Αφροδίτη Παπαθανάση: ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την υποβάθμιση του Κράτους Δικαίου και την ελευθερία των Μέσων Ενημέρωσης στην Ελλάδα...

Αγώνας για την υπεράσπιση του Κράτους Δικαίου. 

 

  Όλοι διαβάσαμε για το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την υποβάθμιση του Κράτους Δικαίου και την ελευθερία των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης στην Ελλάδα. 

Και όλοι επίσης διαβάσαμε την αντίδραση της Κυβέρνησης στο ψήφισμα αυτό, που υιοθετήθηκε  στην Ολομέλεια του Κοινοβουλίου,  που κατατάσσει τους 330 ευρωβουλευτές που ψήφισαν υπέρ σε  «εχθρούς» και «ανθέλληνες».

Η απάντηση της Κυβέρνησης στο ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, δεν μιλά για την καθημερινή της αγωνία και προσπάθεια, για καθολική υπεράσπιση του Κράτους Δικαίου, για την ελευθερία στα Μέσων Ενημέρωσης, ή για την απόδοση Δικαιοσύνης χωρίς «αλλά», καθυστερήσεις  και μηδενική ανοχή απόπειρας συγκάλυψης.  

Σαφώς επικράτησε εκνευρισμός στους κυβερνόντες,  για την «αδικία» κατά της Χώρας, καθώς  θα πρέπει να απαντηθεί αυτή η πρωτοφανής για τα ελληνικά δεδομένα κατάσταση, που σαφώς δεν πρέπει να χαροποιεί κανέναν μας. Να μην  μας χαροποιεί όμως και για την ουσία, την αλήθεια, τις πραγματικές συνθήκες, όχι μόνο για την καταδίκη.

Ίσως βέβαια, αν οι δολοφόνοι του Καραϊβάζ είχαν συλληφθεί, αν δεν υπήρχαν πολλαπλές μηνύσεις σε δημοσιογράφους για την υπόθεση των υποκλοπών, όπως από τον κ. Δημητριάδη, αν δεν γίνονταν καταχρηστικές παρεμβάσεις σε Ανεξάρτητες Αρχές, αν δεν υπήρχε το σκάνδαλο των υποκλοπών, αν δεν υπήρχε ασφυκτικός έλεγχος σε μέσα μαζικής ενημέρωσης, ίσως αν ίσχυαν όλα τα παραπάνω, τότε  λιγότεροι βουλευτές να στήριζαν το ψήφισμα.

Επίσης, αν, στην υπόθεση διαλεύκανσης του εγκλήματος στα Τέμπη υπήρχε ουσιαστική βούληση, πολιτική και δικαστική για την καθαρή αλήθεια και την απόδοση ευθυνών, αν δεν υπήρχαν καταγγελίες για υποθέσεις με χρήση υπερβολικής βίας από αστυνομικές αρχές, αλλά και η ουσιαστική διερεύνηση  επ αυτών ή αν υπήρχε ο απαιτούμενος σεβασμός σε ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, πιθανά, δεν θα υπήρχε καν η έκθεση, που ξανά επαναλαμβάνω κανέναν δεν μπορεί να χαροποιεί.

Όλες οι παραπάνω καταστάσεις, έχουν φέρει σκεπτικισμό, εκεί στον κόσμο των Βρυξελλών, για το τι πραγματικά συμβαίνει, στη Χώρα μας, χώρα που έχει ματώσει πολλές φορές για την υπεράσπιση Δικαιωμάτων και Δημοκρατίας.

Έπρεπε λοιπόν να σέρνεται , τώρα, επί  μήνες η υπόθεση των παράνομων παρακολουθήσεων μέσω Predator – που η ΕΥΠ η Εθνική Ασφάλεια… δεν γνώριζε, ή έπρεπε να γίνει επίθεση στον κ. Ράμμο στην Ανεξάρτητη Αρχή; που βοηθούν την κοινωνία και τη Χώρα αυτές οι ανεπίτρεπτες καταστάσεις;

Κάνουμε ότι δεν βλέπουμε και δεν ακούμε για τα ζητήματα παρεμβάσεων στη Δικαιοσύνη, είτε μικροκομματικά σκεπτόμενοι οι της Ν.Δ. ή γιατί ως κοινωνία θέλουμε μόνο  «ευχάριστες ειδήσεις»  και υποσχέσεις, μια κοινωνία παραιτημένη από αγώνα δικαίου.

 Ήρθε όμως και η τραγωδία, το έγκλημα στα Τέμπη… Και εδώ σιωπή;

Έχουν ήδη παρέμβει οι Ευρωπαίοι Εισαγγελείς, η εισαγγελία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, έχει ζητήσει έρευνα για δύο πρώην υπουργούς Μεταφορών. Εδώ όμως πάμε σε εξεταστική στη Βουλή, χωρίς να έχουν οι Βουλευτές γνώση της Δικογραφίας. Ανώτατοι Δικαστικοί Λειτουργοί, σύμφωνα με τους γονείς των παιδιών που χάθηκαν, μιλούν για ανεπίτρεπτες απαντήσεις που δίνονται και τέλος… τα νέα της μεταφοράς εύφλεκτων υλικών , που χρησιμοποιούνται για νοθεία καυσίμων, στα τραίνα που συγκρούστηκαν. Ποιοι ασχολούνται με το τελευταίο γεγονός;

Στην Ελλάδα η Δημοκρατία πρέπει να παραμείνει ισχυρή.  Χρειάζεται κάθε μέρα αγώνας για αυτό. Αγώνας για την υπεράσπιση του Κράτους Δικαίου.  Δεν είναι μεγάλα λόγια, κουραστικά ή αδιάφορα αυτά, όπως και  όλα τα παραπάνω γεγονότα. Δεν μπορεί κανείς να έχει καλύτερη ζωή ή ελπίδα σε χώρο ασυδοσίας, χωρίς έλεγχο, σε κράτος μηχανή πλουτισμού παραδομένο σε ολίγους.