Η εκδήλωση αυτή είναι μια πράξη με πρόθεση να συγκινήσει τις καρδιές και
να κινητοποιήσει την ανάγκη για να συναντήσουμε την Παναγία μέσα μας, για
να αναβαπτίσουμε τα λόγια , τα έργα και τις σκέψεις μας στην ΑΓΑΠΗ.
Ας θυμηθούμε τι έγραφε ο Φώτης Κόντογλου και ας κάνουμε τον αυτοέλεγχό
μας για όσα, ενώ θα έπρεπε, δεν πράξαμε:
«Ἡ Παναγία εἶναι ἡ ἐλπίδα τῶν ἀπελπισμένων, ἡ χαρὰ τῶν πικραμένων,
τὸ ραβδὶ τῶν τυφλῶν, ἡ ἄγκυρα τῶν θαλασσοδαρμένων, ἡ μάνα τῶν
ὀρφανεμένων. Ἡ θρησκεία τοῦ Χριστοῦ εἶναι πονεμένη θρησκεία,
ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς καρφώθηκε ἀπάνω στὸ ξύλο: κ᾿ ἡ μητέρα του ἡ
Παναγία πέρασε κάθε λύπη σὲ τοῦτον τὸν κόμο. Γι᾿ αὐτὸ καταφεύγουμε
σὲ Κεiνη ποὺ τὴν εἴπανε οἱ πατεράδες μας: «Καταφυγή»,«Σκέπη
τοῦ κόσμου», «Γοργοεπήκοο», «Γρηγοροῦσα», «Ὀξεία ἀντίληψη»
,«Ἐλεοῦσα», «Ὁδηγήτρια», «Παρηγορίτισσα» καὶ χίλια ἄλλα ὀνόματα, ποὺ
δὲν βγήκανε ἔτσι ἁπλὰ ἀπὸ τὰ στόματα, ἀλλὰ ἀπὸ τὶς καρδιὲς ποὺ πιστεύανε
καὶ ποὺ πονούσανε. Μονάχα στὴν Ἑλλάδα προσκυνιέται ἡ Παναγία μὲ τὸν
πρεπούμενο τρόπο, ἤγουν μὲ δάκρυα μὲ πόνο καὶ μὲ ταπεινὴ ἀγάπη. Γιατὶ ἡ
Ἑλλάδα εἶναι τόπος πονεμένος, χαροκαμένος, βασανισμένος ἀπὸ κάθε λογῆς
βάσανο. Κι᾿ ἀπὸ τούτη τὴν αἰτία τὸ ἔθνος μας στὰ σκληρὰ τὰ χρόνια βρίσκει
παρηγοριὰ καὶ στήριγμα στὰ ἁγιασμένα μυστήρια της ὀρθόδοξης θρησκείας
μας, καὶ παραπάνω ἀπὸ ὅλα στὸ Σταυρωμένο τὸ Χριστὸ …
Τί νὰ πεῖ κανένας πρῶτα καὶ τί ὕστερα, ἀπὸ τὰ τόσα πνευματικὰ
ὑμνολογήματα ποὺ προσφέρανε οἱ ὀρθόδοξες καρδιὲς στὴν Παναγία,
στὸ «Ῥόδον τὸ ἀμάραντον», ποὺ μοσκοβόλησε καὶ ἅγιασε τὴν
καταβασανισμένη τὴν Ἑλλάδα! Τὴν ὑμνολογήσανε μὲ τὰ λόγια, μὲ τὴν
ψαλμωδία, μὲ τὴ ζωγραφική, μὲ τὸ σκαλισμένο ξύλο, μὲ τ᾿ ἀσήμι, μὲ τὸ
μάλαμα, μὲ τὸ κηρομάστιχο, μὲ κάθε τίμιο κι᾿ ἁγιασμέvο πράγμα ποὺ μπορεῖ
νὰ χρησιμέψει στὸν ἄνθρωπο γιὰ vα μπορέσει vα δείξει τὴν ἀγάπη του,
τὸ σέβας του, τὴ χαρά του, τὴν πίκρα του, κι᾿ ὅτι ἄλλο ἁγνὸ αἴσθημα ἔχει
μέσα στὰ φύλλα τῆς καρδιᾶς του. Τὸ νὰ πιάσει κανένας νὰ τὰ ἱστορήσει
καταλεπτῶς, θὰ ἤτανε σὰν να΄θελε vα μετρήσει τὸν ἄμμο τῆς θάλασσας;» (
Από το περιοδικό ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ τευχ.37,1949).
