Είναι από τα πιο "ταπεινά" παιδιά του χώρου που εδώ και αρκετά χρόνια σημειώνει σταθερά καλές επιδόσεις και πλασαρίσματα στις εγχώριες διοργανώσεις κρατώντας πάντα χαμηλό προφίλ.
Μιλήσαμε με τον Χρήστο Καλλία, λίγες ώρες πριν την πιο πρόσφατη επιτυχία του, τη νίκη του στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα 10.000μ. και μάθαμε ενδιαφέροντα πράγματα για αυτόν, για τον τρόπο που προσεγγίζει το τρέξιμο, τους αγώνες, τη μοναξιά του δρομέα μεγάλων αποστάσεων ενώ τον "τσιγκλήσαμε" για το άλμα στο μαραθώνιο.
Διακρίνεσαι από μικρός στα αγωνίσματα των μεσαίων και μεγάλων αποστάσεων. Πες μας λίγο πως ξεκίνησες το τρέξιμο...
Μεγάλωσα στη πόλη της Άμφισσας όπου πήγαινα στο αθλητικό γυμνάσιο. Είχα αποφασίσει να μπω στο τμήμα του στίβου, μου άρεσε γενικά να τρέχω και να ασχολούμαι με διάφορες δραστηριότητες. Εκεί γνώρισα τον προπονητή μου που έχω μέχρι και σήμερα! Τον Παναγιώτη Γερακό, είχε διοριστεί στο τότε αθλητικό τμήμα της Άμφισσας. Ήμουν και είμαι πολύ τυχερός που γνώρισα αυτόν τον άνθρωπο και με έβαλε στη νοοτροπία της άθλησης και στο τρόπο σκέψης του επάνω στα διάφορα θέματα της καθημερινότητάς μας. Το 2001 λοιπόν άρχισα τις προπονήσεις σιγά-σιγά (ο προπονητής μου λέει ότι όταν με είχε ρωτήσει γιατί επέλεξα τον στίβο του είχα απαντήσει ότι μου άρεσε να τρέχω...). Το 2003 στην ηλικία των 15 ετών κέρδισα το πρώτο μου Πανελλήνιο Πρωτάθλημα! ήταν τα 3000μ Ανωμάλου Δρόμου στο Ναύπλιο, και έτσι αυτή η μεγάλη επιτυχία με έβαλε στο δρόμο των αποστάσεων. Από τότε έως και σήμερα ανα κατηγορία καταφέρνω και είμαι ανάμεσα στους κορυφαίους δρομείς της χώρας μας. Φυσικά, οφείλω πολλά και στον πρώτο μου προπονητή μου που με στήριξε τα πρώτα χρόνια στην πόλη μου, τον Χαράλαμπο Κορνέζο, ο οποίος ήταν δίπλα σε ότι χρειαζόμουν και μου πέρασε πολλά θετικά στοιχεία στη ψυχολογία μου.
Για ένα διάστημα είχες μείνει εκτός προπονήσεων και αγώνων. Μίλησε μας λίγο για αυτό
Αν θυμάμαι καλά ήταν η χρονιά 2011 - 2012 όπου είχα μείνει ένα μεγάλο διάστημα εκτός λόγω της λοιμώδης μονοπυρήνωσης που πέρασα. Προπονήσεις έκανα τότε αλλά η μεγάλη κούραση που υπήρχε από την ίωση δεν μου επέτρεπε τη συμμετοχή μου σε αγώνες. Μέτα από αυτή την ίωση ήρθε και η στιγμή που έπρεπε να εκπληρώσω τις στρατιωτικές μου υποχρεώσεις. Δυστυχώς για άλλη μία φορά δεν είχα την βοήθεια της ομοσπονδίας αλλά και του τμήματος που ασχολείται με αυτά τα χρειαζόμουν (ΑΣΑΕΔ) ώστε να μπω στο ειδικό τμήμα με τους αθλητές και να συνεχίσω τις προπονήσεις μου, παρόλο τα πανελλήνια μετάλλια που είχα τη δεδομένη στιγμή και ήταν τέσσερα. Χρυσό στα 10.000μ Νέων, 2η θέση στο πανελλήνιο Ανωμάλου Νέων , 2η θέση στα 5000μ Νέων και 3η θέση στα 3000μ Κλειστού στίβου Ανδρών Γυναικών. Η επιτροπή με είχε θεωρήσει ανάξιο να μπω στο τμήμα με τους επίλεκτους αθλητές και έτσι 9 μήνες έκανα κανονικά τη θητεία μου στη Κω και στη Κάλυμνο όπου υπηρέτησα.
Τι περιλαμβάνει μία τυπική εβδομάδα όσον αφορά την προπόνησή σου;
Μία εβδομαδιαία προπόνησης περιλαμβάνει έναν όγκο χιλιομέτρων από 80 έως 130 χλμ. αναλόγως τον περιοδισμό της προπόνησης. Δυο με τρείς διαλειμματικές προπονήσεις στο 75% έως 110%/VO2max αναλόγως πάλι τι θέλει ο προπονητής μου να δουλέψουμε σε σχέση με τον αγώνα στόχο, ένα long run και διάφορα ασκησιολόγια ενδυνάμωσης όπως ανηφόρες, κυκλικές και αλτικά.
Πού προπονείσαι; Ποιο είναι το αγαπημένο σου μέρος για προπόνηση;
Γενικά μου αρέσει να προπονούμε μέσα σε στάδιο και όχι εκτός. Θέλω να είμαι πολύ ακριβής στο ρυθμό μου αλλά και στη χιλιομετρική μου επιβάρυνση και έτσι συνήθως προπονούμαι εντός σταδίου. Λόγω του ότι θέλω να είμαι συγκεντρωμένος στην τεχνική του τρεξίματός, όσες φορές έχω επιλέξει να τρέξω στο δρόμο η σε κάποιο ανώμαλο έδαφος με έχει εμποδίσει σε αυτό το κομμάτι και έτσι το αποφεύγω. Φυσικά μου αρέσει να τρέχω στη φύση αλλά και να γνωρίζω τα διάφορα μέρη τρέχοντάς τα στην κάθε ευκαιρία που μου δίνεται. Όλα τα χρόνια γυμναζόμουν στο στάδιο της Καλλιθέας αλλά τα τελευταία δυο χρόνια έχει κλείσει για επισκευή και έτσι γυμνάζομαι κυρίως στο στάδιο του Πανιωνίου.
Προπονείσαι και εργάζεσαι αρκετές ώρες. Πώς καταφέρνεις και τα συνδυάζεις;
Από μικρός ήθελα να έχω οικονομική ανεξαρτησία, όταν τελείωσα το λύκειο και πριν κλείσω τα 18 είχα ήδη έρθει να δουλέψω και να κάνω προπόνηση στην Αθήνα υπό την επίβλεψη του προπονητή μου. Θυμάμαι το πρώτο χρόνο που ήρθα το 2007 έφευγα από το σπίτι το πρωί και γυρνούσα το βράδυ γιατί τότε φοιτούσα στο ΙΕΚ πάνω στην ειδικότητα των Η/Υ και έτσι μαζί με τις προπονήσεις και τη δουλειά (περιστασιακή τότε) ήταν πολύ δύσκολα τα πράγματα. Είναι πολύ δύσκολο να αποδόσεις σωστά όταν παράλληλα εργάζεσαι. Η προπόνηση υποχρεωτικά προσαρμόζεται πάνω στη καθημερινότητα κατά το μέγιστο δυνατόν.
Ο άμεσος στόχος σου για την αγωνιστική σεζόν που έρχεται ποιος είναι;
Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος ο κύριος στόχος μου είναι μια καλή επίδοση στο αγώνισμα που μου αρέσει δηλαδή τα 5000μ. το καλοκαίρι στο πανελλήνιο πρωτάθλημα ή κατά τη καλοκαιρινή περίοδο σε κάποιο άλλο αγώνα. Αυτή τη χρονιά δεν έχει το πανευρωπαϊκό ομάδων λόγω Ολυμπιακών και έτσι δεν υπάρχει κάποιος άλλος στόχος για φέτος.
Ο μαραθώνιος δείχνει πιο «εύκολος» σε ό,τι αφορά τα όρια σε μεγάλες διοργανώσεις. Πώς και δεν έχεις ασχοληθεί ακόμα; Θα το σκεφτόσουν;
Ναι η αλήθεια είναι ότι το όριο του Μαραθωνίου δείχνει να είναι κάτι που μπορώ να πιάσω. Είναι και η σωματοδομή μου τέτοια που με βοηθά σε αυτό. Πολλές φορές αγωνιστικά τρέχω κάτω από τα 53 κιλά. Δεν ξέρω αν θα ασχοληθώ με αυτή την απόσταση διότι ακόμη εγκεφαλικά θέλω να κάνω ότι καλύτερο μπορώ στην απόσταση των 5000μ γιατί αισθάνομαι ότι μπορώ να δώσω πολλά ακόμη. Θεωρώ ότι δεν μπορείς να ασχοληθείς με άλλη απόσταση έχοντας ψυχολογικά "απωθημένα" σε κάποια συγκεκριμένη. Δεν λέω όμως ότι το αποκλείω αυτό το ενδεχόμενο, το έχω στο πίσω μέρος του μυαλού μου σαν σκέψη.
