Η Μόντλια και η γαστρεντερίτιδα της Κλαίουσας Πόλης...

# Επαναδημοσίευση... 

  Ξέρετε τι είναι η Μόντλια;




   Είναι μία μυθική Ναϊάδα, νύμφη του νερού τουτέστιν, που εγκλωβίστηκε στα έγκατα της γης και μεταμορφώθηκε σε υπόγεια πηγή.
  Η Μόντλια, μετά που πέρασαν τα χρόνια των μύθων, προσαρμόστηκε στις εποχές και καταδέχτηκε να γίνει μια από τις ΙΓΜΕικές γεωτρήσεις. Κάπου στην περιοχή των αρχαϊκών μηκυναϊκών οικισμών κάποιας πόλης που πήρε το όνομά της από μια κλαίουσα ιτιά.    

Γρουσούζικο. Κλαίουσα η ιτιά, κλαίουσα και η πόλη, όπως αποδείχθηκε στο πέρασμα της Ιστορίας...

 Η Μόντλια λοιπόν, με την τεχνολογία και την πολιτική της δημιουργίας των ταμιευτήρων νερού ήρθε και ξεχάστηκε. 
Ε, μετά έπεσαν και κάτι φυτοφάρμακα, κάτι αστικά λύματα, κάτι ελαιοκομικά απόβλητα, ξεπέζεψε και η μαγεία της μυθολογίας...χάλασε το υπέδαφος,  χάλασε και ο υδροφόρος ορίζοντάς της. Γέμισε κολοβακτηρίδια. Ξεπεσμός με τα όλα του.

 Και κει που ένοιωθε ξεχασμένη, βρώμικη και μολυσμένη, ήρθαν κάτι καλά ανθρωπάκια όλο νάζι και χάζι και άνοιξαν τα νερά της σε κάτι παλιούς σωλήνες που ήταν καμωμένοι από ένα επικίνδυνο υλικό.
Αμίαντο το έλεγαν.

 Η Μόντλια άκουσε μια ψιλή φωνούλα από ένα κοντό ανθρωπάκι με ένα άσπρο τσουλούφι: θα αρρωστήσουν...θα πάθουν γαστρεντερίτιδες! και θα τα βάλουν μαζί μου, οι χαζοί...κούνησε τα γιαλιά μαζί με την μακρυά φούστα...και είναι και μικρά παιδιά που δεν έχουν χρήματα για εμφιαλωμένο, τι θα τους πω, προεκλογικά, τσίριξε το θηλυκό ανθρωπάκι...

 Η Μόντλια προσπάθησε αλλά δεν καταλάβαινε τον όρο "εμφιαλωμένο".

- Έχω δεσμευτεί για το Γάλα και το Ξίδι, είπε το άλλο ανθρωπάκι σε μπάσο λα μαντζόρε...άνοιξε τις αντλίες! έχει αποφασιστεί.

 Γέλασαν και έσκυψαν πάνω από την μηχανή που βρυχόταν και η Μόντλια, σοβαρά προβληματισμένη, άπλωσε τα μολυσμένα νερά της προς την κλαίουσα πόλη...