Με την διαδικασία του κατεπείγοντος φέρνει την "Πλατεία Θεάτρου" Ιτέας στο Δημοτικό Συμβούλιο ο Π. Μέγκος...

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΟ ΠΡΟΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΘΕΜΑ  

κατεπείγον 

   Διατύπωση άποψης για την Χρήση και τον Χαρακτήρα 

της «Πλατείας ΘΕΑΤΡΟΥ» Ιτέας 

   Αιτιολόγηση του ΚΑΤΕΠΕΙΓΟΝΤΟΣ:
    Όπως γνωρίζετε στις 3/2/2016 στον Άρειο Πάγο, συζητείται η Αίτηση Αναίρεσης του Δήμου ΔΕΛΦΩΝ κατά της Απόφασης 174/2014 του Εφετείου Λαμίας, η οποία αποφαίνεται ότι η Πλατεία Θεάτρου Ιτέας και η οδός Καποδιστρίου υπήρξε δήθεν ιδιοκτησία των κληρονόμων Παπαθανασίου και πρέπει αυτοί να αποζημιωθούν λόγω ρυμοτομίας από τον Δήμο Δελφών και τους περίοικους της πλατείας που ωφελήθηκαν με το ποσό των 2.000.000 ευρώ. 

Βρισκόμαστε δηλαδή μία ανάσα (χρονικά) πριν την συνεδρίαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, που θα αποφασίσει για ένα κρίσιμο θέμα, που αφορά τον Δήμο Δελφών και κυρίως την Δ.Ε. Ιτέας. 

  Σκοπός της εισήγησής μας επί του συγκεκριμένου θέματος είναι, να δηλωθούν με σαφή και ξεκάθαρο τρόπο η Βούληση, η Άποψη και οι ενέργειες του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου μας για το εν λόγω θέμα.

    ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ: 
  το θέμα της Πλατείας ΘΕΑΤΡΟΥ απασχολεί την πρώην Κοινότητα Ιτέας, τον μετέπειτα Δήμο Ιτέας και την σημερινή Δ.Ε. Ιτέας του Δήμου Δελφών, για περισσότερα από 60 χρόνια. Σήμερα Δήμος & κάτοικοι – περίοικοι της Πλατείας Θεάτρου, βρίσκονται αντιμέτωποι με την εφαρμογή εκτέλεσης της Απόφασης 174/2014 του Εφετείου Λαμίας. Η εκτέλεση της απόφασης αυτής σημαίνει:
   α) από Οικονομικής άποψης, την καταβολή ποσού 2.000.000 € από τον Δήμο και τους περίοικους προς τους κληρονόμους Παπαθανασίου - διεκδικητές και
   β) την υπερχρέωση του Δήμου και την αδυναμία της συνολικής άσκησης των καθηκόντων του με την καταβολή τέτοιου ύψους ποσού και 
  γ) αντίστοιχα για πολλούς περίοικους της πλατείας την κοινωνική εξαθλίωσή τους από την οικονομική εξάντληση που θα επέλθει σ’αυτούς. 

  Αναφέροντας επιγραμματικά τα κύρια χρονολογικά στάδια της υπόθεσης αυτής επισημαίνουμε τα σπουδαιότερα: 
  1. Το 1946 οι κληρονόμοι Παπαθανασίου συντάσσουν Διανεμητήριο Συμβόλαιο, το 20634/1946, σύμφωνα με το οποίο τα 2 μέρη της Πλατείας εμφανίζονται απ’αυτούς ως εννέα (9) οικόπεδα ιδιοκτησίας τους. Αξίζει εδώ να σημειώσουμε δύο (2) παραμέτρους.
  Α) Στο Διανεμητήριο συμβόλαιο δεν αναφέρεται με ποιο τρόπο είχε περιέλθει στον Παπαθανασίου ο χώρος της Πλατείας Θεάτρου.
  Β) Διάχυτη ήταν η εντύπωση από πολλά χρόνια στους κατοίκους της Ιτέας, πως στον Παπαθανασίου ανήκαν πολλά οικόπεδα στην περιοχή της πόλης της Ιτέας. 

