Νίκος Δρόλαπας: Ως πότε θα δοκιμάζεται η ανοχή μας από την κ υ ρ ι α ρ χ ί α των μ ε τ ρ ι ο τ ή τ ω ν...;;

                   Επί της συνέντευξης του π. Υφυπουργού κ. Γιάννη Μπούγα

 

     Ο κ. Μπούγας, μετά από έξι χρόνια διακριτικής απουσίας από το πολιτικό προσκήνιο, παραχώρησε μία ενδιαφέρουσα και εφ΄ όλης της ύλης συνέντευξη.
  Έγκριτος Δικηγόρος , με γνωστή πολιτική διαδρομή, σκιαγραφεί τη κατάσταση από το πρόσφατο παρελθόν μέχρι σήμερα, φωτίζοντας πολλά θέματα που περίμεναν απαντήσεις. 
  Ίσως, με τη παρέμβασή του αυτή ο π. Υφυπουργός να δηλώνει ξανά ‘’παρών ‘’ στο πολιτικό σκηνικό της Φωκίδας.
  Ο χρόνος θα δείξει. Η αναφορά του στο ενδεχόμενο σχηματισμού Κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας, σε περίπτωση κατά την οποία η διαπραγμάτευση οδηγηθεί σε αδιέξοδο, φαίνεται ως ορθολογική. 
 Απευκταίον βέβαια, αλλά εάν πυκνώνουν τα σύννεφα πάνω από τον ελληνικό ουρανό, ο ίδιος ο Πρωθυπουργός θα ζητήσει από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, με την συμβολή και όλων των κομμάτων της Βουλής που σήμερα αποκαλούμε ‘’δημοκρατικό τόξο’’, τον σχηματισμό νέας Κυβέρνησης με Πρωθυπουργό κοινής αποδοχής, που θα αναλάβει να βγάλει τη χώρα από τη κρίση και τον κίνδυνο της χρεοκοπίας. 
    Τότε, μπορεί να παίξει σοβαρό ρόλο ο Καραμανλής. 
 Ο μόνος ενδεδειγμένος και αποδεκτός να φέρει σε πέρας αυτόν τον εθνικό ρόλο. Το πιθανότερο είναι να σχηματισθεί Κυβέρνηση με Πρωθυπουργό τον Κώστα Καραμανλή.
     Για μία τόσο σοβαρή αποστολή θα του δοθεί η ελευθερία για τη συγκρότησή της και η ευχέρεια λήψης των αναγκαίων πρωτοβουλιών. 
 Η πρώτη επισήμανση στο σημείο αυτό, έγκειται στην εκτίμηση ότι όσο διαρκεί η διαπραγμάτευση , έστω και με τις άθλιες συνθήκες που δημιουργούν οι υποτιθέμενοι εταίροι μας, ο Καραμανλής δεν θα αποδεχθεί μία τέτοια εξέλιξη, όσο κρίνει ότι υπάρχουν περιθώρια αφού και ο Αλέξης Τσίπρας κινείται στη σωστή διαπραγματευτική γραμμή. 
   Ποτέ δεν θα έκανε μία τέτοια κίνηση ο Καραμανλής. Εξ άλλου, έχει γίνει γνωστό έμμεσα από δηλώσεις στενών συνεργατών του, ότι ο Καραμανλής εγκρίνει την ισχυρή διαπραγματευτική τακτική του Αλέξη Τσίπρα και την αποφασιστική στάση της Κυβέρνησης να φτάσει μέχρι τέλους , σε περίπτωση που οι εταίροι επιμείνουν στις αξιώσεις τους για νέα μέτρα και δεν προχωρήσουν σε μία έντιμη συμφωνία , ενώ συμφωνεί απόλυτα και με τις επαφές του Αλέξη Τσίπρα με Ρωσία και Κίνα. 
 Υποδέχθηκε δε, πολύ θετικά τη συνέντευξη του Πρωθυπουργού στο Βερολίνο μαζί με την Γερμανίδα Καγκελάριο Άγκελα Μέρκελ, με τον πρώην εκπρόσωπο της Κυβέρνησης Καραμανλή Ευάγγελο Αντώναρο να γράφει στο twitter, ότι, ήταν η καλύτερη εμφάνιση Πρωθυπουργού σε διεθνές περιβάλλον τα τελευταία πέντε χρόνια. 
 Ο Ευάγγελος Αντώναρος , είναι στενός συνεργάτης του Καραμανλή και θεωρείται άτυπος εκπρόσωπός του , μέσω του οποίου εκφέρει τις δικές του απόψεις στην κοινωνία. Είναι σίγουρο ότι αυτή τη γνώμη για τον Αλέξη Τσίπρα έχει και ο ίδιος. 
 Δεν ήταν βέβαια, καθόλου τυχαία και η εκφρασθείσα δημόσια εκτίμηση του Πρωθυπουργού προς τον Κώστα Καραμανλή, διότι και οι δύο ως Πρωθυπουργοί χάραξαν και ακολούθησαν μία καθαρά εθνοκεντρική πολιτική , βάζοντας την Ελλάδα πάνω από συμμαχίες, κόμματα και πολιτικές σκοπιμότητες, κόβοντας και οι δύο τον γόρδιο δεσμό , των προηγούμενων, όσο και των επόμενων μνημονιακών Πρωθυπουργών, του « ναι σε όλα » και του « γιές μεν ». 
 Ο Καραμανλής, δεν υπολογίζει σε αξιώματα.
  Τον συνοδεύουν οι έπαινοι των Ελλήνων για τη στάση του για τα Σκόπια στη σύνοδο του ΝΑΤΟ, για την απόρριψη του σχεδίου Ανάν που σήμερα φαίνεται η αξία της επιλογής του, με τις διαγραφόμενες εξελίξεις στη Κύπρο, για τον αγωγό φυσικού αερίου και τη προσέγγιση με τη Ρωσία και με τη Κίνα, για τον αγώνα του για τον « βασικό μέτοχο » του τηλεοπτικού πεδίου για την πάταξη της μέγιστης μιντιακής διαπλοκής, για την επανίδρυση του Κράτους για να επανέλθει η Ελλάδα στο δρόμο της ανάπτυξης χωρίς μνημόνια και φτωχοποίηση των Ελλήνων κ.ά. 
  Όλο αυτό το διάστημα δήλωνε στους συνομιλητές του ότι για να παρέμβει στις εξελίξεις , θα ήθελε η επιθυμία των πολιτών προς το πρόσωπό του να λάβει μια κινηματική διάσταση, η οποία ενδεχόμενα μπορούσε να εκδηλωθεί από επικείμενη έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία θα ακολουθούσε μια έξοδο από το ευρώ. 
 Αυτή η δυσμενής εξέλιξη, θεωρείται από τον Καραμανλή ένα σενάριο που ισοδυναμεί με διαμελισμό και αφανισμό του Ελληνικού κράτους και ο Καραμανλής αποτελώντας, ‘’εν τοις πράγμασι ‘’, το σημαντικότερο πολιτικό κεφάλαιο του έθνους, δεν θα απουσιάσει από το προσκλητήριο, εάν και όποτε αυτό χρειασθεί. 
 Και εάν μερικοί τοπικοί χονδρο….κονδυλοφόροι , ονειρεύονται τον Καραμανλή κομματάρχη, για να εμφανίζονται αυτοβούλως ως ‘’αντιπρόσωποί ‘’ του στη Φωκίδα, μόνο και μόνο για να προωθήσουν πρόσωπα της βαριάς διαπλοκής προς τον Καραμανλή , ας το ξεχάσουν. 

