Φτώχυνε δραματικά η Φωκίδα και η Ιατρική Κοινότητα...
Ακαδημαϊκός, βραβευμένος διεθνώς, ιδεολόγος, χαμηλών τόνων, αναγνωρισμένος στην παγκόσμια ιατρική κοινότητα για την επιστημονική δεινότητά του, που τον κατέτασσε στους μεγαλύτερους χειρουργούς παγκοσμίως, σέρνει χρόνια προσφοράς στον συνάνθρωπο και έχει σώσει αμέτρητες ζωές... η Φωκίδα είχε και έχασε τον δικό της γιατρό...
Ο «Γιατρός» δήλωνε πριν 6 περίπου χρόνια στην μοναδική του συνέντευξη της 20ετίας: Η Ορθοδοξία είναι η δύναμη της Ελλάδας...
...ο ίδιος ήταν από τους ελάχιστους βουλευτές που ορκίζονταν με
θρησκευτικό όρκο. Η Καθηγήτρια Ιατρός σύζυγός του Γεωργία προέρχεται από
ιερατική οικογένεια η οποία είχε στενή σχέση με τον Άγιο Νεκτάριο...
Ένας Άνθρωπος που δεν είχε ανάγκη να είναι βουλευτής και δεν υπήρξε ποτέ "βολευτής" ούτε καν για το βουλευτικό αυτοκίνητο...
Δεν ήταν ποτέ μέλος του ΣΥΡΙΖΑ αλλά ήταν αριστερός ιδεολόγος... "κι αυτό δεν θα μου το πάρει κανείς", δήλωνε!
Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι χιλιάδες βαρέα νοσούντες έχουν χειρουργηθεί χωρίς να πληρώσουν τίποτα απολύτως!
Ο λόγος του ειλικρινής πάντα, μεστός γεμάτος αγάπη και φροντίδα για τον τόπο: ξεκίνησα φτωχόπαιδο από την Φωκίδα... αγαπάω τον τόπο μου, είναι μέσα στην καρδιά μου, στην ψυχή μου. Αγαπάω τους ανθρώπους του... θέλω μόνο να βοηθάω! Κι αλήθεια! Πόση ανάγκη έχει αυτός ο τόπος από αυτούς τους Ανθρώπους… και πόσο ορφανός μένει τώρα…
Γεννήθηκε στο Λιδωρίκι, το 1944, όπου και τελείωσε το Γυμνάσιο, στη συνέχεια εισήλθε στην Ιατρική Σχολή κατόπιν εισιτηρίων εξετάσεων και το 1972 έλαβε το πτυχίο του από το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ). Υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία στην 1 η Μοίρα Αλεξιπτωτιστών. Απέκτησε τον τίτλο ειδικότητας της Γενικής Χειρουργικής το 1979. Εκπόνησε Διδακτορική Διατριβή στην Ιατρική Σχολή του ΕΚΠΑ, το 1985. Μετεκπαιδεύτηκε στη Γαλλία στην Ιατρική των Καταστροφών, προσέφερε υπηρεσίες κατά τον μεγάλο καταστροφικό σεισμό της Καλαμάτας και δημιούργησε και οργάνωσε το Ειδικό Τμήμα Καταστροφών (ΕΤΙΚ) του Εθνικού Κέντρου Άμεσης Βοήθειας (ΕΚΑΒ), το οποίο λειτουργεί μέχρι και σήμερα, 2023. Το 1992 μετεκπαιδεύτηκε στο Πίτσμπουργκ των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, στη χειρουργική του ήπατος και χοληφόρων. Υπηρέτησε στο Νοσοκομείο Άμφισσας ως Διευθυντής της Χειρουργικής Κλινικής, για 15 μήνες. Το 1985 εντάχθηκε στο ΕΣΥ ως Επιμελητής στην Α΄Χειρουργική Κλινική του Γενικού Κρατικού Νοσοκομείου Αθηνών (σημερινό ΓΝΑ «Γ. Γεννηματάς»), της οποίας διετέλεσε Διευθυντής για 8 χρόνια μέχρι την αφυπηρέτησή του από το ΕΣΥ, το 2011 και στη συνέχεια, εργάστηκε ως ελεύθερος επαγγελματίας χειρουργός στην Αθήνα. Η σύζυγος και σύντροφος της ζωής του είναι η κορυφαία Καθηγήτρια Αναισθησιολογίας στην Ιατρική Σχολή του ΕΚΠΑ Γεωργία Γερολουκά – Κωστοπαναγιώτου, Επικεφαλής αναισθησιολογίας στο Αττικό, με την οποία έχουν αποκτήσει δύο γιούς (Γιατρός-Θωρακοχειρουργός ο ένας και Οικονομολόγος-Μηχανικός του Εμπορικού Ναυτικού ο άλλος) και έχουν δύο εγγόνια.