  2. Το 1961 η Πολεοδομία της Άμφισσας διενεργεί την 2/1961 πράξη Αναλογισμού για την πλατεία Θεάτρου, με φερόμενους ιδιοκτήτες της πλατείας τους κληρονόμους Παπαθανασίου. 

  3. Στις 8/10/1962 η τότε Κοινότητα Ιτέας με Απόφασή της, την με αριθμό 102/1962 του 13ου Πρακτικού, και στα πλαίσια της προδικασίας που προβλέπετο εκ του νόμου για τις αποζημιώσεις λόγω ρυμοτομίας, αποφασίζει να αποδώσει αποζημίωση προς τους κληρονόμους Παπαθανασίου για την Πλατεία Θεάτρου, αφού προηγουμένως καθορίζετο (η αποζημίωση) «υπό του αρμοδίου δικαστηρίου ή της επιτευχθησομένης δια συμβιβασμού ». 
  Ακολούθως ενημερώνει με έγγραφό της σχετικό στις 17/10/1962 την Πολεοδομία Άμφισσας (Τότε Τεχνική Υπηρεσία Φωκίδας) για την απόφασή της αυτή και υποβάλλει αίτημα προς τον Οικονομικό Έφορο Παρνασσίδας «προς συγκρότησιν κατά τον Νόμο εκτιμητικής επιτροπής». 
   Εννοείται (εκ του νόμου) ότι αποζημίωση θα καταβάλετο στους κληρονόμους Παπαθανασίου μόνο εάν και εφόσον αναγνωρίζοντο αυτοί δυνάμει δικαστικής απόφασης ως ιδιοκτήτες της ρυμοτομούμενης/ απαλλοτριωμένης έκτασης της πλατείας.
   Μέχρι του χρόνου εκείνου οι κληρονόμοι Παπαθανασίου απλώς φέροντο ως ιδιοκτήτες, βάσει των δικών τους και μόνο ισχυρισμών. 

 ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
 Ο Αστικός Κώδικας προβλέπει πως μια πράξη Αναλογισμού είναι ενεργή για 20 χρόνια.  Στα επόμενα 20 χρόνια, δηλαδή από 1961 έως και το 1982, κανείς δεν ενδιαφέρθηκε για την Πλατεία από τους κληρονόμους Παπαθανασίου. Δεν ενόχλησαν ούτε την Κοινότητα Ιτέας και μετέπειτα Δήμο, αλλά και ούτε τους περίοικους της Πλατείας. Μετά το πέρας των 20 χρόνων η πράξη Αναλογισμού τελεσιδίκησε και οι οικονομικές αξιώσεις των ενδιαφερομένων (κληρονόμων Παπαθανασίου) παραγράφηκαν. 

    4. Το 1985 γίνονται συμπληρωματικά κοινοτικά έργα επί της πλατείας και ασφαλτοστρώνεται το λιθόστρωτο τμήμα της οδού Καραϊσκάκη, που χωρίζει την πλατεία σε δύο μέρη. Έργα αποχέτευσης και ύδρευσης είχαν γίνει ήδη από το έτος 1982 επί της πλατείας. 
 Το λιθόστρωτο τμήμα ήταν σε χαμηλότερο επίπεδο από τον υπόλοιπο χώρο της πλατείας, είχε μπαζωθεί και δεν διακρινόταν, με αποτέλεσμα η πλατεία και η οδός Καραϊσκάκη, τις τελευταίες δεκαετίες να φαίνεται ως ενιαίος χώρος. 
 Για 1η φορά οι κληρονόμοι Παπαθανασίου αντιδρούν δικαστικά για να σταματήσουν τα έργα πράγμα που δεν πετυχαίνουν και χάνουν το δικαστήριο. Η αντίδρασή τους αυτή ήλθε 23 χρόνια μετά από την Πράξη Αναλογισμού του 1961!!! 


