Μιχάλης Ηλιάδης: Η επόμενη μέρα μετά την κάλπη...

 

 Στις εκλογές της 7ης Ιουλίου, το σχεδόν 56% του Ελληνικού λαού, διαμόρφωσε το αποτέλεσμα που όλοι γνωρίζουμε. Η προεκλογική περίοδος, κύλισε χωρίς ρεαλιστικές προτάσεις εξόδου από την πολύπλευρη κρίση.

   Ήταν μια αντιπαράθεση συνθημάτων και ανέξοδης παροχολογίας, χωρίς να θίγονται τα αίτια της καταστροφής της Ελλάδος.

Συνοψίζοντας, η αριστερή κυβέρνηση έχασε τις εκλογές, γιατί στη διάρκεια της επί 4, 5 χρόνια διακυβέρνησής της:

-         Το 2015 αγνόησε επιδεκτικά το «όχι» του 62% του Ελληνικού λαού, υπέγραψε το τρίτο μνημόνιο και υποτάχθηκε πλήρως στις πολιτικές, τις οποίες εκλέχτηκε να μην εφαρμόσει.

-         Ψήφισε την προδοτική συμφωνία των Πρεσπών αγνοώντας τη βούληση του 70% των Ελλήνων

-         Προσπάθησε ν’ αλλάξει την ιδιοπροσωπεία των Ελλήνων, με πρωτοφανή και ιδεοληπτικό πόλεμο κατά της Ορθόδοξης Πίστης καταστρατηγώντας το Σύνταγμα και παρακάμπτοντας αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Το κυριότερο όμως – και αυτό δείχνει ένα άηθες ήθος – χωρίςνα έχει θέσει τα θέματα αυτά, δηλαδή τη στάση που επρόκειτο να τηρήσει όταν γίνει κυβέρνηση.τόσο για το ουδετερόθρησκο Κράτος όσο και για το Σκοπιανό ζήτημα, προεκλογικά στην κρίση του ελληνικού λαού, ώστε να πάρει και την ανάλογη εντολή. Και αυτό έγινε με σκοπιμότητα και δημοσιογραφική κάλυψη.

Επί πλέον είδαμε προσπάθειες ελέγχου της Δικαιοσύνης και του Τύπου, ενώ παρατηρήθηκαν φαινόμενα κυνισμού και αλαζονείας. Είδαμε φαινόμενα αυταρχισμού στο Υπουργείο Δ. Τάξης με τα Μ.Α.Τ. απέναντι σε συνταξιούχους, αλλά και σε όσους διαδήλωναν για την ελληνικότητα της Μακεδονίας μας, ενώ είδαμε ανοχή σε μπαχαλάκηδες και εμπρηστές. Είδαμε πολιτικές ανοικτών συνόρων και αθρόες ελληνοποιήσεις (ήδη σε πολλά σχολεία τα Ελληνόπουλα αποτελούν μειοψηφία).

Είδαμε να χειροτερεύει η απαράδεκτη κατάσταση – που εδώ και χρόνια έχουν επιβάλλει οι αριστερές φασιστικές μειοψηφίες σε κάποιες Πανεπιστημιακές σχολές – της μετατροπής του Πανεπιστημιακού ασύλου σε άσυλο κάθε λογής παραβατικότητας και ανομίας. Παρατηρήσαμε την ανασφάλεια παρούσα παντού. Στην καθημερινή προστασία του πολίτη, στην εργασία, στους χειρισμούς που αφορούσαν στα εθνικά μας θέματα και στα πιστεύματα του λαού μας.

Από την άλλη είχαμε την αύξηση των επιδομάτων που διέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ για την κοινωνική πρόνοια από περίπου 790 εκ. € σε 3.6 δις €. Αυτός ήταν ένας από τους λόγους που η ήττα που υπέστη δεν ήταν καθοριστική.