Συνδικαλιστής στον Τομέα Υγείας. Εκλεγμένος Γραμματέας της Επιστημονικής Επιτροπής επί 8 χρόνια στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Αθηνών. Μέλος του ΚΚΕ Εσωτερικού και της Ενωμένης Αριστεράς (ΕΑΡ) και στη συνέχεια του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ από την ίδρυσή του. Βουλευτής Φωκίδας με τον ΣΥΡΙΖΑ από το 2015 έως το 2019 με συνέπεια και όραμα, με αγωνιστικότητα, πολιτικό σεβασμό και αποδεδειγμένο έργο στη Φωκίδα. Μετά από αισθητή απουσία στην πολιτική σκηνή αλλά πλήρη παρουσία στους αρρώστους και τους αναγκεμένους της Φωκίδας, ο Ηλίας Κωστοπαναγιώτου είχε επιστρέψει ως υποψήφιος στο βουλευτικό ψηφοδέλτιο του Νομού…
Παλαιά δημοσίευση:
* Εδώ και χρόνια καταφθάνουν στο σπίτι του επιστολές από ανθρώπους που τους έσωσε την ζωή! Ένα γράμμα από παλιά στον Ηλία Κωστοπαναγιώτου…
Παρακαλώ θέλω να δημοσιεύσετε αυτό το γράμμα μου για τον γιατρό Ηλία Κωστοπαναγιώτου που είναι υποψήφιος. Τα στοιχεία μου σας τα γράφω, αν θέλετε μη τα δημοσιεύσετε. Ευχαριστώ. Ένας αναγνώστης σας
* Όταν είχαμε λάβει αυτή την επιστολή σκεφθήκαμε πολλές παραμέτρους σχετικά με την δημοσίευσή της. Τελικά, τότε και τώρα, αποφασίσαμε να μην αποκαλύψουμε τα στοιχεία του συντάκτη της για ευνόητους λόγους αλλά και για ένα ακόμη: επειδή από τα γραφόμενα και τα περιγραφόμενα έχουμε προσωπική εμπειρία! μαζί με πολλούς άλλους. Ούτε και την δημοσιεύουμε επειδή ο γιατρός είναι προσωπικότητα στους επιστημονικούς, ερευνητικούς και πολιτικούς κύκλους της χώρας... αλλά επειδή για μια ακόμη φορά οφείλουμε να εξάρουμε τον Άνθρωπο ανάμεσα στα ανθρωπάκια του μικροπολιτικού ημετερισμού.
Μαζί με τον αναγνώστη μας, λοιπόν, ευχαριστούμε κι εμείς προσωπικά τον γιατρό. Εκείνος ξέρει... "
Ζω μόνιμα σε χωριό της Άμφισσας και πριν από χρόνια έπεσα θύμα φονικού τροχαίου με αποτέλεσμα να χάσω στενότατο συγγενικό μου πρόσωπο και να τραυματιστώ σχεδόν θανάσιμα. Όσοι γιατροί, αστυνομικοί, μεταφορείς και νοσηλευτές με είδαν, πίστεψαν πως είμαι νεκρός. Μετά από ένα Γολγοθά μετακινήσεων και αναζήτησης νοσοκομείου κατέληξα μια άμορφη μάζα από σάρκες και θρυμματισμένα κόκαλα στο Γενικό Κρατικό στην Αθήνα.
Μου έκαναν πάρα πολλά χειρουργεία γιατί και τα όργανά μου ήταν σε κακό χάλι και έμεινα πολύ καιρό στην εντατική. Τις στιγμές που καταλάβαινα έβλεπα πάντα ένα άνθρωπο πάνω μου να με φροντίζει και να δίνει οδηγίες.
Μετά από πολύ καιρό, όταν συνήλθα, οι δικοί μου και οι άλλοι ασθενείς που με φώναζαν Λάζαρο, όταν τους ρώτησα ποιος είναι αυτός ο γιατρός που με τόση αυταπάρνηση τόσο καιρό ήταν δίπλα μου συνέχεια, μου είπαν ότι είναι ένας πατριώτης μου από το Λιδωρίκι… Η επιστημονική κατάρτιση και η συμπεριφορά του ήταν πολύ διαφορετική και ανθρώπινη. Ξεχώριζε κατά πολύ από τις μέχρι τώρα συμπεριφορές άλλων γιατρών που γνώρισα, με αντιμετώπισε με αξιοπρέπεια και σεβασμό κάνοντάς με να νοιώσω πολίτης πρώτης κατηγορίας.
Αισθάνεται κανείς πολύ αδύναμος και μόνος όταν δεν έχει την οικονομική άνεση και τα μέσα για να επιλέξει το καλύτερο δυνατό γι αυτόν. Η απλότητα, η ταπεινότητα, η κατανόηση, η ψυχολογική στήριξη, η θεραπεία ήταν ανάσταση για μένα. Πρώτη φορά γνώρισα κάποιον που πρώτα είναι άνθρωπος και μετά γιατρός.
Ήταν για μένα ένας άγγελος που στην πιο δύσκολη στιγμή μου χάρισε την ελπίδα για ζωή. Βγαίνοντας μετά από μήνες από το νοσοκομείο, είπα στους δικούς μου ότι ήθελα να δώσουμε κάτι συμβολικό στο γιατρό, ένα δώρο από ευγνωμοσύνη.
Όμως ο αδερφός μου είπε -μη τολμήσεις να του πεις τίποτα, αρνήθηκε οτιδήποτε και μάλιστα επειδή έμαθε ότι είμαστε σε οικονομική στενότητα, ούτε στο νοσοκομείο πληρώσαμε τίποτα! Τα μηνιαία έσοδά μας ήταν για την κάλυψη μόνο των βασικών αναγκών της οικογένειας. Ένοιωσα τι θα πει ανθρωπιά και αγάπη στον Άνθρωπο.
Βρήκα πραγματική ηθική και υλική στήριξη και θα το φωνάζω όσο ζω και όπου βρίσκομαι, γιατί ανήκει σε μια σπάνια κατηγορία που δεν πίστευα πως υπήρχε ακόμη: αυτή των ανθρώπων με καρδιά και ψυχή. Γι’ αυτόν τον υπέροχο άνθρωπο μπορώ να μιλάω και να γράφω ατέλειωτες ώρες. Δεν θα τον ξεχάσω ποτέ όσο ζω.
Καθημερινά παρακαλώ τον Θεό να τον έχει καλά, γιατί τέτοιοι άνθρωποι δυστυχώς είναι ελάχιστοι. Δεν βρίσκω λόγια για να εκφράσω τα συναισθήματά μου γι’ αυτόν που τον θεωρώ σωτήρα μου.
Δεν ξέρω με ποιό τρόπο θα μπορούσα να αποτυπώσω στο χαρτί τα όσα αισθάνομαι και νοιώθω. Εύχομαι ο Θεός να τον έχει καλά ώστε να μπορεί να προσφέρει βοήθεια και σε άλλους ανθρώπους που τον έχουν ανάγκη.
Στις δύσκολες εποχές που ζούμε υπάρχουν άνθρωποι με Α κεφαλαίο, που νοιάζονται για τον συνάνθρωπό τους.
Για μένα οι άγγελοι είναι αυτοί οι άνθρωποι.
Ηλία, σ' ευχαριστώ..........
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου