"Πως έγινε αυτό το δράμα; " στη Ναύπακτο;

"Πως έγινε αυτό το δράμα; "  στη Ναύπακτο;Ανοικτή Επιστολή διά του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Ναυπάκτου 

από την Ι. Μονή Μεταμορφώσεως Σωτήρος Ναυπάκτου  

Ανοικτή Επιστολή – Ενώπιον του Μακαριωτάτου Προέδρου και των Σεβασμιωτάτων Μελών της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Κοινοποίηση: A) Αρμόδιο Υπουργό Παιδείας

  και  Β) Γενικό Γραμματέα Θρησκευμάτων

Απάντηση στο δημοσίευμα του Σεβ. Μητροπολίτη Ναυπάκτου κ. Ιεροθέου, «Δελτίο Τύπου της Ιεράς Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου».

Α. Γεγονότα (1998 – 2012) στα εκκλησιαστικά της Ναυπάκτου.

1. Γενικές κρίσεις για το δημοσίευμα (Τρίτης 5 Ιουνίου 2012)

«Δελτίον Τύπου της Ιεράς Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου»

Μελετώντας και αναλύοντας το Δελτίο Τύπου της 5-6-12 (Δ.Τ.), που δημοσιεύτηκε στο διαδίκτυο, συμπεραίνει εξ αρχής ο αναγνώστης ότι, αυτό το «Μητροπολιτικό» κείμενο, «Για το συνολικό πρόβλημα της Ι. Μονής Μεταμορφώσεως», μιας διεθνώς πλέον γνωστής Μονής της Ορθοδοξίας, ), ουσιαστικά εμφανίζει τους πιθανούς άξονες και σκοπούς, αλλά και μεθόδους, της μακροχρόνιας «τακτικής πολέμου» (1998-2012), εναντίον της Ι. Μονής, που απασχολεί τα τελευταία χρόνια την Ναύπακτο και όχι μόνο.

Αυτοί οι σκοποί του σημερινού Σεβ. Μητροπολίτη Ναυπάκτου, φαίνεται ότι είναι:

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

1.                                       Κρίνεται παντελώς αναιτιολόγητη ή πλημμελώς αιτιολογημένη, νομο – κανονικά, η υπό του Σεβ. Μητροπολίτη Ναυπάκτου και της Διαρκούς Ι. Συνόδου (ΔΙΣ) της Εκκλησίας της Ελλάδος, κατά την περίοδο των ετών 1999 – 2012, επαναλαμβανόμενη τακτική έκδοσης αποφάσεων - διοικητικών πράξεων, οι οποίες στοχεύουν κατά συγκεκριμένων προσώπων, αδελφών της  της Ιεράς Μονής, που εκλέγονται ως μέλη των οργάνων διοίκησης του αυτοδιοίκητου νπδδ της ΙΜΜΣ.

2.                  Η αυθαίρετη απόπειρα κατάργησης του θεσμού του αυτοδιοίκητου στα κοινόβια μοναστήρια, (2011 περίπτωση Ναυπάκτου), δεν αντιβαίνει απλώς, στην ορθόδοξη μοναστική Παράδοση, στους ισχύοντες Νόμους και Ι. Κανόνες, αλλά αποτελεί βάναυση κακοποίηση και παρενόχληση της μοναστηριακής ζωής στα κοινόβια και προ παντός καταπάτηση θεμελιωδών αρχών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της θρησκευτικής ελευθερίας.

3.                  Η απόφαση τοπικού μητροπολίτη με έκδοση προσωπικής του διοικητικής Πράξης, (Αυγ. 2011) «περί προτάσεως διαλύσεως» του νομικού προσώπου Ιεράς Μονής της μητροπολιτικής του περιφερείας, δεν μπορεί να γίνεται αυτοτελώς, καταργούμενης στην πράξη της γνώμης – απόφασης της Ολομελείας της μοναστικής Αδελφότητος, όταν υπάρχουν άνω των πέντε εγκαταβιούντες ιερομόναχοι και λαμβάνουν αποφάσεις τα συντεταγμένα όργανα διοίκησης, βάσει δημοσιευμένου Εσωτερικού Κανονισμού.

4.                  Η μονομερής κατάργηση της διαδικασίας των εκκλησιαστικών δικαστηρίων (Ν. 5383), και οι επιβολές «πειθαρχικών κυρώσεων» κατά κληρικών, όπως και αυτή της «ακοινωνησίας», δεν ισχύουν αλλά και δεν δύνανται σύμφωνα με το Κανονικό Δίκαιο, της Ορθοδόξου Εκκλησίας, να επιβάλλονται σε Έλληνες πολίτες κληρικούς, δι’ απλής υπηρεσιακής αλληλογραφίας, που διεξάγεται μεταξύ εκκλησιαστικών υπηρεσιών, εν αγνοία του διωκομένου. Με τον ανορθόδοξο αυτό τρόπο, καταργείται παντελώς το ισχύον Σύνταγμα, το «τεκμήριο της αθωότητας», και οι κληρικοί στην Ελλάδα θα στερηθούν όλων των στοιχειωδών δικαιωμάτων προστασίας που προβλέπουν οι Νόμοι και οι Ι. Κανόνες στην Ορθοδοξία.

5.                  Σε περίπτωση μη δυνατότητας πραγματικού ελέγχου των αυθαιρεσιών - παρανομιών, από όποιον και αν αυτές προέρχονται, θα κινδυνεύσει η ελλαδική Εκκλησία να απολέσει σοβαρό τμήμα του μοναχικού κόσμου, ο οποίος εν όψει της απώλειας κάθε σοβαρότητας και νομιμότητας εκ μέρους διοικούντων της «εκκλησιαστικής διοίκησης», θα οδηγηθεί είτε στον «ιδιωτικό» μοναχισμό, (όπως ήδη έχει γράψει ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χριστόδουλος), είτε θα υπαχθεί χρόνο με το χρόνο σε άλλη πιο φιλόξενη «εκκλησιαστική δικαιοδοσία», είτε θα κινδυνεύσει να εξαφανιστεί παντελώς.

6.                  Οι οικονομικοί λόγοι που προκύπτει ημερολογιακά, κατά τα ανωτέρω, ότι υπήρξαν η πραγματική αιτία της  «αλλαγή τακτικής» και στη συνέχεια της «πειθαρχικής δίωξης» των ηγετικών στελεχών της ΙΜΜΣ, μετά το έτος 1998,  κρίνονται απαράδεκτοι κατά το εκκλησιαστικό ελληνικό δικαιϊκό σύστημα, αλλά και κατά  τα χρηστά ήθη, όπως αυτά  επιβάλλεται να ισχύουν σε εκκλησιαστικούς οργανισμούς και στο Δημόσιο βίο.

Μετά βαθυτάτου σεβασμού

Αρχιμ. Ιγνάτιος Σ. Σταυρόπουλος

πτυχ. Θεολογίας, Νομικής, Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας

(signatios@gmail.com)

Γραμματέας,  Ι. Μονής Μεταμορφώσεως Σωτήρος Ναυπάκτου