Από μία οπτική γωνία, ίσως το μεγαλύτερο κακό της απελθούσας κυβέρνησης, ήταν ότι αποδέχθηκε το ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος, παρά αυτός που επέβαλλαν οι δανειστές – τοκογλύφοι στην Ελλάδα. Διαμόρφωσε την εικόνα ότι οι χαμηλοί μισθοί, οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, είναι ο μόνος εφικτός ορίζοντας στην Ελλάδα. Και όντως είναι ο μόνος, παραμένοντας στην Ευρωζώνη. Και τα εφάρμοσε με τον πλέον αυταρχικό και ανάλγητο τρόπο απέναντι στους πολίτες, υιοθετώντας  όλο το νομικό πλαίσιο που επέβαλλαν οι δανειστές, με διαδικασίες ταχύρυθμες, χωρίς καμία ουσιαστική δημοκρατική συζήτηση στο κοινοβούλιο και στην κοινωνία.

Μετά από όλα αυτά, όσοι άνθρωποι ψήφισαν στις εκλογές, έφεραν στην εξουσία την Ν.Δ. με πρόεδρο τον κ. Μητσοτάκη, γόνο μιας από τις γνωστές οικογένειες των πολιτικών που κατέστρεψαν τη χώρα. Θα αναφερθώ μόνο στο γεγονός του 1992, όταν ο πατέρας του Κωνσταντίνος έφερε και ψήφισε στη Βουλή μαζί με το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΝ (286 ψήφοι πλην ΚΚΕ) τη συνθήκη του Μάαστριχτ, χωρίς καν να δοθεί στους βουλευτές το κείμενο της συνθήκης. Η συνθήκη αυτή ήταν η απαρχή όσων δεινών ζούμε σήμερα, τόσο σε οικονομικό όσο και σε πνευματικό επίπεδο.

Δυστυχώς οι Έλληνες, έρμαια των μέσων μαζικής προπαγάνδας, ανενημέρωτοι, ενοχικοί και μπερδεμένοι, τρομαγμένοι από τον ΣΥΡΙΖΑ, ξέχασαν. Όμως ο ποιητής λέει «Να θυμάσαι. Αυτή την εντολή σου αφήνω. Να θυμάσαι θα πει να μην πεθάνεις». Ο επιθανάτιος ρόγχος της Ελλάδας που γνωρίζαμε ακούγεται. Μιας Ελλάδας που έχει απολέσει την εθνική της κυριαρχία, δηλαδή δεν ανήκει πλέον στους Έλληνες.

Ο Νεοφιλελευθερισμός[1] θα συνεχίσει την επέλασή του. Η ΝΔ θα συνεχίσει την πολιτική που επιβάλουν τα μνημόνια, που αυτή μαζί με το ΠΑΣΟΚ και το ΛΑΟΣ μας επέβαλλαν. Ας μην ξεχνάμε βέβαια και το τρίτο μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ που υπερψηφίστηκε από τη Ν.Δ., το ΚΙΝΑΛ και το ΠΟΤΑΜΙ και δεσμεύει τη χώρα για τις επόμενες δεκαετίες.

Το πρόγραμμα της Ν.Δ. – αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ – προεκλογικά, περιελάμβανε στο οικονομικό πεδίο, μείωση φόρων, αύξηση της απασχόλησης (ούτε που πήραμε χαμπάρι πώς λίγο λίγο από την εποχή του κ. Σημίτη η εργασία έγινε απασχόληση) και την πολυπόθητη ανάπτυξη. Το αφήγημα δυστυχώς δεν είναι πειστικό.

Δεν μπορεί να είναι πειστικό, γιατί από τη στιγμή που το ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών είναι ελλειμματικό, τα έσοδα του κράτους προκύπτουν αποκλειστικά από τη φορολογία επιχειρήσεων και νοικοκυριών. Η μείωση αυτής της φορολογίας θα σημάνει δημοσιονομικό εκτροχιασμό και η μόνη λύση – αν είναι αρκετή – θα είναι η ταχύτερη εκποίηση της Δημόσιας περιουσίας.