    Η δεύτερη επισήμανση αφορά τη μεγάλη καταστροφή από το κάψιμο του κεντρικού τομέα, της καρδιάς του Ελαιώνα Άμφισσας, στις 5 Αυγούστου 2013. 

   Ο κ. Μπούγας και ορθώς, επιρρίπτει μεγάλες ευθύνες στους τοπικούς αιρετούς για τη μη διεκδίκηση της αποκατάστασης της ζημιάς του Ελαιώνα από κοινοτικά κονδύλια και τη μη δρομολόγηση των κατάλληλων ενεργειών για να γίνει γνωστή παντού η οικολογική καταστροφή. Μα δεν είναι μόνο αυτά. 

   Το χειρότερο μέχρι τώρα, ήταν η προσπάθεια συγκάλυψης των ποινικών, αστικών και διοικητικών ευθυνών, προκειμένου οι ευθύνες να μη φθάσουν στους ίδιους, τους τοπικούς αιρετούς, την τέως Αντιπεριφερειάρχη και τον πρώην Δήμαρχο, οι οποίοι ήταν οι κύριοι υπεύθυνοι της μεγάλης καταστροφής, με τις παραλείψεις τους, τις λαθεμένες εντολές και την ανοργανωσιά των επιχειρήσεων κατάσβεσης της πυρκαγιάς που κατέκαυσαν τον Ελαιώνα. 

   Είναι αυτοί, εκείνοι οι οποίοι δεν έκαναν καμία ενέργεια, δεν πήραν καμία θέση μέχρι σήμερα. Εσιώπησαν οι λαλίστατοι αερολόγοι . Δεν έκαμαν καμία προσπάθεια για να αποζημιωθούν οι πληγέντες ελαιοκτηματίες για τις ζημίες που υπέστησαν, τόσο στο φυτικό κεφάλαιο, όσο και στη παραγωγή και στην επέκεινα μείωση του ήδη πενιχρού εισοδήματός των. 