Ποια είναι η γνώμη σου γιατί οι Έλληνες δρομείς υστερούν σε σχέση με τους κορυφαίους Ευρωπαίους, Αφρικανούς κλπ.;
Αυτή την ερώτηση μου την έχουν κάνει αρκετές φορές και όπως έχω ξαναπεί και έχω δει τα πράγματα μέσα στα 16 χρόνια που ασχολούμαι δυστυχώς και ο αθλητισμός "μεγαλώνει" μαζί με την υπόλοιπη κοινωνία μας. Δεν δίνεται ιδιαίτερη βάση στον υψηλό αθλητισμό σε όποιο επίπεδο και να το αναλύσει κανείς. Ως αποτέλεσμα δεν μπορεί να υπάρχει σωστά δομημένο σύστημα για να έχουμε και ένα αξιοπρεπή επίπεδο υψηλού αθλητισμού. Όσο για τους Αφρικανούς δρομείς σε σχετικό σεμινάριο που παρακολούθησα με έναν έλληνα γενετιστή που ζεί στην Αφρική και είναι σε συνεχή μελέτη πάνω σε τέτοια ζητήματα και έχει στην επιστημονική του ομάδα κορυφαίους δρομείς όπως ο Haile Gebreselassie, μας είπε κάτι το οποίο φυσικά πίστευα και εγώ, ότι η μεγάλη διαφορά που έχουν αυτοί οι δρομείς είναι η ψυχολογία και ότι το κάνουν για να ξεφύγουν από τις συνθήκες ζωής της οποίες ζουν. Δεν υπάρχει καμία απολύτως βιολογική διαφορά. Τέλος, έχουν το τεράστιο πλεονέκτημα του υψομέτρου.
Εκτός από το τρέξιμο όμως, ασχολείσαι αρκετά και με τη μουσική. Μίλησε μας λίγο για τη δεύτερη σου αγαπημένη συνήθεια.
Ήμουν περίπου στην ηλικία των 10 ετών όταν αποφάσισα μία μέρα και άνοιξα την πόρτα του Πνευματικού Ωδείου στη πόλη μου, πήγα στη καθηγήτρια πιάνου και της ζήτησα να αρχίσω μαθήματα πιάνου. Στα 11 ήρθε και πρώτη συναυλία μου στο γεμάτο τότε Πνευματικό Κέντρο Αμφίσσης στα πλαίσια των εξετάσεων που δίναμε. Μετά από περίπου 5 χρόνια έχοντας και το στίβο στη καθημερινότητα μου τα μαθήματα απαιτούσαν πολλές ώρες πρακτικής και έτσι επέλεξα να σταματήσω και να συνεχίσω τον στίβο γιατί και τα δύο μαζί έφερναν πολύ μεγάλη ψυχολογική πίεση. Ήταν σαν να κάνω δύο πρωταθλητισμούς παράλληλα! Σήμερα απλά το διατηρώ σαν ένα χόμπυ στη καθημερινότητα μου και όταν βρίσκομαι με τη κατάλληλη παρέα περνάμε όμορφα.
Πώς βλέπεις το γεγονός ότι ο κόσμος έχει αρχίσει και τρέχει; Τι έχεις αποκομίσει από την επικοινωνία που έχεις μαζί τους (στη δουλειά σου, στα στάδια κλπ);
Είναι ευχάριστο το γεγονός αυτό. Ο κόσμος αρχίζει και ασχολείται με κάτι που γυμνάζει το σώμα του αλλά τρέφει και τη ψυχή του. Σταδιακά όλο και περισσότεροι μπαίνουν σε αυτή τη διαδικασία. Μια μεγάλη διαφορά που εγώ διακρίνω, είναι ότι ο κόσμος που ασχολείται αρχίζει και αντιλαμβάνεται τη μεγάλη προσπάθεια που πρέπει να καταβάλει κανείς για να είναι σε ένα υψηλό επίπεδο αθλητισμού και έτσι μας συγχαίρουν για αυτή τη προσπάθεια. Ο κόσμος έχει ξεφύγει λίγο από το καθιερωμένο ποδόσφαιρο που απλά παρακολουθούσε και άρχισε να τρέχει ο καθένας για τους δικούς του λόγους.
Πες μας μία συμβουλή που θα έλεγες στον κόσμο που τρέχει.
Για κάτι που είμαι σίγουρα ευτυχισμένος και ξέρω ότι είναι αυτό που μου δίνει τη θετική ενέργεια σε ό,τι κάνω, είναι η υγεία μου και η ευεξία που νιώθω κάθε μέρα που ξυπνάω. Θεωρώ πως υπάρχουν στάδια υγείας και το ότι θεωρούμε ότι είμαστε υγιείς επειδή δεν είμαστε άρρωστοι είναι λάθος. Αν ο κόσμος αντιλαμβανόταν την δύναμη της πραγματικής εσωτερικής υγείας πρώτα θα αφιέρωνε λίγο χρόνο στον εαυτό του και ύστερα θα έκανε όλες τις άλλες του δραστηριότητες. Θα τους συμβούλευα λοιπόν να μην αμελούν την υγεία τους και να γυμνάζονται έστω και ελάχιστα μέσα στη μέρα τους.
Κάτι που θα ήθελες να πεις;
Θέλω κλείνοντας την συνέντευξη να ευχαριστήσω τους χορηγούς μου που με στηρίζουν στην προσπάθειά μου, το εξιδικευμένο δρομικό κατάστημα OUTRUN στο οποίο εργάζομαι και σαν πωλητής, την SKECHERS performance μία νέα εταιρεία στο χώρο του running και τον σύλλογο μου, ΑΟ. Μυκόνου.
runnermagazine
runnermagazine
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου