Κατακαλόκαιρο.
Αφού φθάσαμε κατάκοποι και κάπως αργά, διανυκτερεύσαμε σε μια καλύβη της Ιεράς Σκήτης του αγίου Παντελεήμονος που ανήκει στην Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου.
Το πρωί, μετά την Θεία Λειτουργία βγήκαμε στην απλωταριά της καλύβης για να πάρουμε τον καφέ μας.
Κοιτάζοντας την αντίπερη βουνοπλαγιά και αφού εντοπίζω μια μοναδική καλύβη, ερωτώ το νεώτερο καλογέρι της Συνοδείας.
Πάτερ ποια είναι εκείνη η Καλύβη και ποιος μένει εκεί;
Και κείνο πασίχαρο μου απαντά.
Είναι η Καλύβη του μακαριστού Γέροντος Παϊσίου. Τώρα μένουν δύο Πατέρες.
Ο Παπα-Αρσένιος και ο Γέρο- Ησαίας.
Μένοντας εκστατικός, άρχισα την πνευματική φωτογράφηση.
Απλό το κτίσμα με μια λαμαρινένια σκεπή.
Λίγο κήπο φραγμένο με ξύλινες φούρκες.
Και γύρω-γύρω η μεγάλη συστάδα των κυπαρισσιών που μένουν όρθια, αλύγιστα, ακλόνητα. Λες και συνεχίζουν την δέηση, αφού ο Γέροντας την σταμάτησε εδώ για να την συνεχίσει στην Άνω Ιερουσαλήμ.
Και τί δεν πέρασε από το μυαλό μου εκείνο το πρωϊνό για τον Γέροντα.
Που γεννήθηκε στις 25 Ιουλίου του 1924 στα Φάρασα της μαρτυρικής Καππαδοκίας.
Στις 24 Αυγούστου το 1924 έγινε εκδίωξη από την προγονική γη και εγκατάσταση στην Κόνιτσα της Ηπείρου.
1944. Αναχώρηση δι Άγιον Όρος και αφιέρωση στην Ιερά Μονή Εσφιγμένου με το όνομα Αβέρκιος.
1956. Μετάβαση στην Ιερά Μονή Φιλοθέου με κουρά μεγαλοσχήμου με το όνομα Παίσιος.
1958. Μετάβαση στην Ιερά Μονή Στομίου Κονίτσης.
1962. Μετάβαση στην Ιερά Μονή Σινά στο ασκηταριό των Αγίων Γαλακτίωνος και Επιστήμης.
1964. Επιστροφή εις Άγιον Όρος και εγκατάσταση στην Ιβηρική Σκήτη του Τιμίου Προδρόμου.
1966. Δοκιμασία της υγείας του και νοσηλεία σε νοσοκομείο της Θεσ/νίκης.
1966. Εγκατάσταση στα Κατουνάκια λόγω ξηρού κλίματος.
1968. Μετάβαση στην Ιερά Μονή Σταυρονικήτα.
1969. Εγκατάσταση στην Καλύβη του Παπα-Τύχωνα του Ρώσσου.
1979. Εγκατάσταση στο Κελλί Παναγούδα και παραμονή μέχρι το 1993.
1993. Λόγω κλονοσμού της υγείας του Παραμονή στο Ιερό Ησυχαστήριο Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στην Σουρωτή Θεσ/νίκης.
1993. 12 Ιουλίου η Οσιακή Κοίμησίς του.
Αυτό είναι αγαπητοί μου το βιογραφικό του Γέροντος Παϊσίου.
Του Γέροντος του Άγίου Όρους.
Του Γέροντος της Ελλάδας.
Του Γέροντος της Ορθοδοξίας.
Του Γέροντος της Οικουμένης.
Απλούς και απέριττος στους τρόπους και στον βίο.
Στην αμφίεση και στην τροφή του.
Εμπνεόμενος πάντοτε από τον Χριστό μας, την Κυρία Θεοτόκο και από τους Αγίους του Θεού, σε όλες τις εκφράσεις της ζωής του.
Χωρίς ιδέα για τον εαυτό του.
Χωρίς κομπασμό.
Χωρίς να απαιτεί καταξίωση από τους άλλους.
Έρημος από υποστηρικτές.
Γεμάτος από Θεία Χάρη και αρετή.
Πολύφιλος με τους Αγίους του Θεού.
Πασίχαρις με τους αδελφούς του.
Τους Πατριάρχας, τους Αρχιερείς, τους ηγουμένους.
Τους Ιερείς, τους διακόνους, τους δοκίμους.
Τους εργαζομένους, τους κατατρεγμένους, τους ξωμάχους.
Τους ανέργους, τους αστέγους τους αδαείς, τους φρονίμους, τους ατάκτους.
Και για μια παραλλαγή άρχιζε τις ωραίες παρέες τους και τις αιδέσιμες ώρες του.
Με την προσευχή και την αδολεσχία.
Τον κλαυθμό, τον οδυρμό και την ενόραση.
Την συγχορδία με τους ερωδιούς, το τσακάλι, την πεινασμένη αλεπού, το ζαρκάδι, την αρκούδα, την σαύρα, το φίδι.
Παρακαλούσε και γι αυτά τον Πλάστη και Δημιουργό.
Άϋπνος αλλά ξεκούραστος, άρχιζε από τις πρώτες πρωϊνές ώρες να δέχεται με χαρά τα καραβάνια των προσκυνητών, εις το υπαίθριο αρχονταρίκι του.
Απλό κέρασμα, νουθεσία, παραμυθία, παράκληση, θεοειδές χιούμορ, παραινέσεις, προτροπές.
Διδαχές και ανάλεκτα για τους αγαπημένους του:
Τον Χριστό μας, την Παναγία μας και τους δικούς του Αγίους: Τον Όσιο Αρσένιο τον Καππαδόκη.
Τους Αγίους Βαραχίσιο και Ιωνά.
Τον Όσιο Παίσιο.
Τους αγίους Μάρτυρες.
Με τον χαιρετισμό του: "όλοι στον Παράδεισο η κανείς στην κόλαση!" να έχουμε την ευχή του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου