Ατενίζοντας το καμμένο Δελφικό Τοπίο του κόσμου…

Ατενίζοντας το καμμένο Δελφικό Τοπίο του κόσμου…
Ατενίζοντας το καμμένο Δελφικό Τοπίο του κόσμου…

Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2018

Εύχου από τον Παράδεισο, Παπαδημήτρη μας... Χριστός Ανέστη!...

 

   Ο Αιδεσιμώτατος Πάτερ Δημήτριος Θεοφίλου, φωτισμένος Λειτουργός του Ι.Ν. Αγίου Χαραλάμπους Ιτέας αναχώρησε πρόωρα για τις αγίες Σκήτες του ηγαπημένου του Ιησού.

    Η Ι. Μητρόπολη Φωκίδος έχασε ένα διακεκριμένο και προβεβλημένο Ιερωμένο.
   Η πνευματική κοινότητα στερήθηκε ένα φωτισμένο μαχητή Λειτουργό και πνευματικό Πατέρα.  
  Η επιστημονική κοινότητα, ένα αναγνωρισμένο επιστήμονα και συγγραφέα (Πτυχ. Θεολογίας, Πτυχ. Ψυχολογίας, Μaster Θεολογίας, Πτυχ. βυζαντινής μουσικής).
 Η οικογένεια και κυρίως η εκλεκτή Πρεσβυτέρα και τα τρία εξαιρετικά παιδιά του, απώλεσαν τον πολυαγαπημένο και πρότυπο οικογενειάρχη και παιδαγωγό. 

   Στην σύγχρονη κοσμική αντίληψη ήταν πνευματικά πρωτοπόρος αλλά στην πραγματικότητα ήταν η πιο παραδοσιακή Ορθόδοξη μορφή του αληθινού Ιερουργού. 
 Δεν μπορούσε ο καθένας να αντιληφθεί το πνευματικό του ανάστημα κι ας είναι αμέτρητοι οι ευεργετηθέντες από αυτόν.
  Τον αφορούσε το πρακτικό μέρος της Χριστολογικής ζωής, καθόλου η κοσμική εικόνα. Η συνέπεια της πράξης ως θεωρίας επίβαση. Η ελευθερία, η απλότητα, η ειλικρίνεια, η ταπεινότητα, η δύναμη, η ευθύτητα, ο ζήλος, το θάρρος, η ομολογία για την Αλήθεια και την κατά Χριστόν Αγάπη ήταν το μόνιμο μέλημά του, και καθήκον του η απεμπλοκή από  την ανθρωπαρέσκεια, την δειλία, την υποκρισία, την υποταγή σε αλλότριες βουλές. 

   Με υψηλό αίσθημα δικαιοσύνης παρενέβαινε στις αποκλίνουσες επιλογές και με γενναιότητα αγωνίστηκε να κάνει τον Χριστό πιο οικείο σε όσους τον πλησίαζαν. 
 Πίστευε στην Μετάνοια, όχι στην ενοχή. Στην Πίστη, όχι στην λογική. Η διακονία του υπήρξε μία ατέρμονη ευεργεσία προς ΚΑΘΕ συνάνθρωπο και είχε κάνει «συνεργούς» σε αυτό όλη του την ευλογημένη οικογένεια. 

   Προσπάθησαν να τον πολεμήσουν αλλά κρεμόταν πάντα πίσω από τον ένα Χιτώνα του Χριστού. Έτοιμος για το μαρτύριο αλλά και την δοκιμασία της Εκκλησίας, που ξεκινά… το ζούσε ήδη. Ομολόγησε έγκαιρα και τελειώθηκε γρήγορα. 

   Το τελευταίο πράγμα που ζήτησε από Ωραίας Πύλης την ημέρα της ονομαστικής του εορτής ήταν: μην μου ευχηθείτε Χρόνια Πολλά αλλά Καλό Παράδεισο! Να αντιμετωπίζετε τον θάνατο όπως είναι: μετάβαση κοντά στον Ηγαπημένο…

   Αναχώρησε με την επίγνωση της τετελειωμένης ψυχής. 
 Έζησε από μικρό παιδάκι και κοιμήθηκε νέος με τον μόνο τρόπο που επιθυμούσε και επέλεξε: Αναστάσιμα! 

 Έχεις τον Καλό Παράδεισο, Παπαδημήτρη μας. Να έχουμε την ευχή Σου.

  Χριστός Ανέστη!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου