Σήμερα 12 Μαίου: Ημέρα Νοσηλευτή...

                                                                                                   Της Φωτεινής  Πιλάλη 

             

   

 Η σημερινή ημέρα, η 12η Μαΐου, έχει καθιερωθεί εδώ και αρκετά χρόνια ως η “Ημέρα της Νοσηλεύτριας- τή”. Με αφορμή αυτήν την ημέρα, το παρακάτω άρθρο είναι αφιερωμένο στην νοσηλευτική κοινότητα. Σ΄αυτούς τους αρωγούς υγείας που επαγρυπνούν όλο το 24ωρο, αγόγγυστα, ιδιαίτερα στον πόνο, αλλά και στις στιγμές χαράς του αρρώστου. Ας γυρίσουμε λίγο πίσω στο χρόνο να παρακολουθήσουμε τη διαδρομή της νοσηλευτικής.

               ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ

Η νοσηλευτική έχει μια ιστορία τόσο παλιά που αρχίζει σχεδόν με την εμφάνιση του ανθρώπου πάνω στη γη. Στο δρόμο της εξέλιξής της παρατηρούνται εποχές προόδου, στασιμότητας ή ακόμη και οπισθοδρόμησης.

               Η εξέλιξη αυτή συμβαδίζει με τις γενικές συνθήκες της ζωής, που δεν είναι πάντα σταθερές. Η θρησκεία, τα ήθη, τα έθιμα, οι μακροχρόνιοι πόλεμοι επέδρασαν θετικά ή αρνητικά στην πορεία της. Σημαντικός σταθμός στην αναγέννηση της Νοσηλευτικής στάθηκε η χειραφέτηση της γυναίκας, πρωτεργάτης της οποίας υπήρξε η Φλώρενς Νάιτιγκελ.

 Η Φλώρενς Νάιτιγκελ γεννήθηκε στη Φλωρεντία της Ιταλίας στις 12 Μαΐου του 1820 μ.Χ. από γονείς Άγγλους αριστοκράτες. Από τα 17 της χρόνια έβαλε σκοπό της ζωής της να αφοσιωθεί στην ανακούφιση των πασχόντων. Όταν το 1854 μ.Χ. Αρχίζει ο Κριμαϊκός Πόλεμος, καλείται να πάει στην Κριμαία με ομάδα 38 αδελφών. Η κατάσταση των στρατιωτικών νοσοκομείων είναι αξιοθρήνητη. 

Η θνησιμότητα έφτανε 42% και η «κυρία με το λυχνάρι», όπως την αποκαλούσαν, ύστερα από υπεράνθρωπους κόπους και τις ριζικές μεταρρυθμίσεις που επέβαλε, κατόρθωσε να κατεβάσει τη θνησιμότητα σε 2%. 

Ο 19ος αιώνας με τη Φλώρενς Νάιτιγκελ αποτελεί ορόσημο για τη Νοσηλευτική τέχνη.

               Έτσι οι νοσηλεύτριες- τές, ακολουθώντας το παράδειγμα αυτής της τόσο σημαντικής γυναίκας, αφού γεμίσουν το νου τους με τη νοσηλευτική γνώση και την καρδιά τους με αγάπη, απλώνουν το χέρι τους στο συνάνθρωπο με απόλυτο σεβασμό στην ελευθερία της επιλογής του.

               ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ- ΕΡΓΟ ΨΥΧΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ

               Οι νοσηλεύτριες- τές διακονούν το ιερό έργο της νοσηλείας και δίνουν από την οποιαδήποτε θέση τους στους ασθενείς και σε όλους όσοι βρίσκονται στα όρια της ευθύνης τους ένα κομμάτι του εαυτού τους, με το να τους φροντίζουν και να τους συμπαραστέκονται. Με αυτόν τον τρόπο εκπληρώνουν το καθήκον τους και η ψυχή τους γεμίζει από βαθύτατη ικανοποίηση και ευγνωμοσύνη προς το Θεό, που τους έκανε συνεργάτες σ' ένα έργο αγάπης, που δεν είναι έργο ρουτίνας σαν πολλά άλλα έργα, αλλά συνάντηση ψυχών.

               Η ηθική ικανοποίηση των νοσηλευτών δεν εκφράζεται με χρήμα, αξιώσεις και επαίνους. Εκφράζεται κυρίως με το συναίσθημα της εσωτερικής πληρότητας με τη βεβαιότητα ότι έγινες περισσότερο άνθρωπος και παραμένεις άνθρωπος.

               Οι νοσηλεύτριες- τές με τη διακριτική τους παρουσία εκπέμπουν το μήνυμα ότι δεν εγκαταλείπουν τον άρρωστο ακόμη και όταν δεν διαθέτουν τα μέσα να τον θεραπεύσουν. Μερικές φορές ένα χάδι, η σιωπηλή συντροφιά, ένας φιλικός λόγος αρκούν για να στηρίξουν τον πονεμένο ασθενή.

               Οι νοσηλεύτριες- τές ανταλλάσσουν τις εμπειρίες τους, που έχουν να κάνουν με τις ψυχολογικές αντιδράσεις των ασθενών και την κατάλληλη στήριξη που εκείνοι χρειάζονται. Σημαντικά θέματα είναι το προεγχειρητικό άγχος, ο φόβος και η εγκατάλειψη, η προστασία του ασθενούς, η διαχείριση δύσκολων περιστατικών, ο ασθενής τελικού σταδίου, τα οποία συχνά ο ασθενής δυσκολεύεται να εκφράσει και να περιγράψει.

               Η ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗ ΣΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

               Φτάνοντας στο τέλος αυτής της αναφοράς στο έργο και τη δράση της νοσηλεύτριας και βιώνοντας το σήμερα, βλέπουμε ότι έχει δημιουργηθεί μια «πολυνοσηλεύτρια- της» που κοπιάζει, αγρυπνεί, ταλαιπωρείται από παντός είδους ελλείψεις, που δίνει τον καλύτερο εαυτό της για να εξασφαλίσει τα οργανωτικά πλαίσια και τις προϋποθέσεις ώστε να έχουν οι ασθενείς την καλύτερη νοσηλευτική φροντίδα. Αν λάβουμε υπόψη μας ότι το ψυχικό σθένος υπερτερεί μακράν της οικονομικής ικανοποίησης, είναι γνωστό πως η δουλειά της νοσηλεύτριας- τή είναι από τις χείριστα αμειβόμενες, σε σχέση πάντα με το λειτούργημα που τελεί: τις απανωτές βάρδιες, τα εξαντλητικά ωράρια, τις απλήρωτες υπερωρίες καθώς και την ψυχική και σωματική κόπωση.

               Το άρθρο μας κλείνει με τα λόγια ενός συνανθρώπου μας που αποτυπώνουν αυτά που αναφέραμε παραπάνω: “ Θέλω να Σ΄ευχαριστήσω για τις αδελφές νοσοκόμες. Είναι αυτές που στάθηκαν στο πλευρό μου. Που ξαγρύπνησαν. Που καρδιοχτυπούσαν στο ψυχομαγκητό μου. Τι μπορώ να κάνω γι΄αυτές; Όσο ζω να προσεύχομαι και να τις μνημονεύω. Νοερά ευγνώμονα με δάκρυα στα μάτια σκύβω και τους φιλώ τα χέρια τους. Τα καθιερωμένα στην υπηρεσία του ανήμπορου άρρωστου ανθρώπου”.

                                                           

                                                                                                                        Πιλάλη Φωτεινή,

                                                                                                                        Νοσηλεύτρια

                                                                                                                        ΚΥ Ιτέας