   5. Το 1995, έπειτα από 33 χρόνια ακριβώς, η Πολεοδομία Άμφισσας διενεργεί για 2η φορά Πράξη Αναλογισμού για την ίδια Πλατεία!!! Ελέγχεται από την υπηρεσία και επικυρώνεται σχέδιο Πράξης Αναλογισμού στο οποίο δεν φαίνεται ποιος Μηχανικός το έχει συντάξει. Στον υπολογισμό της 2ης Πράξης Αναλογισμού περιλαμβάνεται το πρώτον και η οδός Καραϊσκάκη που δεν περιλαμβανόταν στους υπολογισμούς της προηγούμενης Πράξης Αναλογισμού του 1962. 

   6. Οι κληρονόμοι Παπαθανασίου, στηριζόμενοι στην Πράξη Αναλογισμού 2/1995, προσφεύγουν στα αρμόδια δικαστήρια για να οριστεί αποζημίωση υπερ αυτών για την ρυμοτόμηση δήθεν οικοπέδων τους επί της Πλατείας Θεάτρου, ισχυριζόμενοι ότι ήταν η πλατεία ιδιοκτησία τους. Το 2004 το Μονομελές Πρωτοδικείο Άμφισσας με την 17/2004 απόφασή του ορίζει μεν τιμή, αλλά δεν αποδέχεται πως είναι αυτοί ιδιοκτήτες, γιατί τα στοιχεία που προσκομίζουν είναι ελλιπή. Το 2005 το Εφετείο Λαμίας με την 147/2005 απόφασή του και ο Άρειος Πάγος με την 1593/2006 απόφασή του επικυρώνουν την αρχική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Άμφισσας, ότι δηλαδή είναι ελλιπή τα στοιχεία των κληρονόμων Παπαθανασίου και δεν είναι ικανά να αποδείξουν ιδιοκτησιακά αυτών δικαιώματα επί της πλατείας. 

     7. Το 2000 (περίπου) οι κληρονόμοι Παπαθανασίου, εγγράφουν στο Κτηματολόγιο Ιτέας τα οικόπεδα της Πλατείας Θεάτρου ως ιδιοκτησία τους.

    8. Το 2003 τον Μάρτιο ο Δήμος Ιτέας ενίσταται αλλά εκπρόθεσμα. Αποτέλεσμα στο Κτηματολόγιο να καταχωρηθεί η πλατεία ως ιδιοκτησία κληρονόμων Παπαθανασίου.

    9. Μετά την καταχώριση στο Κτηματολόγιο, οι κληρονόμοι Παπαθανασίου επανέρχοντα με δικαστικές διεκδικήσεις και ο Δήμος Ιτέας αυτή τη φορά αντιδρά. Έτσι, στις 6/3/2009 το Πολυμελές Πρωτοδικείο Άμφισσας συνεκδικάζει τις Αγωγές: 
 α) 821/ΤΠ90/10-9-2007 των κληρονόμων Παπαθανασίου κατά του Δήμου Ιτέας,
  β) 1204/ΤΠ141/ 21-11-2007 του Δήμου Ιτέας κατά των κληρονόμων Παπαθανασίου 
  γ) 155/ΤΠ16/10-2-2008 των περιοίκων της πλατείας ως προσθέτως παρεμβαινόντων υπέρ του Δήμου. Αποφασίζει: Κύριος της Πλατείας Θεάτρου 100% είναι ο Δήμος Ιτέας από αμνημονεύτων χρόνων και δεν αποδεικνύεται και στο Δικαστήριο αυτό ότι οι κληρονόμοι Παπαθανασίου κατείχαν ποτέ οικόπεδα επί της Πλατείας.

    10. Οι κληρονόμοι προσφεύγουν στο Εφετείο Λαμίας ζητώντας να εξεταστεί εκ νέου η υπόθεσή τους για να προσκομίσουν πρόσθετα στοιχεία. Το Εφετείο Λαμίας ορίζει Πραγματογνώμονα. 

    11. Ο Καλλικρατικός πλέον Δήμος Δελφών 
 α)δεν ορίζει τεχνικό σύμβουλο υπέρ του Δήμου και δεν ανταποκρίνεται στις προσκλήσεις του Πραγματογνώμονα και δεν προσέρχεται για να εκθέσει σ’αυτόν τα στοιχεία και τους ισχυρισμούς του και 
 β) αλλάζει τον Δικηγόρο του Δήμου ο οποίος γνώριζε την συγκεκριμένη υπόθεση και την χειριζόταν επιτυχώς. 