    Οι μόνοι οι οποίοι κτύπησαν όλες τις πόρτες σε Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης , στον ΕΛΓΑ , στον ΟΠΕΚΕΠΕ και σε όλες τις εμπλεκόμενες υπηρεσίες, ήσαν ορισμένα μόνο μέλη του Δ.Σ. του Αγροτικού Συλλόγου του Παραδοσιακού Ελαιώνα Άμφισσας , οι οποίοι συναντούσαν κλειστές πόρτες , ‘’κατόπιν ενεργειών ‘’ των τότε τοπικών αιρετών, ώστε να μην ευοδωθούν οι προσπάθειές των εκπροσώπων των αγροτών και φανεί εναργέστερα πόσο ανεπαρκείς είναι αυτοί που διοικούσαν και διοικούν αυτόν τον έρημο τόπο. 

    Επηρέασαν δε και πολλούς αγρότες, ακόμη και μέσα από τον Σύλλογο, να εγκαταλείψουν τον αγώνα τους , να μη διαμαρτυρηθούν , όπως είχαν τη πρόθεση, ενώ ταυτόχρονα δυνάμωναν τη πολεμική εναντίον όσων αγωνίσθηκαν και αγωνίζονται ακόμη για να δικαιωθούν οι αγρότες . 

     Το έργο άρδευσης του ελαιώνα φθάνει προς το τέλος του και νερό για πότισμα του Ελαιώνα δεν έχει εξασφαλισθεί ακόμη και υπάρχει κίνδυνος το δίκτυο να μείνει χωρίς νερό. 
  
  Αν είναι δυνατόν ! 
   Αυτά που καταγγέλλει σήμερα ο κ. Μπούγας θα έπρεπε να τα είχε πει τότε.
    Όταν μάλιστα βυσσοδομούσε εναντίον του το τοπικό σύστημα εξουσίας, των συγκοινωνούντων δοχείων και των ανίερων συμμαχιών, για να τον θέσει εκτός πολιτικής σκηνής  γιατί εξέφερε έναν πιο σύγχρονο πολιτικό λόγο και αυτό τους χαλούσε τον παλαιοκομματικό χαρακτήρα της δικής τους παρουσίας...

   Δυστυχώς , η ίδια κατάσταση συνεχίζεται και σήμερα. 
  Προ ημερών δημοσιεύθηκαν οι καταστάσεις κατανομής σε ολόκληρη την Ελλάδα των επιδοτήσεων και των αποζημιώσεων των αγροτών για τις παραδοσιακές καλλιέργειες . 
   Όλοι οι αγρότες ενισχύθηκαν οικονομικά, με μοναδική, θλιβερή εξαίρεση τους αγρότες του Παραδοσιακού Ελαιώνα της Άμφισσας ! ! 

   Ακόμη και προχθές , που επισκέφθηκε η Επίτροπος της OUNESCO τους Δελφούς με τους Δημάρχους Δελφών και Λαμίας, ο Δήμαρχος Δελφών, ο κ. Παναγιωτόπουλος Αθ. , δεν τους πήγε στον καμένο Ελαιώνα για να δούν με τα μάτια τους , από κοντά , το μέγεθος της καταστροφής , της καρδιάς του Ελαιώνα που αποτελεί και Δελφικό τοπίο , το οποίο έχει ανακηρυχθεί ως μνημείο Πολιτιστικής Κληρονομιάς από την OUNESCO, ώστε η κ. Επίτροπός της να επιδείξει το ανάλογο ενδιαφέρον της για την αποκατάστασή του. 

   Αυτό είναι πρωτάκουστο, σαν γεγονός ….! 

   Με αυτές τις ανείπωτες παραλείψεις προωθούμε αρμοδίως τα σοβαρά ζητήματα του τόπου μας; 
  με επιδερμική διαχείριση του Δήμου; 
 με λόγια και φιλολογικές αναφορές, χωρίς ουσία; 

  Υπάρχει ελπίδα;
  ή θα περάσουν άλλα πέντε χρόνια χαμένα, με μοναδική ελπίδα τη τροποποίηση του Καλλικρατικού νόμου με τον οποίο πολλοί από τους συνενωθέντες Δήμους θα διασπασθούν και θα αποκτήσουν πάλι την αυτοτέλειά τους και αυτές οι αλλαγές από το Υπουργείο Εσωτερικών θα προκαλέσουν νέες αυτοδιοικητικές εκλογές σε δύο χρόνια; 

   Ως τότε, θα δοκιμάζεται η ανοχή μας, με τη κ υ ρ ι α ρ χ ί α των μ ε τ ρ ι ο τ ή τ ω ν……..