται και μέσα στις επόμενες μέρες ανάβουν σε άλλες περιοχές του ελαιώνα τέσσερις ακόμα φωτιές, τη στιγμή που πουθενά και ποτέ για πολλούς αιώνες δεν αναφέρεται καμία φωτιά στην περιοχή;
  

Γιατί το Υπουργείο Πολιτισμού στέλνει έγγραφο στην UNESCO διαβεβαιώνοντάς την πως δεν πρόκειται για το δελφικό τοπίο που κάηκε; (!)

   Περήφανες, υπέροχες υπάρξεις απανθρακωμένες, με τα κλαδιά τους πεσμένα στις στάχτες μυρίζουν καμένο -βουβές κραυγές απέναντι σε μια αδιαφορία προκλητική. Καθρέφτης μιας τοπικής κοινωνίας που στερείται κάθε επαφής με το φυσικό της χώρο κι επιμένει να μην παίρνει μυρουδιά του μεγέθους της ομορφιάς, της αξίας και της σημασίας, της ζωντάνιας και της αισθητικής αυτών των ζωντανών συνδετικών κρίκων με το χώρο και το χρόνο.

   Η πρώτη δίκη σχετικά με την υπόθεση της μεγάλης πυρκαγιάς θα γίνει την Τρίτη 10 Σεπτέμβρη. Όσοι ακόμα ζωντανοί ας παρεβρεθούν στο χώρο γιατί αλήθεια είναι πως εδώ ο κόσμος καίγεται.