   12. Ο Πραγματογνώμονας, με αντιφατικά και αντικρουόμενα στοιχεία, ευνοεί με την απόφασή του τους κληρονόμους Παπαθανασίου και το Εφετείο Λαμίας με την 174/2014 απόφασή του τους δικαιώνει, πως είναι δήθεν αυτοί οι ιδιοκτήτες της Πλατείας και όχι ο Δήμος. 

   ΣΚΕΠΤΙΚΟ ΕΙΣΗΓΗΣΗΣ-ΑΙΤΗΜΑΤΟΣ 

   Είναι φανερό πως η υπόθεση της Πλατείας Θεάτρου χωρίζεται σε δύο χρονολογικές περιόδους. Την 1η που αφορά την περίοδο από το 1946 έως και το 1985. Σε αυτή την χρονική περίοδο, για 1η φορά μετά το 1815, που υπάρχουν επίσημες αναφορές για τον χώρο της Πλατείας και την χρήση της, και κατά το 1946 προβάλλονται με Συμβολαιογραφικό Διανεμητήριο ιδιοκτησιακά δικαιώματα από τους κληρονόμους Παπαθανασίου. 
    Η Κοινότητα Ιτέας αν και καλεί τους κληρονόμους Παπαθανασίου, ως προβάλλοντες ιδιοκτησιακά δικαιώματα επί της πλατείας, να αποδείξουν την ιδιοκτησία τους για να αποζημιωθούν, αυτό δεν γίνεται ποτέ. Σύμφωνα με τον ισχύοντα Νόμο τότε και σήμερα, η υπόθεση αυτή μετά την παρέλευση εικοσαετίας (20 χρόνια) από την τελεσιδικία της πρώτης πράξης αναλογισμού (1962) παραγράφηκε και έπρεπε απο το 1982 οριστικά να «κλείσει» και να μπεί στο Αρχείο. 
    Η 2η χρονολογική περίοδο ξεκινά από το 1995 με την νέα Πράξη Αναλογισμού που διενεργείται όλως αδικαιολόγητα από την Πολεοδομία για την ίδια Πλατεία, η οποία Πράξη Αναλογισμού επανεργοποιεί τις βλέψεις των κληρονόμων Παπαθανασίου. Από το 1995 έως σήμερα, μέσα από την εξέλιξη της υπόθεσης αυτής όπως παραπάνω περιγράφεται, παρατηρούμε ολιγωρίες και προκλητικές παραλήψεις στον χειρισμό της υπόθεσης από τις Δημοτικές Αρχές. 
   Ειδικότερα, ενώ από το 2003 έως το 2009 η Δημοτική Αρχή του Δήμου Ιτέας ενεργά παρεμβαίνει υπέρ των Δικαιωμάτων του Δήμου και κερδίζει την υπόθεση αυτή, στην συνέχεια και κατά την περίοδο που ακολουθεί, δηλαδή από το 2009 και εφεξής, οι δημοτικές Καλλικρατικές αρχές είναι εγκληματικά αδιάφορες με αποτέλεσμα την τραγική εξέλιξη της υπόθεσης σε βάρος των συμφερόντων του Δήμου Δελφών και των Δημοτών του.