Βέβαια, το να φτάσει κανείς να σέβεται την Παναγία , μάλλον θα πρέπει
πρώτα να σέβεται και το Θεό και σιγά σιγά να αρχίσει να εισέρχεται στη
διαδικασία της περισυλλογής: «Τι είναι πιο θαυμάσιο από το θείο
κάλλος; Ποια έννοια είναι ωραιότερη από τη μεγαλοπρέπεια του Θεού;
Ποιος πόθος ψυχής είναι τόσος οξύς και αφόρητος, όπως εκείνος που
προκαλείται από το Θεό μέσα στη ψυχή που έχει καθαρθεί από κάθε
κακία ..»( Μέγας Βασίλειος, ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΝΗΠΤΙΚΩΝ,
σελ.107,τόμος Ε΄).
Πόσο μακριά είναι ο άνθρωπος της εποχής μας από το να λέει: «Πόσο
μεγαλειώδη είναι τα έργα Σου, Κύριε˙ όλα με σοφία τα δημιούργησες… Η
οσμή των ενδυμάτων Σου είναι σαν οσμή αγρού γεμάτου, που Εσύ
ευλόγησες… Θα τρέξω πίσω από την οσμή των μύρων Σου …Θα σε
δοξάσω, Θεέ μου, Βασιλιά μου, και θα ευλογήσω το όνομά Σου στον
αιώνα και στον αιώνα του αιώνος. Είναι μέγας ο Κύριος και
πολυδόξαστος και η μεγαλοσύνη Του δεν έχει πέρας.» (ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ,
σελ.269,τόμος Ε΄).
Επειδή βρισκόμαστε λίγο πριν τον εορτασμό των Χριστουγέννων, ας ανοίξουμε
την καρδιά μας και ας συνομιλήσουμε με την προσευχή μας μαζί με τη
Παναγία, γιατί « Ἀληθινά , ἡ Παναγία εἶναι ἡ βοήθειά μας ἐνώπιον τοῦ
Θεοῦ καί μόνο τ' ὄνομά της χαροποιεῖ τήν ψυχή . Ἀλλά κι' ὅλος ὁ οὐρανός
κι' ὅλη ἡ γῆ χαίρονται μέ τήν ἀγάπη της. Ἀξιοθαύμαστο κι' ἀκατανόητο
πράγμα . Ζεῖ στούς οὐρανούς καί βλέπει ἀδιάκοπα τή δόξα τοῦ Θεοῦ ,
ἀλλά δέν λησμονεῖ κι ἐμᾶς κι' ἀγκαλιάζει μέ τήν εὐσπλαγχνία της ὅλη τή
γῆ κι' ὅλους τούς λαούς " ( Ὅσιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης ).
Κλείνοντας ,ας συναισθανθούμε αυτό που αναφέρεται στο τροπάριο του
Ακάθιστου Ύμνου «Εδέχθης στην κοιλιά σου, Αγνή, τον Λόγον του Θεού˙
εβάσταξες στην αγκαλιά σου Αυτόν που βαστάζει όλην την πλάση,
έθρεψες με το γάλα σου Αυτόν που με το νεύμα Του τρέφει όλην την
οικουμένη» .
Οι συμμετέχοντες σε ετούτη την εκδήλωση σας εύχονται:
ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ
ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙ ΣΗΜΕΡΑ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΑΥΤΟΣ ΜΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου