Νίκος Δρόλαπας: Κόντρα στις μετριότητες… με όποιες συνέπειες!... Γιατί, όπως λέει ο Νίτσε «Μου αρέσουν τα κείμενα που είναι γραμμένα με ‘’αίμα’’»...

 

    Κόντρα στις μετριότητες…με όποιες συνέπειες! 

  του Νίκου Δρόλαπα 

     ΠΟΛΛΑ χρόνια...ως μηχανικός της τοπικής αυτοδιοίκησης, ως εργολήπτης αργότερα και στον τουριστικό τομέα, γύρισα σπιθαμή προς σπιθαμή τη Φωκίδα, μέχρι και το μικρότερο χωριό, είδα τη μεγάλη έλλειψη υποδομών, τις ανάγκες, τη ζωή των Συμπατριωτών μας, πόνεσα το τόπο μου. Κι αυτά,  Δεν είναι στιγμές που περνάνε και χάνονται….

  

      Χρέος και Επιλογή μου ήταν, σαν εσωτερική προσταγή, να συνεισφέρω στα κοινά, βλέποντας, αυτό που βλέπουμε όλοι. Ότι, η Φωκίδα έμεινε σαν μαραμένο φύλλο, πολύ πίσω, όταν άλλες περιοχές είχαν το ‘’μυστικό’’ κλειδί της ανάπτυξης:   Τους κατάλληλους ανθρώπους.  Ενώ, υπήρχαν οι προϋποθέσεις.  Πολλά χρηματοδοτικά προγράμματα έφυγαν αναξιοποίητα. Μείναμε στις… προσοδοφόρες μελέτες, που γέμισαν τις αποθήκες, αλλά ποτέ δεν υλοποιήθηκαν…

  

      Βέβαια, για να πάει ένας τόπος μπροστά, χρειάζεται πολλή δουλειά και άνθρωποι με ικανότητες,  να το έχει η « στόφα » τους, αυτό που λέμε να έχουν το know- how, δηλ. να ξέρουν τι πρέπει να κάνουν και πώς να το κάνουν…

 

      Γιατί και αυτοί που διοικούν σήμερα, και οι πριν από αυτούς, όφειλαν και ορκίστηκαν γι΄αυτό, να υπηρετήσουν και να εκτιμήσουν τον Πολιτισμό, τη Κληρονομιά, τον πλούτο και κυρίως τους Ανθρώπους της Φωκίδας και αυτό που βρήκαν να το επαυξήσουν, να δημιουργήσουν ανάπτυξη, να φέρουν προκοπή στο τόπο και όχι να τα θυσιάσουν όλα στο βωμό των πολιτικών, κομματικών και προσωπικών τους σκοπιμοτήτων…..

 

      Μέχρι τώρα, δεν έχουμε δει καλά αποτελέσματα.    

      Πέρασε ένας χρόνος και πλέον και δεν έχουν κάνει απολύτως ΤΙΠΟΤΑ.

      Ανέλαβαν αξιώματα και κινούνται σαν μουσαφίρηδες στον τόπο τους.   Απολαμβάνουν μόνο τα ωφελήματα της εξουσίας.   

      Δημόσιες σχέσεις και ανακοινώσεις για γεγονότα που τους έχουν ξεπεράσει.

      Αυτή η απίστευτη βεντάλια, νυν και πρώην αιρετών, οφείλουν, ή, όφειλαν να υπερασπισθούν τα αξιώματα που τους εκχώρησε ο λαός με τη ψήφο του.  Και ο καλύτερος τρόπος να τα υπερασπισθούν είναι να υπερασπισθούν τη Φωκίδα.  Με όποιο κόστος.  Πολιτικό, κομματικό, ή προσωπικό !

      Συμπεριφέρονται λες και έχουν αποκοπεί από τη κοινωνία. 

      Είναι μακρυά από όλους τους απλούς και ανιδιοτελείς πολίτες που μοιράζονται τα ίδια οράματα για τη δημοκρατία, τη δικαιοσύνη, το δημόσιο συμφέρον και τη προκοπή του τόπου.

      Είναι οι ίδιοι, είτε ερχόμενοι, είτε απερχόμενοι, που δεν ασχολήθηκαν ή δεν ασχολούνται, παρά μονάχα προσχηματικά και επιδερμικά με τα ζωτικά  προβλήματα που αντιμετωπίζει ο τόπος, ορισμένα των οποίων, θα μπορούσαν να βγάλουν τη Φωκίδα από την αφάνεια και την υπανάπτυξη.

      Αποτελεί κοινή διαπίστωση ότι τα δύσκολα δεν τα εγγίζουν.

      Τα φοβούνται.

      Όπως φοβούνται και τον δημόσιο διάλογο.

      Και αντί να ασχοληθούν με τα προβλήματα αυτά, προτιμούν τον ευκολότερο δρόμο, της εκδίκησης…

       Η προτίμησή τους στο πρόσωπό μου είναι…συγκινητική !

       Ο απελθών Δήμαρχος κ. Αθ. Παναγιωτόπουλος με ανέδειξε δημοσίως, ως :  « ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ ΤΗΣ ΑΜΦΙΣΣΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΔΡΟΛΑΠΑΣ »……! !

       Συντονίστηκαν λοιπόν από κοινού,  όλοι οι αιρετοί, στη πάταξη του  « κακού  » ( δηλαδή εμού ), με κατασκευασμένες ψευδείς και ανυπόστατες κατηγορίες στήνουν Δικαστήρια σε βάρος μου  για να τιμωρηθώ, που δεν έχω τιμωρηθεί ποτέ, μη έχοντας ΤΙΠΟΤΑ να μου καταλογίσουν, για να μου στερήσουν το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης και να με ταλαιπωρήσουν ηθικά, ψυχολογικά και οικονομικά, για να σιωπήσω, για να μην ανοίγω δημόσιο διάλογο για όλα αυτά που κάνουν ως αιρετοί,  ή, που δεν είναι σε θέση να κάνουν, για να επιτύχουν τελικά,  ίσως, και τη φυσική εξόντωσή μου, για να απαλλαγούν μια και καλή από εμένα.

        Όμως, τα Γκλάβνοε Ουπραβλένιγιε ΛαγκερέΪ, τα γνωστά ως  ΓκΟυΛαγκ, όπως περιέγραψε ο Σολζενίτσιν τη γενική διοίκηση στρατοπέδων της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ένωσης, εκεί που οδηγούσαν τις ελεύθερες φωνές και εξόρισαν και τον ίδιο, δεν έχουν θέση στην Ελλάδα.

       Ακούω τους στίχους του Μανώλη Ρασούλη, Μη φοβάσαι Μη φοβάσαι, φίλος με τον φόβο νάσαι….χωρίς να φοβάμαι τίποτα, φοβάμαι αυτά που πρέπει….ιδίως τη πολιτική ατιμία…!

 

        Αν ήταν να υποχωρήσω από αυτό που ξέρω πολύ καλά να κάνω, να βάζω πλάτη για τον τόπο μου, εισπράττοντας γι΄αυτό συνεχώς μόνο  ζημίες και άσχημες συμπεριφορές, θα είχα υποστείλει τη σημαία…., αλλά δεν περιμένω τίποτα και από κανένα. Τόσο Ελεύθερος.

        Με την απάνθρωπη πολεμική τους με εξανάγκασαν να διακόψω το κύριο επάγγελμά μου, να χάσω ένα μεγάλο μέρος της μικρής μου περιουσίας, ή, πληγώνοντας ακόμη και τη μικρή οικογενειακή επιχείρησή μου.

        Έκαναν λάθος υπολογισμό. Μπορεί να με έκαμψαν επαγγελματικά, αλλά δεν θα με φιμώσουν στην ελεύθερη διατύπωση  της γνώμης μου.

        Γιατί, η αλήθεια περνάει από τρία στάδια.  Πρώτα αμφισβητείται. Μετά βρίσκει σφοδρή αντίθεση και στο τέλος θεωρείται …αυτονόητη, νικάει….

        Όσο και να αρνούνται να μπουν στο δημόσιο διάλογο, δεν θα το αποφύγουν, γιατί η όποια δημόσια παράστασή τους παρουσιάζει κενά, γιατί,  με τις τοποθετήσεις τους στα σοβαρά τοπικά ζητήματα έχουν ήδη ηττηθεί πολιτικά και ηθικά στη τοπική κοινωνία.

        ΟΤΑΝ, για παράδειγμα, ο Κυβερνητικός Βουλευτής,  σου λέει ότι για το θέμα του Διαγώνιου οδικού άξονα  « θα …ανιχνεύσει τις πραγματικές προθέσεις  της Κυβέρνησης… »  για να αποπροσανατολίσει με εκθέσεις ιδεών τη τοπική κοινή γνώμη, όταν, ομιλεί για διαγώνιο και δεν αναφέρεται στον αυτοκινητόδρομο με τις σήραγγες και τις ευθυγραμμίσεις που θα βγάλουν τη Φωκίδα από την αφάνεια και έχει κατά νού την επισκευή του υφιστάμενου δρόμου,  που για ένα τμήμα του είναι ο εργοταξιακός δρόμος των μεταλλείων βωξίτη και το ίδιο εννούν και οι άλλοι αιρετοί, κάτι δηλαδή, σαν τον Διαγώνιο της…καρδιάς μας…!!!

       ΟΤΑΝ, ο Αντιπεριφερειάρχης  προκειμένου να αποφύγει την ολοκλήρωση του δρόμου προς το Χιονοδρομικό Κέντρο του Παρνασσού για να αναπνεύσει λίγο η περιοχή,  γιατί  και αυτός – συμπτωματικά - είναι δρόμος της καρδιάς μας, και σου λέει, ότι θα κάνει άλλο δρόμο πίσω από τη Βάργιανη για Επτάλοφο, για να μη κακοκαρδίσει τις μεταλλευτικές εταιρείες και μάλιστα τον βαπτίζει       «Παραπαρνάσσιο», για να μας μειώσει την όποια νοημοσύνη…..

       ΟΤΑΝ,  αυτός ο ευλογημένος τόπος έχει πρωτοστατήσει κατά τη περίοδο της Εθνεγερσίας και δεν έχουν υποβάλλει οι αιρετοί μας πρόταση ένταξης κάποιων εκδηλώσεων στο μεγάλο εορτασμό των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821 στην Επιτροπή « ΕΛΛΑΔΑ 2021 »,

       ΟΤΑΝ, επί τρία χρόνια, απαξιώνοντας το  παραδοσιακό κτίριο του  1^ου  Δημοτικού  Σχολείου της Άμφισσας, επιδιώκουν να κτίσουν έναν τριώροφο μπούφο μπροστά του, ως Ειδικό Σχολείο, γιατί δεν είναι …κεντρικό το οικόπεδο στη περιφερειακή οδό, που χρυσοπλήρωσαν με 600.000 ευρώ,  οι τότε,  Δήμαρχος Ασημακόπουλος και Νομάρχης Φουσέκης,  για να κατασκευασθούν τα δύο Ειδικά Σχολεία της πόλης και τώρα δεν έχουν που να πάνε τους μικρούς μαθητές και ψάχνουν για χώρους και κοντέϊνερς….,  τόσο άστοχα, τόσο ανεπιτήδευτα…

       ΟΤΑΝ, δεν μιλάει κανείς για τους καταλογισμούς τεράστιων ποσών σε βάρος νυν και πρώην αιρετών και λοιπών κολλητών…από τη κακοδιαχείριση των οικονομικών του Γηροκομείου Άμφισσας και την απώλεια των περιουσιών και …μετοχών των Κληροδοτημάτων…

       ΟΤΑΝ,  δεν χορηγούν τα στοιχεία για τα  9.000.000  ευρώ  που διατέθηκαν για απ΄ευθείας αναθέσεις έργων και προμηθειών, χωρίς δημόσιους διαγωνισμούς, στους ίδιους και τους ίδιους ‘’ημετέρους’’ επί της προηγούμενης Δημαρχίας, παρά τις τρείς Εισαγγελικές παραγγελίες να μου τα χορηγήσουν, για να δούμε που πήγαν και πως πληρώθηκαν τόσα πολλά χρήματα, που αν, πράγματι, τα διέθεταν σωστά και όπως έπρεπε,  θα είχαμε γίνει Παρίσι…,

       ΟΤΑΝ, χάνεται ο ιστορικός  Ελαιουργικός Συνεταιρισμός Άμφισσας, πουλιούνται τα κτίριά του και κανείς δεν ξέρει πόσα, ούτε γνωρίζει κανείς τα οικονομικά στοιχεία του νέου κτιρίου στο ΒΙΟΠΑ Άμφισσας και καταλήγει στα χέρια έμπιστου συνεργάτη του τότε Δημάρχου και το κτίριο του Ελαιουργείου και οι αιρετοί στο σύνολό τους κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν τα …γενόμενα…., 

       ΟΤΑΝ,  δεν χορηγούν ούτε τα στοιχεία των παράνομων Μεταδημοτεύσεων, ακόμη και με Εισαγγελική παραγγελία και οδηγούν εμένα στα Δικαστήρια επειδή ζήτησα τα στοιχεία αυτά,

       ΟΤΑΝ, δεν θίγονται από τις ίδιες τις πράξεις τους και παριστάνουν τους θιγόμενους επειδή τα δημοσιοποιώ και δεν τους αφήνω σε ησυχία όταν το παρακάνουν…., 

       ΚΑΙ δεν μιλάει κανένας.  Είναι αντιληπτό,  γιατί.

Πολλά τα ζητήματα.  Ενδιαφέροντα τα πιο πολλά. Πρέπει όμως να συμμετέχουμε όλοι στα κοινά, για να μην κάνουν ότι θέλουν ορισμένοι.

       Σε πείσμα των καιρών … και των καιροσκόπων της πολιτικής, δεν  πρέπει να σταματήσουν,  όσοι αγωνίζονται  να εξουδετερώνουν τη φθορά.

        Εγώ, Επιμένω,  κι ας υφίσταμαι τις συνέπειες.

        Γιατί,  όπως λέει ο Νίτσε:  «Μου αρέσουν τα κείμενα που είναι γραμμένα με ‘’αίμα’’» .-