    Τα ερωτήματα που έχουν σήμερα γεννηθεί είναι πολλά. 
   1ον Έως σήμερα δεν έχει εξηγηθεί από την Πολεοδομία για ποιο λόγο διενήργησε αυτή για 2η φορά την ίδια πράξη αναλογισμού. Που προβλέπεται από την Νομοθεσία ότι υπήρχε δικαίωμα επανά-ληψης της πράξης αυτής; 
   2ον Για ποιο λόγο ο Δήμος Δελφών δεν διόρισε Τεχνικό Σύμβουλο στο Εφετείο, όταν ορίστηκε Πραγματογνώμονας, για να αντικρούσει την πραγματογνωμοσύνη;
   3ον Για ποιο λόγο αντικατέστησε τον δικηγόρο που γνώριζε την υπόθεση, όταν αυτή βρισκόταν στο τελευταίο της στάδιο; 
  4ον Γιατί δεν υπερασπίστηκε τα δικαιώματά του ο Δήμος και τα δικαιώματα των δημοτών του (περιοίκων της πλατείας) μηνύοντας τον Πραγματογνώμονα για τις ασάφειες και προφανείς αναλήθειες και αντιεπιστημονικά τεχνικά συμπεράσματα πού περιείχε η συνταχθείσα απ’αυτόν Πραγματογνωμοσύνη; 
 5ον Γιατί ο Δήμος Δελφών δεν κοινοποίησε εμπρόθεσμα στους αντιδίκους την Αίτησή του Αναίρεσης και γιατί δεν υποβοηθά την υπόθεση με πρόσθετους λόγους προς τον Άρειο Πάγο, ενώ πρόσθετους λόγους στην Αναίρεσή τους έχουν κάνει μόνο οι περίοικοι της πλατείας, που όμως ενεργούν υποστηρικτικά στον Δήμο και δεν μπορούν να λειτουργήσουν αυτοτελώς, με αποτέλεσμα έτσι να αποδυναμώνεται και η δική τους θέση, αν όχι και να ακυρώνεται;

    Οι Σύμβουλοι του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου, χρέος έχουν να υπερασπίζονται και να προστατεύουν τα περιουσιακά στοιχεία του Δήμου και όλους τους κοινόχρηστους και δημόσιους χώρους. 
   Είναι φανερό πως η «βαριά αμέλεια» που επέδειξαν Αιρετοί απέναντι στην υπόθεση αυτή είναι εγκληματική! Το ποσό των 2.000.000 € στο οποίο ανέρχεται η αποζημίωση των κληρονόμων Παπαθανασίου, δημιουργεί δικαιολογημένα διάφορες αρνητικές σκέψεις στον καθένα μας σε βάρος των δημοτικών αρχών και τις προθέσεις τους. 

   Σήμερα ως δημοτικοί σύμβουλοι του Δήμου Δελφών έχουμε χρέος να πάρουμε την ύστατη ώρα αποφάσεις παλεύοντας να προασπίσουμε την περιουσία του Δήμου και της Δ.Ε. Ιτέας. Περιουσία που όλοι γνωρίζουμε και υπερασπίστηκαν οι παλιότεροι από εμάς κατά την ακροαματική διαδικασία στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Άμφισσας με τις μαρτυρίες τους, ότι ο χώρος της Πλατείας Θεάτρου πάντα ήταν χώρος Δημοτικός και σε Δημόσια χρήση. 
    Μια πλατεία που περιβάλλεται από οικοδομές (κάποιες οικοδομήθηκαν πριν το 1900), με οικοδομικές άδειες που χορηγήθηκαν από την Πολεοδομία ως ελεύθερες ρυμοτομικών βαρών. 
   Μια Πλατεία που πάντα ήταν σε κοινή και δημόσια χρήση από όλους τους κατοίκους της Ιτέας. 

    ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ

    Α) Το Δημοτικό Συμβούλιο του Δ.Δελφών να επιβεβαιώσει τον Δημόσιο και κοινόχρηστο χαρακτήρα της Πλατείας Θεάτρου 

   Β) Η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου να διαβιβαστεί προς τον Άρειο Πάγο για υποστήριξη της Αναίρεσης κατά της απόφασης του Εφετείου Λαμίας, η οποία αναγνώρισε (ανύπαρκτα) ιδιοκτησιακά δικαιώματα στους κληρονόμους Παπαθανασίου.

   Γ) Να κινηθεί ο Δήμος ένδικα κατά του Πραγματογνώμονα για την ψευδή και αντιεπιστημονική Πραγματογνωμοσύνη που συνέταξε. 

 Δ) Να διενεργηθεί ΕΔΕ για την 2η Πράξη Αναλογισμού που συνέταξε η Πολεοδομία της Άμφισσας το 1995, η οποία ενεργοποίησε τις βλέψεις των (αντιδίκων) κληρονόμων Παπαθανασίου.