Χρόνια ακούμε για την ανάπτυξη. Ανάπτυξη σημαίνει επενδύσεις. Να ξεκαθαρίσουμε ότι αναζητούμε τις ιδιωτικές επενδύσεις, μιας και οι Δημόσιες επενδύσεις λόγω των μνημονίων έχουν μειωθεί δραματικά. Η επένδυση όμως είναι μία μακροχρόνια διαδικασία. Με υψηλή φορολογία, μη σταθερό φορολογικό πλαίσιο, τις γραφειοκρατικές, αγκυλώσεις του Δημοσίου τομέα και την κατανάλωση υποτονική λόγω των μνημονίων, δύσκολα θα έρθουν επενδύσεις στην Ελλάδα. Όπως πράγματι καμία σοβαρή επένδυση δεν έγινε εδώ και πολλά χρόνια. Απεναντίας οι ελληνικέςεπιχειρήσεις κλείνουν χρόνια τώρα ή μεταφέρονται στο εξωτερικό, οι αυτοκτονίες αυξάνουν, η φτώχεια εξαπλώνεται. Ζούμε μία κοινωνική καταστροφή με αποκλειστικά υπεύθυνο το πολιτικό σύστημα της χώρας και η οποία δεν πρόκειται να αλλάξει όσο μένουμε στην Ευρωζώνη. Αναλογιστείτε ότι στους Ευρωπαίους «σωτήρες» μας, έχουμε πληρώσει 82 δις € σε τόκους από το 2011 και μετά, ενώ γύρω στα 50 δις € είναι ο προϋπολογισμός της Ελλάδας!! Για τέτοια βοήθεια συζητάμε.

Η βοήθεια των «εταίρων και συμμάχων» είναι στην πραγματικότητα η δολοφονία μιας χώρας με την έγκριση και τις υπογραφές των πολιτικών που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν τους Έλληνες. Τίποτα δεν θα αλλάξει, η χώρα θα βουλιάζει συνεχώς. Η φτώχεια και η ανεργία θα αυξάνουν, οι νέοι θα φεύγουν, η Δημόσια περιουσία θα εκποιείται.

Τον Απρίλιο του 2019, με απόφαση του ESM (προφανώς λόγω αδυναμίας πληρωμής της Ελλάδος) επιμηκύνθηκε το χρονοδιάγραμμα της αποπληρωμής του Ελληνικού Δημοσίου χρέους κατά 10 χρόνια, μέχρι το 2070[2], πράγμα που επιμελώς αποσιωπήθηκε.

Αυτό είναι το πλάνο τους. Θα μας οδηγούν σταδιακά και στα μουλωχτά στην πλήρη κατάρρευση μέχρι να αρπάξουν τα πάντα. Το παραμύθι όμως της εξόδου από τα μνημόνια καλά κρατεί, για να δίνει μια νότα αισιοδοξία στη χειμαζόμενη ψυχολογία των ανθρώπων. Δεν θα περάσουν παρά λίγοι μήνες με την νέα κυβέρνηση και οι Έλληνες θα ξαναρχίσουν να αναρωτιούνται τι φταίει….

Ο πρώην επίτροπος Όλι Ρεν μας ευχήθηκε καλό κουράγιο, γνωρίζοντας τι μας περιμένει.

Εμείς συνεχίζουμε πιο έντονα τον αγώνα για την ανατροπή του πολιτικού συστήματος που δυναστεύει τη χώρα μας.

Μιχαήλ Ε. Ηλιάδης

Συνδιοικητής της Πολιτικής Παράταξης ΚΟΙΝΩΝΙΑ

---

[1]Το τρίπτυχο του Νεοφιλελευθερισμού της Σχολής του Σικάγο είναι: α. Ιδιωτικοποιήσεις, β. Μείωση κρατικών και κοινωνικών δαπανών, γ. Απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων και απελευθέρωση των τιμών.

[2]Το 2012 ένας από τους βασικούς λόγους που έγινε το PSI ήταν η επιμήκυνση της αποπληρωμής του Δημοσίου χρέους μέχρι το 2042. Το 2015 με το τρίτο μνημόνιο είχαμε νέα επιμήκυνση μέχρι το 2060. Τον Απρίλιο του 2019 η νέα επιμήκυνση έφτασε το 2070.